Vissers willen nog wel eens klagen over vangstbeperkingen. Net zo als boeren nog wel eens willen klagen over melkquota. Eigenlijk is dat vreemd. Stel dat alle vissers samen een kartel zouden vormen. Dan zou dat kartel de prijs kunstmatig hoog willen houden, en dus de totale afzet willen beperken. Maar dat is precies wat met vangstbeperkingen bereikt wordt.
Hetzelfde geldt voor melkquota. Volgens de laatste EU landbouwplannen moeten de melkquota omhoog. De reactie van de Nederlandse brancheorganisatie?
LTO Nederland spreekt van “een stap in de goede richting”. Vooral de verruiming van de melkproductie is volgens de landbouworganisatie goed nieuws voor de Nederlandse veehouders.
Dat is nog maar de vraag. Verruiming van de melkquota betekent lagere prijzen, waardoor het maar de vraag is wat er gebeurt met de winsten van melkveehouders.
Afgelopen vrijdag stond in Science een onderzoek dat tot dezelfde conclusie komt: Vissers in Nieuw-Zeeland en Australie kunnen meer verdienen als ze minder gaan vissen, al zou dat volgens de berichtgeving van de BBC vooral komen omdat de kosten dan omlaag gaan.
Stond laatst een artikel over in het NRC (link uiteraard niet kunnen vinden). Kort gezegd hebben de Nederlandse boeren een overcapaciteit. Ze kunnen tegen relatief weinig tot geen kosten meer produceren (lees: minder doordraaien). De andere boeren in de EU (lees de Fransen) zitten tegen hun productiecapaciteit aan.
Blijft de vraag hoe het zit met de prijsdaling, maar de hoeveelheid kan zeker omhoog zonder extra kosten. Kan dus al snel uit voor de Nederlandse boeren (en al helemaal voor de consument!)
wat is nu precies de maatregel die die australiers voorstellen? denk ik te veel als een econoom als ik veronderstel dat als minder vissen tot meer winst leidt, die vissers al lang minder waren gaan vissen? vind wat dat betreft de, tussen de regels, opmerkingen over dat australische/nieuw-zeelandse vissers cooperatief georganiseerd(?) zijn in plaats van competitief interessanter. Dan verandert een common pool dilemma (met intertemporeel aspect) met meerdere spelers in een intertemporeel probleem met 1 speler (de groep vissers).
Als ik het me goed herinner van de middelbare school waren de quota ooit ingesteld om overproductie te voorkomen, niet om onderproductie (als in een kartel) te genereren. Hoe dat zo? De EU had besloten om een garantieprijs voor melk in te stellen, die boven de marktprijs lag. Logisch gevolg: massale overproductie, en de EU bleef zitten met de boterberg en de melkplas. Oplossing: niet het afschaffen van de garantieprijs, maar het instellen van productiequota.
Vanaf nu vul ik de gaten in het verhaal in: de marktprijs is boven de garantieprijs uitgestegen, dus de boeren willen graag meer produceren dan hun quotum. Echter, daarin voorziet de regelgeving niet – wie had ooit gedacht dat melk zo duur zou worden? – dus mag dat niet. De EU had niet gedacht dat de Europese melkproducenten ooit weer voor de wereldmarkt zouden kunnen produceren…
Heren,
Dank voor de nadere uitwerking van mijn nog ietwat vage gedachten. In het verlengde van wat Herman zegt: de marktprijs is inderdaad tot boven de garantieprijs gestegen. Elke individuele boer wil dus meer produceren. Maar het is de vraag of dat voor de boerenstand als geheel verstandig is: als iedereen dat gaat doen, gaat de prijs weer naar beneden. Precies het verschil tussen de cooperatieve (kartel) en de competitieve oplossing. Het kan in het collectief belang (van alle boeren) zijn om iedereen individueel te verbieden meer te produceren. Uiteraard is dat niet in het algemeen belang, want de totale welvaart gaat omhoog met lagere prijzen.
In het visserijverhaal krijgen we inderdaad een interessante wisselwerking tussen een common-pool probleem en een kartelprobleem. Normaal is een kartel slecht, want het leidt tot hogere prijzen. Maar in dit geval zou het goed kunnen zijn, omdat het overbevissing (ten dele?) tegengaat. Wat het netto welvaartseffect is, is dan maar de vraag. De weblog van The Economist had het er ook al over.
De vraag of een quotum goed is voor de Europese boeren hangt af van de vraag of er een wereldmarkt voor melk(producten) is. Als ‘onze’ boeren een quotum hebben, maar de Argentijnse boeren niet, hebben ze niets aan een kartel.
Op zich zou een quotum nog steeds goed voor de Nederlandse boeren kunnen zijn als er producenten buiten het kartel zitten (behalve in het geval van volledige mededinging). Maar veel minder voordelig wordt het dan inderdaad wel.