Uitgevers

Het is altijd hetzelfde liedje. Een sector wordt aangetast in de mogelijkheid om marktmacht uit te oefenen en schreeuwt vervolgens moord en brand. Voor de sector is het plan een Onhaalbare Zaak en uiteraard Wordt Uiteindelijk De Consument De Dupe. Vandaag: de Nederlandse uitgevers die ageren tegen het plan om de automatische verlenging van abonnementen verder te beperken. Hoewel dat bijvoorbeeld in de VS volstrekt normaal is, zal dat hier natuurlijk leiden tot Desastreuze Gevolgen:

De uitgeversbond betoogde woensdag dat die contractperioden veel te kort zijn en zorgen voor grote onzekerheid bij bedrijven.Voorzitter Loek Hermans van de uitgeversbond waarschuwde de Kamer dat het PvdA-voorstel grote risico’s met zich meebrengt voor zijn achterban en bovendien de dienstverlening voor de meeste consumenten zal verslechteren.

Hoe de consument er slechter van kan worden om niet langer elk jaar ongevraagd weer een abonnement aangesmeerd te krijgen, dat vermeldt de berichtgeving helaas niet.

Duitse baby’s

Eind vorige jaar voorspelden wij een babyboom in Duitsland, in verband met een verandering in de fiscale behandeling van koters. Het resultaat? Het AD meldt op last van die Welt in het eerste kwartaal een toename van 21,5% gemiddeld in de grote steden. Misschien is het verstandig als de krant eens iemand in dienst neemt die Duits spreekt, want het oorspronkelijke artikel heeft het over een uitschieter van 21,5% in Bremen, maar een veel kleinere stijging in andere steden.

Natuurlijk is het maar de vraag in hoeverre dit een permanente stijging van het geboortecijfer is: een niet onbelangrijk deel zou verklaard kunnen worden door een uitsteleffect (aanstaande ouders die nog een paar maandjes hebben gewacht om die extra kinderbijslag op te strijken) in plaats van een echte lange-termijn toename van het aantal geboorten.

Outsourcing

Wie voor z’n opleiding een opstel moet schrijven en daar geen zin in heeft, kan tegenwoordig een verhaal kopen. Met een beetje geluk maakt dat voor je toekomstige inkomen niet uit. Maar deze praktijken worden moeilijker nu Google weigert luie studenten door te verwijzen naar de zogenaamde essay mills. [via] Daarmee komen opstellen-op-bestelling terecht in dezelfde categorie als drank, drugs, vuurwapens en tabak. Eigenaren van essay mills klagen steen en been (of hebben een goed geformuleerde klacht overgeschreven van iemand anders, wie weet).

Moeten ze niet doen. Als de praktijk van drank, drugs, vuurwapens en tabak iets uitwijst is het wel dat (semi-) illegaliteit geweldig is voor het opdrijven van de prijs. Door het verminderen van de openlijke concurrentie en het ontbreken van juridische ondersteuning bij klachten kan nu elke domme student straffeloos getild worden. Het laatste dat eigenaren van essay mills zouden moeten willen is een respectabele sector worden.

Lampje

Wat is er toch gevaren in de minister van VROM? Gisteren kwam al naar buiten dat zij de gloeilamp in de ban wil doen. En nu een tweede plan: huishoudens die meer dan gemiddeld energie gebruiken gaan een hogere energieprijs betalen.

De econoom krapt zich achter de oren biij zoveel sociaal gesleutel en zo weinig vertrouwen in het vermogen van de burger om zelf keuzes te maken. Als er externe milieueffecten zitten aan het opwekken van energie, dan is er maar één passende maatregel: verhoog de prijs van stroom met een bedrag dat gelijk is aan de veroorzaakte schade, en gebruik dat geld om de schade te herstellen. Wie dan nog een gloeilamp op wil steken of meer dan gemiddeld energie wil verbruiken, mag dat doen; de hogere kosten betaalt hij of zij zelf. Dure controle op de lampenvloot of het maandelijks verbruik kan achterwege blijven.

Oranjegevoel

Plotseling duikt op de internationale economieweblogs het ene na het andere bericht over Nederlandse Kwesties op:

  • Marginal Revolution bericht over de korting die Monuta geeft aan nierdonoren.
  • Bluematter bericht uitgebreid over de zaak Lucia de B.
  • En Freakonomics linkt naar een studie van de Nederlandse psychologe Bruine de Bruin, die laat zien dat mensen die beter beslissingen kunnen nemen, gelukkiger zijn.

Klimaatbudget

Grote milieuorganisaties en vakbonden, verenigd in Green4Sure, doen vanochtend in Trouw een verrassend veelbelovend voorstel:

Een klimaatbudget moet consumenten tot een lager energieverbruik verleiden. Wie zuiniger is, verdient geld; extra verbruik wordt heel duur. […] Bij het klimaatbudget krijgen consumenten een bepaalde hoeveelheid gas, elektra en benzine toegewezen. Bovenop de prijs van die energie gaat hij opcenten betalen voor de uitstoot van het broeikasgas CO2. In stapjes wordt het klimaatbudget verlaagd […] en worden de opcenten verhoogd totdat de consumentenprijs van fossiele brandstoffen even hoog is als die van duurzaam opgewekte energie. Die worden dan uitwisselbaar.

Het bericht suggereert echter dat er een vaste straf is voor het meer gebruiken dan je budget. Dat is vreemd. Waarom maken we van dat klimaatbudget niet gewoon een verhandelbaar CO2-budget? Dan ligt daarmee de totale CO2-uitstoot in Nederland vast, en bepaalt de markt hoeveel iemand die meer wil gebruiken extra moet betalen.

