Fascinerend stuk in de Volkskrant afgelopen zaterdag over hoe drie jonge onderzoekers middels het gebruik van statistiek Diederik Stapel ontmaskerden. Helaas niet online, maar dit is een cruciale passage:
Jesse besloot op zoek te gaan naar een getal dat wetenschappers ‘Cronbachs alfa’ noemen. Dat getal is een maat die, simpel gezegd, aangeeft of de antwoorden op een ingevulde vragenlijst wel consistent zijn. Iemand die op de vraag ‘Ben je bang voor spinnen?’ ‘ja’ antwoordt, moet op de vraag ‘Ben je weleens ergens bang voor’ immers ook ‘ja’ antwoorden en het is precies die interne samenhang die het getal alfa meet.
De uitkomst was schokkend. ‘Normaal gesproken zou je bij deze studie een alfa groter dan 0,9 verwachten’, vertelt Jesse. ‘Bij een alfa lager dan 0,65 is er iets onacceptabels aan de hand. En de alfa van Stapel was echt belachelijk laag: kleiner dan 0,45. Dat kan er haast alleen maar op duiden dat de vragenlijsten willekeurig waren ingevuld.’
Blijkbaar wordt in de sociale psychologie zo’n alfa niet standaard gerapporteerd, wat ook weer verbazend is.
Cronbach’s alfa wordt in de psychologie altijd gerapporteerd.
Ik heb deze opmerking gister ook gemaakt: Binnen de (sociale) psychologie wordt altijd Cronbach’s alfa gerapporteerd als indicatie voor interne consistentie wanneer dat van toepassing is. Kijk maar eens naar de artikelen van sociaal-psychologen (waaronder die van Diederik Stapel).
(Excuus voor het late verschijnen, het commentaar bleef hangen in de spam-filter…)
Maar weet je of dat hier ook het geval was, voor deze specifieke alpha!? Het artikel in de Volkskrant suggereerde impliciet van niet. Anders zou iemand eerder al lucht hebben gekregen, toch?