Maand: september 2017

Beschadigde goederen

Bij mijn colleges Industriële Organisatie heb ik het graag over Damaged Goods, het inmiddels klassieke artikel van Deneckere en McAfee. Het verhaal? In 1990 introduceerde IBM een goedkopere versie van zijn laserprinter. Slechts half zo snel, maar wel veel goedkoper. Het Amerikaanse PC Magazine ontdekte echter dat de twee printers volstrekt identiek waren. Behalve dan dat in de goedkope versie een aantal extra chips zaten, met als enige functie de printer te vertragen. De fabrikant had dus bewust zijn product beschadigd, om het tegen een lagere prijs te kunnen verkopen.

Dat klinkt vreemd maar is het niet. Op die manier kon IBM een nieuw lager marktsegment aanboren, terwijl de goedkopere printer juist door die vertraging niet echt aantrekkelijk was voor het hoge segment. Klassiek gevalletje tweedegraads prijsdiscriminatie dus.

Een andere persoonlijke favoriet komt uit een artikel van McAfee. Destijds verkocht Sharp in de VS twee DVD spelers. Met de goedkope kon je alleen DVDs met de Amerikaanse NTSC standaard (480 beeldlijnen) afspelen, de dure kon ook de Europese PAL standaard aan (576 beeldlijnen). Het enige verschil tussen beide apparaten bleek de afstandsbediening. In de goedkope versie was daar een ander plasticje op gezet, waardoor het knopje om om te schakelen naar PAL niet meer te zien was. Als je met een zakmes dat extra stukje plastic weer weg sneed kwam het bewuste knopje weer tevoorschijn, en had je dus een volledig functionerende dure editie.

Terug naar de actualiteit. Tesla verkoopt zijn elektrische auto’s in twee uitvoeringen: met een capaciteit van 60kWh en met een capaciteit van 75kWh. Maar u voelt hem al aankomen. Beide versies hebben precies dezelfde batterij. Alleen wordt de capaciteit van de 60kWh softwarematig beperkt. Dat werd dit weekend nog eens extra duidelijk toen iedereen die in Florida moest evacueren met een 60kWh Tesla plotseling tijdelijk een capaciteit van 75kWh bleek te hebben. Tesla blijkt dat dus zelfs op afstand te kunnen regelen. Zie hier voor de eerste melding en hier voor meer analyse.

Het reuzenrad

Hier om de hoek, vlak bij de waterkant, staat een reuzenrad te draaien. Het tilt je voor een tientje tot ongeveer halverwege de kantoorgebouwen die ernaast staan. Toch is het uitzicht niet slecht, en loopt de attractie best aardig. Een stukje Neerlands trots, gebouwd door een bedrijf in Vlodrop.

Dit vredige tafereel werd onlangs verstoord door de gemeenteraad, die het nodig vond om het terrein rondom het rad opnieuw te veilen. De winnaar was een andere partij, die van plan was om op dit stukje land, jawel, een reuzenrad uit te baten.

En zo kwamen we terecht in de mooie situatie van de enkele koper en de enkele verkoper. Allicht is het voor alle partijen beter om het oude rad te laten staan en een goede prijs te maken, maar wat is een goede prijs? Zoals we eerder schreven op deze site, in een dergelijk geval is het maar de vraag of je meer hebt aan economie of psychologie. Het is een kwestie van goed onderhandelen.

En dat deden de partijen. Het rad wordt donderdag afgebroken, stelde de krant maandag. We wilden toch al liever een kleiner rad, had de koper de dag ervoor laten optekenen. Bekende zakenlui bemoeiden zich met de zaak; de gemeenteraad sprak dreigende woorden. Inmiddels werden de graafmachines al in gereedheid gebracht.

Totdat gisteravond, uren voor de deadline, het rad van eigenaar wisselde. Voorspelbaar, maar de quotes na afloop zijn kostelijk. “Het was niet makkelijk”, aldus de koper. “Er is in deze stad nog niet eerder een reuzenrad verkocht.” Een gemeenteraadslid wil een commissie om deze toestand in de toekomst te voorkomen. En de verkoper gaf toe dat hij, ondanks zijn sloopplannen, al het personeel in dienst had gehouden.