Maurice Allais

Terwijl we wachten op de Nobelprijs van dit jaar, komt het bericht dat Maurice Allais, de winnaar van 1988, op 99-jarige leeftijd is overleden. Allais is vooral bekend van de Allais Paradox, en dus eigenlijk een voorloper van de huidige stroom aan behavioral economics. Verder blijkt de man onder meer ook grondlegger van het overlapping generations model, en houder van een eredoctoraat van de Rijksuniversiteit Groningen.

Angus Maddison

Vanuit Groningen en Parijs bereikt ons het bericht dat Angus Maddison is overleden. De Brit, die vanaf 1978 professor aan de RuG was, speelde een grote rol in het verzamelen en standaardiseren van productie- en productiviteitsstatistieken. In zijn werk stelde hij vast hoe economieën er in het verleden uitzagen. Dat soort gegevens is onontbeerlijk voor economen die proberen te begrijpen wat er sindsdien is gebeurd. Een direct resultaat van zijn aanstelling in Groningen was het ontstaan van het GGDC, een internationaal vermaard centrum dat Maddison’s werk voortzet.

Maar iedereen die ik vandaag over Maddison sprak begon over hetzelfde detail: de enorme, futuristische, witte gymschoenen waarop de professor zich door de gangen van het WSN gebouw verplaatste. Zoals wel vaker storen de echt invloedrijke mensen zich niet al teveel aan hun voorkomen. Collega’s in een strak pak keken hem benijdend na.

Maddison’s laatste boek verscheen een dikke twee jaar geleden en heeft de karakteristieke titel Chinese Economic Performance in the Long Run, 960-2030 AD.

Esther Duflo

Na de week van de slechte Franse econoom is het nu de beurt aan de goede Franse econoom. Esther Duflo won dit weekend de JBC medaille van de AEA [eerder hier en hier, de prijs is sinds kort jaarlijks in plaats van tweejaarlijks]. Belangrijkste bijdrage is het gebruik van experimenten in de ontwikkelingseconomie. Dat leidt tot onorthodoxe methoden, bijvoorbeeld [pdf]:

a teacher’s daily attendance was verified through photographs with time and date stamps, and his salary was made a non-linear function of his attendance

En u dacht dat uw arbeidscontract ingewikkeld was.

Jacques Polak

En weer is een belangwekkend Nederlands econoom overleden. Jacques Polak, monetair econoom en grondlegger van het IMF overleed afgelopen vrijdag op 95-jarige leeftijd. Zoals altijd heeft Wikipedia een uitstekende biografie. De man promoveerde in 1937 aan de UvA en publiceerde in bladen als Econometrica en de American Economic Review, in die laatste met een belangwekkende analyse van Scrabble die eerder nog onze kolommen haalde.

Paul Samuelson (2)

Inderdaad, hij schijnt echt dood te zijn, in tegenstelling tot Jan Pen, geruchten omtrent wiens dood eerder dit jaar schromelijk overdreven bleken.

Paul Samuelson is misschien wel de aartsvader van de moderne economiebeoefening. Hij bepleitte het gebruik van wiskunde in de economie en was de grondlegger van de comparatieve statica; het afleiden van hoe endogene variabelen in een model veranderen als de exogene variabelen veranderen. Duizenden artikelen gebruiken die methode.

Wikipedia heeft een aardig lijstje van de andere cruciale bijdragen van de man: de Lindahl—Bowen—Samuelson condities (welvaartseconomie), de optimale allocatie tussen publieke en private goederen (economie van de collectieve sector) het Balassa—Samuelson effect, het Stolper—Samuelson theorema (internationale handel), het overlapping generations model (macro) en revealed preference (micro).

Van zijn economie-tekstboek schijnen wereldwijd een duizelingwekkende vier miljoen exemplaren te zijn verkocht, in 40 talen. Zijn verzamelde werken omvatten 388 papers.

NRC linkt naar een recent filmpje op Youtube waarin Samuelson zijn visie geeft op de kredietcrisis.

Paul Samuelson

Diverse media melden dat eerder vandaag Paul Samuelson is overleden. Samuelson was, naast tekstboekauteur, een zeer succesvol academisch econoom. Hij werkte in een tijd waarin grote stappen werden gezet, waarvan vele door hemzelf (de lijst is lang; hier zijn twee theorema).

Het is met Samuelson’s geweldige oevre een beetje als met de Beatles: als eerste succesvolle popband hadden ze de liedjes voor het uitkiezen; er was immers nog niks. Aan de andere kant: als de Beatles er niet geweest waren zaten we misschien nog steeds in de Middeleeuwen.

Hier is een interview met Samuelson over macro uit 2004; dit is de biografie naar aanleiding van de Nobelprijs in 1970.

Jonge Australier

Net zoals de Verenigde Staten de John Bates Clark medal kennen (zie onze eerdere berichtgeving), heeft ook Australie sinds kort een prijs voor de beste econoom van onder de 40.  Normaal gesproken niet echt iets waar we hier aandacht aan zouden besteden, ware het niet dat die prijs dit jaar naar een Nederlander gaat, en dan nog eentje die in Groningen is opgeleid ook: Paul Frijters. Loftuitingen staan hier.

Van harte.

Jan Pen

Als frisse jonge AIO op een Groningse receptie zag ik eens een ouder heerschap binnenlopen. Hij werd hartelijk begroet door de aanwezige hoogleraren en andere hotemetoten. Maar het duurde niet lang voor hij de oversteek maakte naar de andere kant van de kamer en zich bij het groepje AIO’s en postdocs voegde. Het was Jan Pen, emeritus hoogleraar en de bekendste econoom uit Stad en Ommeland, die eens kwam informeren waar de jonge onderzoekers zich zoal mee bezighielden. Er volgde een serieus gesprek over economie, ook dat nog, en de oude man had over alles een mening. Vanochtend meldt de krant zijn overlijden, 88 jaar oud.

p5251384
Foutje bedankt, de berichten over Pen’s overlijden zijn sterk overdreven. Desondanks staan we maar eens stil bij deze econoom.

Hoewel Pen duidelijk van voor mijn tijd was, was hij voor een hele generatie Nederlanders het prototype van een econoom. Ik keek eens naar een aflevering van Te land, ter zee en in de lucht waarin deelnemers met een voertuig een helling af moesten. Eentje had een bril op en een nogal ingewikkeld apparaat, waarop Jack van Gelder becommentarieerde “Ja ja. Nou nou. Kijk hem zitten. Tjonge! Jan Pen! Het is professor Pen!”

Zijn invloed op de Haagse politiek in de jaren 70 is bekend, zijn optreden in Hermans’ Onder Professoren ook. Maar de reden dat ik Jan Pen toch nog goed heb leren kennen is zijn geweldige schrijftalent, een zeldzaamheid onder economen. Zijn columns in het Parool waren altijd goed en de vele bundels daarvan zijn zeer de moeite waard. Veel vraag leek er overigens niet naar te zijn. Bij De Slegte lagen ze jarenlang voor weinig geld te koop.

Treffend, natuurlijk. Het belangrijkste onderwerp was voor Pen de betrekkelijkheid van economische groei. Van hem is het begrip selectieve krimp, en Groningse collega’s hoorde ik nog wel eens snoeven dat we van Pen allemaal “moesten gaan fluitspelen of zo”. Zoals dat gaat is het concept, gekoppeld aan de huidige crisis en “groen” stimuleringsbeleid weer helemaal actueel.