Ook vreemd is de doelstelling dat de consumentenprijs van fossiele brandstoffen even hoog zou moeten worden als die van duurzaam opgewekte energie. Uiteindelijk zijn we toch alleen maar geinteresseerd in de uitstoot van CO2, en niet in de prijsverhouding van fossiele en duurzame energie. Bij een individueel verhandelbaar CO2-budget worden duurzame energiebronnen vanzelf aantrekkelijker naarmate de marktprijs van die verhandelbare rechten hoger wordt.

Herinnert u zich deze nog?

Het leven gaat door. Een paar oude onderwerpen opnieuw in het nieuws:

Meer softwareperikelen

Curieus artikel in Trouw vanochtend. De strekking:

Fouten in software kosten Europa en de Verenigde Staten inmiddels ruim 200 miljard euro per jaar, en nog erger, ook mensenlevens. Terwijl veevervoer aan strenge regels moet voldoen, mag iedereen zich programmeur noemen.

En uiteraard Moet De Overheid Ingrijpen. Waar de krant die 200 miljard euro vandaan haalt, dat blijft onduidelijk. Bovendien: veel software is innovatief en leidt tot veel welvaart. Om dan te gaan klagen over welvaartsverliezen in de gevallen dat er iets mis gaat, dat is op zijn zachtst gezegd nogal flauw. Verder blijkt dat waar vroeger nog sprake was van menselijke fouten, de krant nu alles wat maar mis gaat toeschrijft aan software, wat leidt tot een haast hilarische lijst van vermeende softwarefouten. Neem deze eens, eind 2005 op de beurs van Tokio:

Een handelaar wilde daar één aandeel verkopen voor 610.000 yen, maar vertikte zich en bood er 610.000 aan voor één yen. Hij zag zijn fout meteen, wilde die ook onmiddellijk herstellen, maar een computerstoring maakte dat onmogelijk. Tien minuten later had hij een schade van omgerekend 280 miljoen euro op zijn naam staan, met dank aan een fout in de software van de beurs.

Tja, zo lust ik er nog wel een paar.

Schade

Als het gaat om schade door ongeoorloofd kopiëren en de berichten verspreid worden door het slachtoffer, dan zijn de bedragen vrijwel altijd overdreven. Vaak maakt men een schatting van het aantal kopieën, vermenigvuldigt die met de winkelprijs en noemt dat omzetderving. Dat is zwaar overdreven, maar dat wist u al.

Nu is er weer nieuws in deze categorie: het omzetverlies door software-piraterij in Nederland bedroeg vorig jaar €310 mln. Zelfde soort schatting, maar nu met een verhaal (p.15 van dit rapport [pdf]):

While not every piece of pirated software would be purchased if piracy rates were to go down — some would be substituted, some not used [inderdaad!]— lower piracy rates yield more economic activity which stimulates more software production and purchases. IDC has confirmed this by analyzing the ratio of software spending to hardware spending for the countries in the study, and finds that, as expected, there is a high correlation between piracy rates and that ratio.

Kort gezegd, als het aandeel piraterij met 10 procent-punt daalt, neemt de waarde van de (legale) software op de gemiddelde computer toe, en wel met meer dan je zou verwachten als voorheen-piraten allemaal een nette versie aanschaffen. Details ontbreken maar het lijkt erop dat dit resultaat volgt uit het vergelijken van landen: in land X is 45% van de software illegaal, in land Y 35%, de software-industrie (ten opzichte van de hardware industrie) is in land Y groter dan in land X, en het verschil is meer dan 0,1 keer de softwareomzet in X.

Tja, daar sta je dan. Er zijn twee dingen die ik graag zou willen weten: (1) wat gebeurt er met de hardwareomzet? Een stijging van de ratio software/hardware hoeft niet te betekenen dat er meer software gekocht wordt, een streng anti-kopieerbeleid is een goede reden om minder computers te kopen. (2) Geldt dit ook voor landen over tijd? Het karakteriseren van landen met één getal (piraterij) veegt veel andere verschillen onder de tafel.

Nierdonoren

De Nierstichting levert een interessante bijdrage aan de discussie over het al dan niet verhandelbaar mogen zijn van nieren en andere donororganen:

De Nierstichting wil onder meer met financiële prikkels bevorderen dat er meer orgaandonoren in Nederland komen. Zo zouden mensen die hebben aangegeven hun organen na hun dood te willen afstaan, een korting kunnen krijgen op hun ziektekostenverzekering. Ook zouden zoals in Italië nabestaanden van donoren een korting op de begrafeniskosten kunnen krijgen.

Zulke prikkels en kortingen komen natuurlijk gewoon neer op het betalen voor donororganen, maar dan op een manier waarop de gemiddelde burger en politicus dat niet meteen door heeft. Slim plan dus.

Update (16 mei): Monuta belooft nu 150 euro korting op de uitvaart als van de overledene een of meer donororganen ter beschikking komen. In eerste instantie lijkt dat vooral een reclamestunt, met name omdat de verzekeraar hoopt “dat deze kortingsactie slechts van tijdelijke aard is, en dat donortekorten in de toekomst niet meer voor komen.” En de PvdA heeft geopperd om mensen die aangeven na hun dood organen te willen afstaan, een korting op hun paspoort te geven. (!?) Op het eerste gezicht een wat minder goed plan. Als je die korting hebt geincasseerd, kun je dat codicil immers weer intrekken. (Dank aan Linda).