ik: en dan wil mijn vrouw graag een eindejaarslot.
juffrouw van de Primera: en komt uw vrouw straks nog?
Nee, ik neem het nu mee.
Een oudejaarslot voor meneer.
Nou, ik ben eigenlijk tegen de aanschaf van dit lot. Het is erg genoeg dat er straks weer iemand beloond wordt voor het spelen tegen zulke slechte voorwaarden. En nu ook nog van mijn geld.
En als uw vrouw een miljoen wint, dan wilt u er ook niets van hebben?
Nee, dan eis ik mijn geld.
Aha. Dus u wast uw handen van het meespelen maar deelt wel mee in de winst?
Ja. Ik ben een soort bankier als het om loterijen gaat. In goede tijden de winst, in slechte tijden krijgt mijn vrouw de wind van voren.
Dat is dan 30 euro.
Zucht.
Voor dat geld heeft u ook een excuus om vanavond over te schakelen naar SBS6.
In het NRC staat vandaag een opinieartikel over loterijen. Volgens de auteur wordt het Nederlandse volk besodemieterd. Een argument is dat de verwachte waarde van een lot in de Staatsloterij negatief is. Echter, dat kan toch ook niet anders? Ik begrijp dit punt van de auteur niet. Wie zou een loterij organiseren waarbij een lot een positieve verwachte waarde heeft? Niemand toch?
En nog een extra belastingaanslag van een half miljoen ook, omdat de winnaar al voor middernacht wordt bekend gemaakt.
In principe kun je een loterij met positieve verwachte waarde organiseren door de inleg te investeren, een gedeelte van de opbrengst als prijs weg te geven en de rest normaal uit te betalen. In Amerika bestaat dit soort constructies. Met het loterij-element worden niet-spaarders verleid om toch te sparen. (De prijzen zijn natuurlijk niet heel spectaculair.)
Ons lot bleek 10 euro waard. Joepie.
Maar ook bij zo’n loterij zal de verwachte waarde in termen van opportunity costs (dus rekening houdend met het rendement dat je zou halen als je gewoon zelf had geinvesteerd) negatief zijn.
Tuurlijk. Maar met inachtneming van het suboptimale gedrag van de deelnemers zijn de opportunity costs niet zo hoog. Voor Jou natuurlijk wel.