Voor economen die zowel op het werk als privé continu aan het optimaliseren zijn kan het nieuws soms verbluffen. Neem nou voedselbanken. Hoe komt het zover dat iemand daarop aangewezen is? Wie zich hierbij over het hoofd krabt (en dat ik geef toe dat te doen) heeft last van wereldvreemdheid. Een probaat middel is om bij de goedkoopste aanbieder dit boek van Mirjam Pool te halen. De schrijfster verkeerde anderhalf jaar tussen uitkeringstrekkers en -verstrekkers, deurwaarders en goeddoeners in de stad Almelo.
Zó ging het beschrevene tegen mijn gewone kost in, dat ik het boek verslonden heb. Er worden uitkeringen niet aangevraagd, leningen afgesloten, kinderen verwaarloosd en bijgemaakt, scholen verlaten. En hoe je het ook probeert te verklaren met hoge tijdsvoorkeur, gewoontevorming en andere gereedschappen uit de economie, aan de onderkant worden soms keuzes gemaakt die de rationele mens doen sidderen.