Vorige week publiceerde journalist Christopher Hayes in The Nation een artikel waarin de beoefenaars van neo-klassieke economie een maffia worden genoemd die veel te weinig oog hebben voor de afwijkende meningen van zich heterodox noemende economen.
U zult begrijpen dat het stuk in de de economenblogwereld nogal wat stof heeft doen opwaaien. Hier is bijvoorbeeld een reactie. En hier is zelfs een pagina geopend waar economen van verschillende pluimage met voors en tegens over elkaar heen mogen vallen. Bijzonder lezenswaardig allemaal. Zo heeft gerenommeerd weblogger en econoom Tyler Cowen (die van marginalrevolution) inmiddels zijn mening gegeven, en de website belooft binnenkort te komen met een reactie van Paul Krugman.
U wilt mijn mening? Een aantal waarnemingen:
- De status quo is een consensus die in de loop van eeuwen is opgebouwd. Het is dus onvermijdelijk en misschien zelfs noodzakelijk dat zo’n status quo niet van de ene op de andere dag wordt aangepast wanneer iemand eens iets anders beweert, hoe legitiem ook.
- Kritiek blijft vaak steken in kritiek, zonder met een beter alternatief te komen.
- De bewering dat alle mainstream economen rechts-rabiate vrijemarktdenkers zijn die geen enkele ruimte laten voor overheidsingrijpen is nogal karikaturaal. De laatste decennia zijn er juist steeds meer modellen waarin de markt niet alles oplost en de overheid wel degelijk een rol heeft (modellen met asymmetrische informatie bijvoorbeeld, zie Akerlof, Stiglitz etc.)
- De meest hotte vakgebieden van de laatste jaren zijn juist de experimentele economie en behavioral economics, die ingaan tegen de consensus en daarmee ook in de toptijdschriften stevig scoren. (zie bijvoorbeeld Rabin maar ook Levitt) (al zijn er ook mensen die beweren [pdf] dat die behavioral economics juist een maffia is). In een wereld met een neoklassieke maffia had dat niet kunnen gebeuren.
- (Ik begeef mij nu op glad ijs) Sommige heterodoxe economen lijken soms wel eens geneigd het vermeende maffiagedrag als excuus te gebruiken waarom zij niet in de beste tijdschriften publiceren.
Update: Nog een reactie.
Op deze pagina een uitgebreide lijst met auteurs, inclusief Krugman. Ik heb de indruk dat dit hele verhaal meer speelt in de VS dan hier; het probleem lijkt te zijn dat mainstream economie automatisch leidt tot een extreem soort pro-markt politiek en uiteindelijk tot lidmaatschap van de Republikeinse partij. Economen hier zijn opvallend vaak juist actief bij de wat meer interventionistische partijen.
Maar waarom?
@Marco’s 5: Zolang je zelf niet in de topbladen publiceert, begeef je je natuurlijk niet op glad ijs. 😉 Mijn indruk van heterodoxe economen is trouwens ook dat het een stel verbitterde tweederangs economen zijn (op een paar uitzonderingen na).
@Thuis: Tyler Cowen merkt op dat in de VS economen meer geneigd zijn om democratische kandidaten te steunen dan republikeinse. Het is dus niet alleen een Europees verschijnsel.
Inmiddels heeft (een weblog van) The Economist maar liefst twee artikelen aan de discussie gewijd, deze en deze. Allebei bijzonder de moeite waard. Deze quote wil ik u alvast niet onthouden:
“Rejecting economics because it tells you that, say, rent controls won’t do what you might like them to do, is like rejecting physics because it says you can’t travel faster than the speed of light.”