De economieprijs wordt pas maandag toegekend, maar Nobel-technisch kan het jaar natuurlijk al niet meer stuk. Vanuit mijn werkkamer op de zevende verdieping van het Duisenberg gebouw kijk ik uit op de scheikundigen, waar gisteren nog een Nobelprijs viel. Inderdaad. Er gaat niets boven Groningen. Maar dat wist u al.
Hoe dan ook. Het is de hoogste tijd voor onze traditionele Nobelprognose (zie eerder hier, met de verwijzing naar alle voorgaande jaren). Thomson (eerdere berichtgeving) noemt dit jaar Blanchard, Lazear en Melitz. Allemaal respectabele keuzes, al lijkt Melitz me nog veel te jong. Blanchard is ook publiekslieveling, volgens de Thomson poll. En nu we het toch over te jong hebben: John List en Daron Acemoglu gaan allebei ongetwijfeld nog eens winnen maar zijn nu, inderdaad, nog veel te jong. Bij Marginal Revolution worden twee mogelijkheden genoemd: Baumol enerzijds, en Nordhaus/Dasgupta/Weitzman anderzijds. In die eerste geloof ik niet, de laatste zou een goede optie zijn. Zelf hoop ik eigenlijk nog steeds op een tweede prijs voor Arrow (dat mag!), of anders Dixit. Misschien Milgrom.
De laatste macroprijs is alweer 5 jaar geleden, misschien wordt het dus weer eens tijd. Groei zou dan kunnen, maar die had dan een paar jaar geleden al moeten vallen. Als toch, dan komen Barro en Romer weer in beeld, al is die laatste sinds kort hoofdeconoom van de wereldbank, dus misschien ligt dat wat gevoelig. Laten we het dus toch maar op Olivier Blanchard houden. Inderdaad, weer een Fransman. Maandag om 11:45 weten we meer.
Tenslotte. Zes jaar geleden meldden we al dat ook in een aflevering van de Simpsons een Nobelvoorspelling zat, hier een screenshot. De economen die daar genoemd werden, Bhagwati, Holmstrom, Dixit en Helpman, zijn allemaal nog serieuze kanshebbers. Maar kijk vooral eens wie voor de scheikundeprijs voorspeld werd.
De beurt is aan macro, inderdaad, en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het tijd is voor een beleids-prijs à la 1999. Op monetair gebied, om precies te zijn, waar de laatste jaren veel ongebruikelijke dingen gebeurd zijn. Het liefst zou je zo’n prijs natuurlijk geven aan Stanley Fischer, maar dat ligt wat moeilijk als hij nog actief is als centraal bankier. Ben Bernanke is wel een mogelijkheid. Voor de theorie zou je Michael Woodford er nog bij kunnen halen. En dan wellicht nog een Japanner erbij vanwege Japan. Nobuhiro Kiyotaki?
Of Blanchard en Fischer, ook een leuke combi… Kiyotaki lijkt me serieuze kanshebber, werd recent ook al genoemd door Noah Smith, met Milgrom, Thaler, Geneakoplos, Card. Bernanke zou ook uitstekend zijn, wordt misschien wel weer politiek uitgelegd. Woodford betwijfel ik.