Het is mijn goede voornemen om sommige BlueSky berichten op deze site iets verder uit te werken. Met name als er inderdaad meer te zeggen valt dan een korte tweet kort bericht. Daar gaan we.
Dit bericht slaat op de WEO van het IMF, editie oktober 2023, zojuist uitgekomen. Op het moment van schrijven keek ik met name naar de tabel met verwachte groei.
Die zag er als volgt uit:
We zien de verwachte groeicijfers voor 2022, 23 en 24 voor verschillende landen. De mate van onzekerheid loopt op van 2022 naar 24, waardoor de laatste twee kolommen het meest interessant zijn. In die jaren is de groei in World Output bijna gelijk, maar onder de oppervlakte gebeurt er het één en ander. Die gebeurtenissen zijn tijdelijk, en toevallig telt het op tot stabiele groei.
Inmiddels heb ik hoofdstuk 1 van de WEO helemaal gelezen en kan ik er iets over uitweiden. De auteurs zien hetzelfde patroon en hebben het over offsetting divergences. Vooral voor landen die het in 2023 beter doen en in 2024 slechter is er een batterij aan verklaringen:
- de besparingen uit de Covid-periode zorgen dit jaar voor extra vraag maar ze zijn bijna op
- er is in 2023 forse groei in landen die een grote toeristische sector hebben. Dit is een herstel van de lage reislust tijdens de pandemie, maar inmiddels zitten we wel weer op het normale niveau van toerisme
- De cyclische industriële sector krijgt het steeds moeilijker door de hogere rente en de vertraging in China
Minder verklaringen zijn er voor de landen die het in 2023 slecht doen maar in 2024 weer accelereren. Dat zien we in Duitsland en Frankrijk, en daarmee ook in de hele eurozone. Een verklaring is er niet, behalve dat de groei in 2023 onder potentieel is en kennelijk vanzelf weer omhoog trekt. Bij olieproducent Saudi-Arabië speelt het veronderstelde einde van de OPEC productiebeperking. Van Nigeria en Zuid Afrika wordt alleen verteld waarom 2023 extra slecht is, over het herstel in 2024 geen woord.
Dit doet vermoeden dat het IMF groeimodel naar evenwicht neigt, tenzij er een specifieke ontwikkeling ingeschoven wordt. Daaruit kun je twee dingen concluderen. De eerste is dat de economen in Washington behoorlijk pessimistisch zijn over het VK en over China. Het uitblijven van Brits herstel en het afglijden van China komt niet vanzelf uit het model. De tweede conclusie is dat de getallen in deze tabel niets zeggen over de kans op een recessie. Voordat het Fonds die voorspelt, zitten we er al middenin.
Garantie tot de voordeur dus. Dat maakt de exercitie niet minder waardevol. Zonder halfjaarlijkse WEO kon je bijvoorbeeld onderstaand plaatje niet maken, waarin de productie in 2023 vergeleken wordt met de verwachting van vóór de coronapandemie. En dat is nou toevallig enorm interessant.
Het laat zien dat de VS na de pandemie zelfs iets bóven de verwachte productie zitten, de eurozone twee procent lager, China vier en de armste landen zes en een half procent onder het verwachte pad. Over het waarom van die verschillen schrijven de auteurs anderhalve pagina, maar dat had ook een boek kunnen vullen.
