Corus

Stel, u bent een bedrijf. U wilt graag samengaan met een ander bedrijf. U heeft geluk. Er zijn meerdere liefhebbers. Met wie gaat u in zee? Uiteindelijk natuurlijk met die partij waarmee u de meest sterke, gezonde en winstgevende combinatie kunt vormen. Nu kunt u met iedereen om de tafel gaan zitten, eindeloos gaan praten en kijken of u er zo achter kunt komen wie voor u de meest aantrekkelijke partner is. Maar natuurlijk is er een veel slimmere manier. Degene met wie u de sterkste combinatie kunt vormen, heeft daar zelf ook het meeste baat bij, en is dus ook degene die bereid is het meest te betalen om met u te mogen samengaan. U houdt dus een veiling. Zeker als u werknemer bent, zult u daar een voorstander van zijn. Immers: bij een veiling weet u zeker dat de sterkste combinatie uit de bus komt. Als uw baas de gesprekken voert en de beslissing neemt, dan moet u dat nog maar afwachten. Hij heeft immers andere belangen dan die van het bedrijf. Zijn eigen topsalaris bijvoorbeeld.

De vakbond was dus een groot voorstander van de veiling van staalbedrijf Corus? Eh, nee. Sterker nog, FNV-bestuurder Jos Duijnhoven heeft het over “verkwanseling” en “ware koehandel”. Volgens voormalig Hoogovens-topman Olivier van Royen is het “een schande” en “een Uitwas van het Kapitalisme”.

Stel, u vindt dat er flink geinvesteerd moet worden in uw bedrijf. Zo’n investering is nodig om sterker en gezonder te worden. Wanneer bent u dan blijer, als iemand bereid is om slechts een schijntje voor uw bedrijf te betalen, of wanneer die betalingsbereidheid juist enorm hoog is? Natuurlijk in dat laatste geval. Wie maar een schijntje wil betalen, denkt blijkbaar dat er niet veel uit uw bedrijf te halen valt, en dus dat investeringen niet de moeite waard zijn. Wie bereid is veel te betalen, denkt blijkbaar dat hij door stevig te investeren en de handen uit de mouwen te steken, dat bedrag wel weer terug kan verdienen.

De vakbond is dus blij dat de veiling van Corus zo veel heeft opgeleverd? Eh, nee. Sterker nog, dezelfde FNV-bestuurder maakt zich “zorgen over de enorm hoge prijs die betaald wordt. De vraag is of dit niet ten koste gaat van de investeringsplannen.”

Stel, er staat ergens een pand te koop dat in potentie een prachtig landhuis is, maar helaas wel behoorlijk wat achterstallig onderhoud heeft. Denkt u dan dat iemand bereid is om zoveel voor dat pand te betalen dat hij vervolgens geen geld meer heeft om het ook nog op te knappen? Nou dan.