Er mag in Nederland dan wel geklaagd worden dat de nieuwe minister van Economische zaken een historicus is, in Frankrijk kunnen ze er ook wat van. Lees mee.
Door de stokkende aanvoer van benzine is de situatie bij veel tankstations chaotisch: er is geen brandstof, óf er staat een lange rij wachtenden. Typische situatie van vraag groter dan aanbod. De manier van verdelen is nu weinig efficiënt: wie het langst wil wachten en goed tegen onzekerheid kan, heeft de meeste kans op een volle tank. Dat kan natuurlijk beter. Met een hogere benzineprijs die de huidige schaarste weerspiegelt wordt er geen tijd verspild, gooit niet iedereen de tank helemaal vol en verdwijnt de paniek die lange rijen oproepen.
Maar dat is buiten de minister van Economie (!) gerekend. Christine Lagarde
constateert dat sommige pomphouders misbruik maken van de dreigende schaarste en hun prijzen opvoeren. ?žIk zal er persoonlijk op toezien dat pomphouders die zich niet aan de regels houden, op hun vingers worden getikt”, dreigde ze.
(Liefhebbers verbazen zich hier in het Frans. Deze Franse blogger heeft het goed door.)
Daar hoef je geen Fransman voor te zijn; zelfs in het kapitalistische paradijs Amerika komen dit soort taferelen voor. Google maar eens op “hurricane Katrina” en “price gouging”. [Zo verbazend vind ik dit nieuws eigenlijk niet.]
Vrijheid, gelijkheid en broederschap.
De “vrije” markt is niet de enige manier.
Bovendien als het publiek ziet dat alleen de mensen met veel geld nog kunnen autorijden dan zouden ze de guillotines wel weer eens voor de dag kunnen halen. Politici en economen staan dan hoog op de lijst.
Terecht.
Kijk, een dreigement, altijd een elegant argument.