Nobel!!!

Iedere econoom weet dat als buiten de bladeren gaan vallen, hetzelfde binnen afzienbare tijd ook geldt voor de Nobelprijs Economie. Jawel! Over tien dagen is het weer zover. U bent inmiddels van ons gewend dat wij naar hartelust speculeren wie de prijs gaat winnen, vorig jaar bijvoorbeeld en het jaar daarvoor ook.

Door deze voortdurende berichtgeving schijnt uw nederige verslaggever inmiddels dan ook al wijd en zijd bekend te staan als DE deskundige bij uitstek op het gebied van de Nobelprijs Economie. Toen economenvakblad ESB op zoek ging naar een expert om een licht te laten schijnen op de vraag wie dit jaar de prijs gaat winnen, kwam men dan ook al snel terecht bij ondergetekende. U vindt mijn reactie hieronder, of in de ESB van vandaag.

Overigens houdt Thomson (zie ook hier) het dit jaar op Hansen, Sargent en Sims.

Een microeconoom ligt niet voor de hand, daar viel de prijs vorig jaar al. De namen van Fama en French blijven hardnekkig rondzingen. Sowieso gaat de prijs zo eens in de tien jaar richting financiering dus dat zou, na Merton en Scholes in 1997, weer eens tijd worden. Maar nu de hele financiële wereld op zijn gat ligt, kan ik me nauwelijks voorstellen dat het Nobelcomité het aandurft om net dit jaar aan dat vakgebied een prijs toe te kennen.

Persoonlijk blijf ik hopen op Avinash Dixit. Hij heeft ontstellend veel gedaan, maar misschien net niet iets wat fundamenteel genoeg is voor een Nobelprijs. Een prijs richting internationale handel is ook mogelijk. Dan kunnen we denken aan mannen als Helpman, Grossman, of Krugman. Met wat goede wil valt Dixit zo’n handelsprijs ook best binnen te praten.

Binnen de econometrie zie ik niet echt serieuze kandidaten. De belangrijkste namen daar hebben al een prijs. De grootste kanshebber lijkt me daarom macroeconoom Robert Barro. Misschien wat snel, na Prescott in 2006, maar hij zal hem toch een keer moeten krijgen. En nu micro, financiering en econometrie niet echt serieuze opties lijken, kan dat net zo goed dit jaar.