Maand: januari 2009

Veelbelovend

Elke tien jaar geeft The Economist in het kerstnummer een overzicht van de meest veelbelovende jonge economen van pakweg onder de 35 jaar. Dat begon in 1988. Het lijstje van toen is nu nog steeds indrukwekkend: Summers, Sachs, Shleifer, Krugman, Mankiw, Grossman, Alesina en Tirole. Het lijstje van 1998: Kremer, Glaeser, Mulligan, Levitt, Hoxby, Ellison, Pesendorfer, Rabin en Laibson. Toch minder indrukwekkend dan het lijstje van tien jaar eerder, als je het mij vraagt. Zulke duidelijke sterren als toen zijn er nu niet meer, beweert het artikel.

Inmiddels zijn we weer tien jaar verder, en dus kwam The Economist met weer een nieuw lijstje. Daar zijn ze: Shapiro, Fryer, Duflo, Finkelstein, Chetty, Werning, Gabaix, en Melitz. [via]

En nu we het toch over veelbelovende economen hebben: de John Bates Clark Medal, de prijs voor de beste econoom in de VS onder de 40 (zie onze eerdere berichtgeving), gaat nu elk jaar uitgereikt worden, in plaats van eens per twee jaar.

De consumentenbestedingen blijven hoog

Het FD meldt vanochtend dat veel winkels een ge-wel-dige kerst hebben gedraaid. Dat is opmerkelijk in het licht van de economische crisis, waar de kranten sinds een jaar vol van staan.

‘We hebben de afgelopen weken meer verkocht dan ooit in die periode, stelt ook André Sprangers, algemeen directeur van schoenwinkel Zwartjes in Amsterdam. ‘De recessie zit heel erg in bepaalde hoofden, maar kennelijk niet in die van de consument.’

Wat is er aan de hand?

  1. Het valt wel op dat de bedrijven in het overzicht allemaal relatief goedkope spullen verkopen en niet met grote voorraden zitten. Afwezig zijn de autodealers en de makelaars. De conclusie dat de consument echt alles zomaar blijft kopen is een beetje voorbarig.
  2. Los van veranderingen in de totale bestedingen zijn er natuurlijk altijd structurele verschuivingen. De internetwinkels doen het erg goed, maar dat is een structurele verschuiving en geen conjuncturele. De berichten over de totale bestedingen zijn minder goed.
  3. De bedrijven die omzetstijgingen melden verkopen allemaal aan consumenten, niet zozeer aan andere bedrijven. De bestedingen van bedrijven (vooral investeringen) lopen wel terug. Het is mogelijk dat bedrijven beter rekening houden met de toekomst dan individuele consumenten. Die groep krijgt nog gewoon de normale salarisstrook en gedraagt zich of er niets aan de hand is.
  4. Maar wat zou een consument dan moeten doen? Er zijn twee redenen om rustig door te consumeren:
    • Op een heel leven gezien valt deze schok wel mee. De permanente inkomenshypothese stelt dat schokken in het jaar-op-jaar inkomen helemaal geen rol zouden moeten spelen bij bestedingen.
    • Voor veel mensen gaat de kredietcrisis helemaal niets betekenen. Zij die ontslagen worden, ondernemers, bankiers met een lagere bonus krijgen een inkomensschok. Maar dat laat grote groepen personeel, ambtenaren, gepensioneerden, jongeren voor wie er niets verandert.

Of is er nog iets anders aan de hand? Ik hoor het graag. Vanmiddag geef ik om 16:10 op Radio 1 de weerslag van deze overwegingen. update: voor alle fans, hier is de MP3 (624Kb)

Gelukkig nieuwjaar!

Ook namens mij. Het afgelopen jaar was inderdaad bijzonder enerverend voor De Econoom. Mochten wij u er in het verleden nog graag enthousiast op wijzen wanneer er weer een econoom ergens in de media verscheen, de afgelopen maanden was het werkelijk niet meer bij te houden en waren die mannen (en zelfs ook een enkele vrouw) niet meer van het scherm te slaan.

Wie goed leest, heeft gemerkt dat dat niet de enige manier is waarop het karakter van dit weblog het afgelopen jaar subtiel is verschoven. In het verleden mochten wij ons ook graag en vaak opwinden over onzinnige proefballonnetjes en anderszins kortzichtige uitspraken met een economische inslag, of vooral, een gebrek daaraan. Het afgelopen jaar werd dat minder. Misschien werd er minder van dergelijke onzin uitgekraamd (iedereen had het immers druk met de kredietcrisis), of misschien ontstond er bij ons op dit punt enige vermoeidheid en waren we er minder alert op. Vaak gaan die voorstellen immers ook over dezelfde onderwerpen en maken ze dezelfde denkfouten, en er zijn grenzen aan hoe vaak we kunnen uitleggen dat de woningmarkt niet gebaat is bij het subsidieren van starters, en dat files alleen kunnen worden opgelost door het in de file staan duurder te maken.

Dat betekent ook dat er in het afgelopen jaar in onze kolommen te weinig genomineerden waren te vinden voor de uitreiking van nog een Jopie Award. Helaas. Maar als het toch had gemoeten, dan was het FNV wat mij betreft een uitstekende kandidaat geweest, vanwege het beweren dat hoge lonen goed zijn voor de economie. Verder heb ik mij in ernstige mate gestoord aan minister Bos, die leek te vinden dat die kredietcrisis toch ook vooral de schuld is van al die consumentistische consumenten die zich alleen maar laten leiden door de hoogste rente. Foei!

Als u vindt dat de PvdA de beste partij is, dan raad ik u aan bij de komende verkiezingen ergens anders op te stemmen. Als burgers moeten wij immers maar eens leren niet steeds het allerbeste te willen.