Intrigerend bericht van het ANP:
De bakkers, supermarkten en meelindustrie maken misbruik van de relatief hoge graanprijs. Ze verhogen de prijs van brood met een onevenredig percentage en als de prijs van graan zakt, zakt de prijs voor een brood nooit mee. Dat vindt de Nederlandse Akkerbouw Vakbond (NAV).
Inderdaad, asymmetrische prijsaanpassingen, een fenomeen dat overigens voor veel meer sectoren is aangetoond. Maar de boeren suggereren dat het ook op de lange termijn geldt. Dat zou betekenen dat naarmate de graanprijs sneller op en neer beweegt, de broodprijzen hoger zijn. Dat klinkt wat vreemd.
Het bericht roept nog veel meer vragen op. Allereerst: waar maken die boeren zich eigenlijk druk om!? De graanprijs wordt bepaald op de wereldmarkt, dus de hoogte van de broodprijzen zal niet of nauwelijks van invloed zijn op het inkomen van boeren. De boeren zelf denken daar anders over, zo suggereert het persbericht:
Voor ons als akkerbouwers is het moeilijk te verteren dat speculanten, handelaren, supermarkten en bakkers nu misbruik maken van de graanprijsstijging […] Ik noem dat misbruik maken van de hogere graanprijs over de rug van akkerbouwers.
Bovendien: in feite suggereren de boeren dat de bakkers een kartel vormen dat de broodprijs kunstmatig hoog houdt. Maar als bakkers gezamenlijk zo’n monopolieprijs zouden kunnen zetten, dan zouden ze dat altijd doen, en niet pas als de graanprijs stijgt. En als bakkers altijd al een monopolieprijs zetten, lijkt er weinig reden om een graanprijsstijging meer dan evenredig door te berekenen.
De boeren bakken ze weer bruin…
Positief aan dit bericht vind ik dat er eens niet wordt opgeroepen tot overheidsingrijpen.
Eh, nee, maar wel tot het niet verminderen van overheidsingrijpen. Aan het eind van het persbericht worden alle registers nog eens opengetrokken:
“Voor Van Beek-van Geel zijn de hoge graanprijzen geen reden om te pleiten voor verdere liberalisering van de wereldmarkt voor landbouwproducten. ‘Het is kortzichtig om bij mooi weer de paraplu weg te doen. De instabiliteit van landbouw- en dus voedselprijzen is in het nabije verleden in alle beschaafde landen ongewenst gevonden en dus wordt er overal landbouwbeleid gevoerd. Regulering van landbouwmarkten is meer in het belang van boeren, consumenten, milieu en ontwikkelingslanden dan liberalisering met ongebreidelde groei ten koste van het milieu en het dumpen van producten tegen afbraakprijzen op de wereldmarkt en speculatie.’
Jammer. Ook jammer voor de boeren dat dat laatste stuk van hun persbericht niet door nu.nl is overgenomen.
En ook niet door de Volkskrant.