Lees even mee:
Melk, gehakt en zes andere producten, die op dier- en natuurvriendelijke wijze zijn geproduceerd, gaan bij wijze van proef in de aanbieding. […] Het experiment moet uitwijzen of de prijs van invloed is op de verkoop van biologische producten. […] De minister [van Landbouw, TK] heeft voor het experiment 1 miljoen euro uitgetrokken.
Gôh, denk je, kost het in kaart brengen van een vraagcurve een miljoen? Nooit geweten. Sympathiek natuurlijk, allemaal voor de biologische boeren.
Maar wacht eens even; als je niet weet hoe de vraag op de prijs reageert, hoe stelt de winkelier dan überhaupt een optimale prijs vast? Doet hij maar wat? En hoe doen ze dat dan bij een artikel als wasmiddel, waarvoor Landbouw geen miljoen beschikbaar stelt?
Raadselachtig. Wat is er aan de hand met de dier- en natuurvriendelijke sector waardoor marktonderzoek op deze schaal nodig is? Misschien toch eens op cursus bij de wasmiddelensector.
Nu ik er nog eens een nachtje over geslapen heb, vind ik het toch niet zo’n gek idee, dat onderzoek. Goed, het kost een miljoen, maar het doel is ook om de effecten van een subsidie te meten. Dat miljoen is dan eerder de kosten van de subsidie ingevoerd op lokaal niveau, dan strikt genomen de kosten van het onderzoek. En liever eerst eens kijken hoe zo’n subsidie lokaal uitpakt, dan er meteen tientallen miljoenen tegenaan gooien om het landelijk in te voeren. Bovendien: het zou mij niet verbazen als de wasmiddelenjongens eigenlijk precies hetzelfde doen (gooi lokaal eens de prijs omlaag en kijk wat er gebeurt).