Iemand die het begrijpt!

Wij mogen ons, met welhaast Statler & Waldorf-achtige trekjes, graag vrolijk maken over alle economische domheid die vanuit Den Haag over ons wordt uitgestort.

Is het dan allemaal alleen maar kommer en kwel? Neen! Onze nieuwe held heet Ella Vogelaar. De laatste dagen is onze minister van Wonen, Werken en Integratie vooral in het nieuws door haar uitspraken over de islam, maar ze blijkt ook een mening te hebben over starters op de woningmarkt. U kent het probleem: voor een starter is een eigen huis nauwelijks nog op te brengen, en dus worden er allerlei plannen bedacht om ze aan een woning te helpen. Stuk voor stuk goed bedoeld, maar met desastreuze gevolgen. Het afschaffen van de overdrachtsbelasting, subsidies voor starters, starters die meer mogen lenen, dat werk (lees hier en klik dan vrolijk verder).

Maar dan komt Vogelaar, met het volgende verfrissende geluid:

Starters op de woningmarkt zijn niet geholpen bij een sterke verlaging van de overdrachtsbelasting bij de koop van een huis. Dat heeft minister Ella Vogelaar [..] dinsdag gezegd. […] Volgens de minister leidt een lagere belasting er in de huidige krappe woningmarkt waarschijnlijk toe dat de prijzen van koopwoningen eenmalig extra zullen stijgen. Starters zijn daarbij niet gebaat.

En daar valt geen speld tussen te krijgen.

Autograbbelton

Mensen zijn bijzonder creatief in het creeren van nieuwe markten, zo bleek dit weekend maar weer. Zo klaagt de BOVAG dat sommige rijscholen rijexamens zouden hamsteren om ze met winst door te verkopen:

Oorzaken van de schaarste zijn onder andere de economische voorspoed, de traditionele drukte in april tot en met juni en een lager dan verwacht slagingspercentage.

Natuurlijk is dat niet helemaal waar: de oorzaak is met name dat het CBR in haar planning onvoldoende rekening heeft gehouden met deze factoren, maar dit terzijde. De vraag blijft natuurlijk: als er toch een slaatje kan worden geslagen uit deze schaarste, waarom doet het CBR dat dan niet gewoon zelf? Inderdaad, middels het aanbieden van een snel premium-praktijkexamen tegen geringe meerprijs, geheel conform het eerder door Thijs voorgestelde plan.

Nog leuker: in Spanje en Frankrijk hebben ze een puntenrijbewijs. Wie betrapt wordt op te hard rijden raakt punten kwijt, en wie door al zijn punten heen is verliest zijn rijbewijs. Op internet blijkt een levendige handel te bestaan in rijbewijspunten. Wie wordt geflitst, zegt dan gewoon dat er iemand anders achter het stuur zat, en persoon in kwestie neemt de puntenaftrek voor zijn rekening. Tegen betaling, uiteraard. In Spanje zou er zo’n 30 miljoen euro per maand omgaan in deze handel. [via]

Tenslotte: in New York doet een parkeerplaats inmiddels 225.000 dollar. [via]

Meer economie bij de BBC

BBC radio 4 wordt plotseling overspoeld door economie. Ook Tim Harford maakte deze week een programma voor de zender, dat nog een week hier te beluisteren is. Het onderwerp? Een van onze favorieten: niertransplantatie. En immorele markten in het algemeen. Toevalligerwijs precies het onderwerp waarover ik afgelopen december nog een discussieavond voor Groningse studenten heb verzorgd, maar dit terzijde. Wie liever leest dan luistert vindt hier een transcript. [via]

Nu we het toch over nieren hebben: minister Klink heeft eerder deze week besloten het advies van de Gezondheidsraad op te volgen dat nierpatienten niet hun eigen donor mogen aanbrengen. Zeer spijtig.

Digitale camera’s

Digitale camera’s dreigen duurder te worden:

Een commissie van de EU wil dat de camera’s onder dezelfde regels vallen als videocamera’s, omdat je er ook korte filmpjes mee kan maken. Dat betekent een extra heffing van 12,5%, ofwel zo’n 35 euro per camera.

Wat opvalt in alle reacties, is dat niemand zich lijkt op te winden over het feit dat die meerprijs van enkele tientallen euro’s dus blijkbaar al geldt voor camcorders. Dat wist ik niet. En die heffing lijkt me minstens zo verwerpelijk als dat fotocamera’s nu onder hetzelfde regime dreigen te vallen. De Consumentenbond is tegen de heffing op fotocamera’s. Immers:

“Importheffingen zijn bedoeld om eigen landelijke of Europese fabrikanten te beschermen. Maar vrijwel alle digitale camera’s worden buiten Europa geproduceerd”.

Hetzelfde geldt voor videocamera’s, zou ik zeggen. En sowieso, waarom zou de consument flink meer moeten betalen om de markt voor multinationals als, ik noem maar wat, Siemens en Philips af te schermen? De EU was toch tegen staatssteun? Of geldt dat niet als die steun verplicht door consumenten wordt gegeven?

