Pareto en zorg (1)

Pareto-verbeteringen zijn de natte droom van elke econoom. Bij zo’n verbetering gaat niemand er op achteruit, terwijl er wel mensen op vooruit gaan. Wat wil een mens nog meer. In de praktijk is zoiets natuurlijk lastig te verwezenlijken. Inkomensherverdeling bijvoorbeeld, da’s duidelijk geen Pareto-verbetering. Als de kans op zo’n verbetering zich dan toch voordoet, grijpt iedereen die natuurlijk met beide handen aan. Zou je denken.

Gisteren maakten een aantal grote zorgverzekeraars bekend dat ze orgaandonoren een korting gaan geven op hun zorgpolis. Briljant plan, lijkt me. Verzekeraars gaan er op vooruit, anders boden ze het niet aan, verzekerden gaan er op vooruit, anders doen ze gewoon niet mee, en mensen die organen nodig hebben worden er al helemaal beter van. Letterlijk. Een win-win-win situatie dus eigenlijk.

Maar helaas. De kamer vindt het maar niks, zo’n Pareto-verbetering.

Het zou niet om een financiële prikkel moeten gaan, maar om bezorgheid met de medemens.

zegt CDA-er Ormel. Aandoenlijk altijd, mensen die in zo’n droomwereld leven. Ook zorgverzekeraar CZ heeft aangekondigd niet mee te doen.  Uit principe. Dat er in Nederland mensen dood gaan wegens een gebrek aan donororganen, dat schijnt voor CZ geen enkel punt te zijn, principieel gezien.

We schreven al veel vaker over orgaandonatie: u kunt  hier beginnen en dan verder klikken. Overigens gaat Singapore het nu mogelijk maken om donoren te betalen.

4 gedachten over “Pareto en zorg (1)”

  1. Wel een addertje onder het Pareto-gras. Je hoeft alleen maar te melden wat je wens is: ook meedelen dat je geen donor wilt zijn, geeft recht op korting. Heel vreemd. Lijkt meer op reclame dan op Pareto.

  2. Da’s inderdaad wel uiterst curieus. Misschien gaat men er van dat het voor veel mensen een stap te ver is om expliciet aan te gaan geven dat ze geen donor willen zijn, analoog aan de discussie over het ja-tenzij systeem.

    Sowieso vroeg ik mij al af hoe men een en ander wil gaan monitoren. Uiteindelijk zijn het toch de nabestaanden die de doorslag geven over het al dan niet afstaan van organen. Worden al die kortingen weer teruggevorderd op het moment dat de nabestaanden er toch niet mee akkoord gaan? Maar goed, wellicht valt dat in dezelfde categorie.

  3. Het reclame argument verklaard veel. Het is vreemd dat zorgverzekeraars in een competitieve markt donoren een korting bieden. Waarom zouden ze? Zouden donoren gezonder leven? Of moeten we verder kijken en zijn donorwachtlijsten kostbaar? Kan me in ieder geval niet voorstellen dat ze het uit ‘liefde voor de patiënt’ doen.

  4. Ik kan mij voorstellen dat iemand die elke dag aan de nierdialyse moet, voor de zorgverzekering aanzienlijk duurder is dan iemand met een donornier. Dan blijft er een collectief-goed probleem (de verzekering van de donor geeft de korting, de verzekering van de nierpatient strijkt het voordeel op), maar vandaar wellicht dat de vier grote maatschappijen gezamenlijk deze aankondiging deden.

    Overigens lijkt het me inderdaad nog steeds sterk dat de uitgespaarde kosten opwegen tegen de korting die wordt geboden.

Reacties zijn gesloten.