De nieuwe economisch columnist van de Groene Amsterdammer, Ewald Engelen, neemt geen blad voor de mond:
Als wetenschap is economie bankroet — de precisie is schijnprecisie, het model ondeugdelijk, de rationaliteit een fictie, de transparantie een illusie, het getal manipuleerbaar en de voorspelbaarheid een leugen
und so weiter. Zijn stelling:
Ik wil een lans breken voor meer sociologen, antropologen, politieke economen, historici en geografen in de economiepanels van morgen.
Op een bepaalde manier lost dat inderdaad het probleem op: zet bijvoorbeeld een econoom naast de historicus die vorige week in NOVA vrolijk de Kondratieff-golf doortrok en de hij steekt er een stuk intelligenter bij af. Maar misschien was dat niet de bedoeling.
Meer in het algemeen is het natuurlijk nuttig om meerdere perspectieven te horen dan alleen die van de econoom. Maar het is de economische wetenschap (met al haar imperfecties) die aangeeft wat de mogelijkheden zijn en waar de grenzen liggen. Het in kaart brengen van de gevolgen van schuld, inflatie, herkapitalisering en wat dies meer zij is reken- en modellenwerk. Het is niet gek dat de media voor informatie over die zaken naar iemand gaan die er verstand van heeft.
De redenering is inderdaad wat curieus: mensen die verstand hebben van economie hebben de crisis niet aan zien komen, dus moeten we maar de mening horen van mensen die geen verstand hebben van economie? Hebben die de crisis wel aan zien komen dan? Ik bedoel maar.
Bovendien: als de economische wetenschap al failliet is, dan geldt dat natuurlijk alleen de macro-economie. Micro-economische principes als moral hazard, adverse selection, prikkels en wat dies meer zij, zijn door de crisis niet onderuit gehaald. Integendeel, zou ik haast zeggen.