De president van de Europese Centrale Bank, Jean-Claude Trichet, houdt er eind oktober mee op. De race om zijn opvolging is, volgens de beste Europese traditie, een ondoorzichtig spel waarbij nationaliteit een hoofdrol speelt. Het nieuws van de afgelopen dagen is dat de Duitse ijzervreter Axel Weber niet meer meedoet. Dat geeft de Italianen nieuwe hoop: hun man, Mario Draghi, zou de ideale bankpresident zijn. Opgeleid aan MIT, veel internationale ervaring, al vijf jaar president van de Italiaanse centrale bank. Maar ja, Italiaan, en dus voorzien van een zuidelijk stempel. De Noordelijke landen zien de geldpers al draaien als Mario de ECB overneemt.
De nationaliteit van Draghi kan echter ook in zijn voordeel werken. In een artikel uit 1998 (dat misschien wel bij de beste uit de AER hoort; hier is een gratis versie uit Tilburg) laten Cukierman en Tommasi het volgende sterke staaltje zien: stel, politici hebben informatie over de wereld die beter is dan die van hun kiezers. Maar kiezers weten dat politici zelf ook voorkeuren hebben, en dus mogelijk liegen over hun informatie. Wanneer kun je er dus van op aan dat de politicus echt de waarheid spreekt? Als hij iets doet dat tegen zijn gebruikelijke overtuiging ingaat. Het artikel heet dan ook When does it take a Nixon to go to China?
Vertaal dit naar de ECB en ontdek dat het juist voor een Italiaan, met het stigma van een losse monetaire moraal, makkelijk is om een streng anti-inflatiebeleid te voeren.* Wie de steun van Zuid Europa wil hebben als de rente omhoog moet, krijgt die makkelijker met Draghi aan het roer.
(*) De ECB is dan wel geen democratie maar de steun van de bevolking is wel handig, zie mijn eigen werk uit een grijs verleden.
OK, mooie invalshoek. Maar wat als Draghi NIET tegen zijn stigma ingaat? Dan zijn we de sigaar. Doe mij dan toch maar een vette, foute, conservatieve Duitser a la Rogoff QJE Nov 1985 (http://www.jstor.org/pss/1885679)
Ik denk dat Draghi een streng beleid goed kan verkopen vanwege de vooroordelen over Italianen. Tegelijkertijd denk ik dat het vooroordeel niet klopt. Lees bijvoorbeeld het oordeel van Münchau in de FT. En de ECBer die ik toevallig vrijdag sprak vertelde me dat de hele bank (inclusief de Duitse staf) met Draghi wegloopt. Het is jammer voor Wellink, maar dit is de beste.
Ook jammer voor Merkel, trouwens. Misschien kan Draghi genaturaliseerd worden tot Duitser.