economie is overal
Uit de WUZ, de ingezonden brieven van de Telegraaf, de editie van vanochtend:
Met dit Keynesiaanse inzicht van Cindy is natuurlijk weinig mis (afgezien van het importlek dan) maar die elasticiteit, hoe zou ze die geschat hebben? Helaas ontbreken de referenties.
In het spoor van de Engelse Daily Mail maakt de Telegraaf zich druk over de prijs van scheermesjes. Die van Gillette kosten 5 pence om te maken maar gaan voor 2,43 pond over de toonbank. De Telegraaf vertaalt 5 pence met 6 cent en de verkoopprijs met “bijna 3 euro” maar had beter even kunnen kijken wat de mesjes hier echt kosten: het blijkt dat de Nederlandse man zelfs 4 euro betaalt. De markup loopt hoe dan ook in de duizenden procenten.
Schande!, roept de krant, maar dat is natuurlijk onzin. De situatie laat zich het best vergelijken met de verkoop van bijvoorbeeld software of muziek. Bij dit soort producten is het eerste exemplaar enorm duur en zijn alle andere gratis. De winstmarge op een exemplaar van Windows is wat dat betreft oneindig hoog. Toch begrijpt iedereen dat het niet vanzelfsprekend is om die producten dan maar voor een paar cent te verkopen.
Waarom is een scheermesje hetzelfde als een computerprogramma? Vanwege de vaste kosten, in dit geval de marketing. Wat je er ook van vindt, het laten opdraven van beroemdheden kost nou eenmaal geld. De Telegraaf heeft de causaliteit dan ook precies verkeerd om. Waar ze schrijft dat de “cijfers verklaren […] hoe Gillette supersterren als Roger Federer, Tiger Woods en David Beckham kan betalen om in reclames te verschijnen” vormen de sterren juist de verklaring voor de winstmarge.
Vaste lezer Ward wijst mij naar dit artikel in de Telegraaf. Zoals gebruikelijk zijn de reacties van de lezers onderaan de pagina interessanter dan het artikel erboven (leest u wel even om de rabiate regeringshaters heen?). Er zijn er die laten zien hoe ontstellend weinig sommige mensen weten van simpele zaken zoals de premies die ze zelf betalen. Dat geeft maar weer aan waarom dit soort onderzoek grote waarde heeft.
Maar er zitten er ook tussen die iets meer denkwerk vergen. Jan Noga uit Muntendam (uiteraard met dubbel uitroepteken):
Ik mis in dit betoog een zeer belangrijk ding, er zijn de laatste decennia zeer veel machines gekomen die zonder bemanning kunnen werken. De werkgelegenheid is hierdoor afgenomen en zal waarschijnlijk ook niet meer terugkomen. Tel hierbij op dat werkgevers het overblijvende arbeidsintensieve werk naar lagelonenlanden overhevelen. Er is dus niet genoeg werk meer en als dit eerlijker verdeeld werd zou iedereen met maximaal 50 jaar met pensioen kunnen!!
Het zou een mooie tentamenvraag zijn: leg uit waarom dit niet klopt.
Vaste lezer Enno wijst op een hilarische misser gisteren in de Telegraaf. De krant wil graag berichten over de groeiende weerstand in Groot-Brittannië tegen de EU. Volgens tegenstanders zou het verlaten van de unie de Britse burger een belastingbesparing opleveren van zes pence per betaald pond.
Dan gaat het op de Telegraaf-redactie helemaal mis. Eens even rekenen, denkt de dienstdoende redacteur, de wisselkoers staat momenteel op 1 euro 18 per Brits pond, zes pence is dan net zo’n beetje vijf eurocent. Jammer. Het is net andersom, vijf pence is dan zes eurocent.
Maar het wordt nog veel erger. De arme ziel vergeet ook nog eens dat hij dat “per pond” volgens precies dezelfde wisselkoers moet omzetten in “per euro”, en dat het dan uiteindelijk natuurlijk geen ene fluit uitmaakt of je het nu over pence per pond of cent per euro hebt. En dus schrijft de krant doodleuk:
De tegenstanders hebben doorgerekend dat het verlaten van de EU een verlaging van de belasting voor burgers zou betekenen van 6 pence per pond, ofwel van ongeveer 5 eurocent per verdiende euro.