Tijdens mijn twee weken durende vakantie had ik onder andere dit (antieke) boek over een beurshandelaar uit het begin van 20e eeuw in de koffer. Iedere keer als hij voldoende verdiend heeft gaat de man naar Florida om te vissen, en zonder uitzondering komt er halverwege iemand aan boord met een recente krant. Een blik op de beurspagina is dan voldoende om de vakantie af te breken en in galop terug te gaan naar Wall Street.
Hoewel ik af en toe een twee dagen oude Telegraaf zag liggen ben ik niet in die val getrapt; zoals bekend zijn de meeste academische economen van het type buy-and-hold. Gelukkig maar, want na het beursboek heb ik me nog kunnen bescheuren om het boek Making Money van Terry Pratchett. Eerder aangeraden in de rechterkolom en de moeite meer dan waard. Want welk ander boek heeft als karakter een schuchtere econoom die in de kelder een zeer geavanceerd (en goed werkend) model heeft gemaakt, volledig opgetrokken uit water en glazen buizen? (Nou ja, buiten de Erasmus Universiteit dan). En zo kreeg ik toch nog iets van de kredietcrisis mee. Quote volgt.
`Now, if we reduce public confidence in the banking system – watch that tube here – you will see a flow of cash out of the banks and into Flask Twenty-eight, currently designated the Old Sock Under the Mattress. Even quite rich people don’t want their money outside their control. See the mattress getting fuller, or perhaps I should say… thicker?’
`Now see how bank lending is emptying as the money drains into the Sock?’ Gurgle! `Watch reservoir eleven, over there. That means business expansion is slowing… there it goes, there it goes…’ Drip. `Now watch bucket Thirty-four. It’s tipping, it’s tipping… there! The scale on the left of Flask Seventeen shows collapsing businesses, by the way. See Flask Nine beginning to fill? That’s foreclosures’.
Ik ben een trouw lezer van de boeken van Terry Pratchett. Alleen een beetje wantrouwig over zijn opvatting over de economische wetenschap sinds het boek “The science of the Discworld II: the globe” (samen geschreven met Ian Stewart en Jack Cohen). Daarin beweren ze het volgende (op p.50):
“Poincaré phase space viewpoint has proved to be so useful that nowadays you’ll find it in every area of science — and in areas that aren’t science at all. A major consumer of phase spaces is economics.”
Gevolgd door een (niet al te beste) discussie over het gebrek aan wetenschap in de economische wetenschap. En in “Making Money” presenteert hij een werkend toestandsruimtemodel. Niet erg consequent.
In het boek wordt toch ook de Lucas-kritiek besproken? Het model blijkt invloed te hebben op de echte economie.
Dat is waar. Wikipedia houdt het op strange entanglement tussen het (fysieke) model en de economie, wat een beetje fantastisch is. Uit het boek blijkt niet dat de voorspellingen van het model de kelder ooit verlaten, wat weer tegen de Lucas-interpretatie pleit.
Sommige stukken vond ik economisch wel sterk, zoals de introductie van fiduciair geld en de bijbehorende nieuwe technologie waartegen het personeel zich verzet. In het boek komen verder wat onverwachte extra arbeidskrachten binnen en die zorgen voor nogal wat structurele aanpassing, wat klopt, maar om ze nu allemaal onder de grond te stoppen zoals hier gebeurt, dat is natuurlijk niet slim. En dan is er natuurlijk een geloofwaardige benevolent dictator, wat voor economen altijd prettig lezen is.