Nog meer wisselverlies!?

Om onduidelijke redenen mag de Stichting Wisselverlies deze week opnieuw haar nonsens in de pers spuien (zie eerdere post). Een van de trucs die de stichting toepast is om het door haar berekende “koopkrachtverlies” niet per jaar weer te geven, maar cumulatief over de hele periode, maar dan wel weergegeven als percentage van het jaarlijkse inkomen. Het ANP geeft nog een juiste weergave van de claim van de stichting:

De gemiddelde werknemer in Nederland heeft sinds de officiële overstap van de gulden naar de euro begin 1999 een koopkrachtschade geleden van ongeveer 164 procent van het huidige inkomen.

maar de redactie economie (sic) van het Parool trapt er met open ogen in:

De koopkracht van de gemiddelde werknemer in Nederland is sinds de overstap van de gulden naar de euro begin 1999 164 procent gedaald.

Uhm. Dat betekent dus dat iemand die in 1999 nog een inkomen had van 1000 euro per maand, nu de facto per maand 640 euro aan zijn werkgever betaalt!?

Prijsbinding

Opmerkelijk nieuws uit de VS: Het Hooggerechtshof heeft, met een nipte 5-4 meerderheid, het verbod op verticale prijsbinding, dat al bijna een eeuw gold, afgeschaft. De facto mogen fabrikanten nu aan winkeliers voorschrijven welke prijs zij aan de consument in rekening brengen. De meerderheid van het hof claimt dat dat goed is voor de consument (winkeliers krijgen een prikkel om meer service te leveren: consumenten kunnen immers niet langer zich uitgebreid laten voorlichten bij winkelier A, om het product vervolgens bij discounter B aan te schaffen), terwijl tegenstanders juist claimen dat het zal leiden tot hogere prijzen (zulke beperkingen maken het makkelijker om op last van de fabrikant een kartel in de lucht te houden).

In Nederland was een paar jaar geleden nog een dergelijke kwestie in het nieuws toen Peijnenburg weigerde om nog koeken te leveren aan Albert Heijn, omdat die ze volgens Peijnenburg tegen een te lage prijs in de schappen legde.

Hier staat de mening van Greg Mankiw, met uitgebreide discussie in de comments. Persoonlijk ben ik geneigd het met de minderheid van het Hof eens te zijn.

(Dank aan Gertjan)

iWait

Het zal u niet ontgaan zijn: vorige week stonden in de VS mensen dagen in de rij om de Apple’s nieuwe iPhone te bemachtigen. Een duur speeltje. Je zou daarom verwachten dat mensen die zich zo’n apparaat kunnen veroorloven hoge opportuniteitskosten hebben en dus niet zomaar dagenlang in de rij gaan staan. En inderdaad, dat klopt. De wachtenden bleken grotendeels te bestaan uit twee categorieen:


  1. Mensen die door anderen betaald werden om in de rij te staan. Het tarief schijnt zo’n 250 dollar te zijn geweest.
  2. Mensen met shirtreclame, die er op speculeerden dat een paar wachtenden voor een iPhone veel media zou gaan trekken en dat dus hun shirtreclame volop in beeld zou komen. Ze hadden gelijk.

Toch mooi, die vrije markt.

Hiernamaals

Chinezen hebben de gewoonte om wat papiergeld mee te geven aan overledenen. Ook wordt bij sommige festivals papiergeld verbrand, om boze geesten tevreden te stellen. Nu zijn die Chinezen wel zo snugger om geen echt papiergeld in de fik te steken, maar namaakgeld te gebruiken. En als het toch niks extra kost, dan kan je er net zo goed nog een paar nulletjes bij zetten. Hier staat een uitgebreid en amusant overzicht van de biljetten die zoal in omloop zijn. Hoogst waargenomen denominatie: 8 miljard dollar:

This means one of two things: either everyone in the afterworld is wealthy beyond imagination, or inflation is staggering.

[via]

Wimbledon

Tussen de regenbuien door is het tennistoernooi van Wimbledon inmiddels in volle gang. Op Wimbledon verdient de winnaar bij de heren net zo veel als de winnaar bij de dames. In het echte leven is dat vaak niet het geval, en worden vrouwen slechter betaald. Economen proberen te verklaren waarom. Sommigen zoeken die verklaring op Wimbledon.

Daniele Paserman (die, hoewel zijn voornaam wellicht anders doet vermoeden, wel degelijk een man is) keek naar 32,000 punten bij 238 wedstrijden op Grand-Slam toernooien. Op statistische gronden maakt hij onderscheid tussen ‘belangrijke’ en ‘minder belangrijke’ punten. Wat blijkt? Mannen presteren op belangrijke punten even goed als op onbelangrijke punten, maar vrouwen maken vaker fouten bij belangrijke punten dan bij onbelangrijke punten. Ook blijken mannen harder te gaan serveren bij belangrijke punten, en vrouwen juist zachter.

Zijn conclusie? Kort samengevat: Vrouwen presteren slechter onder druk dan mannen en zijn daarom minder vaak te vinden op topposities. [via]

Update: Het onderzoek is bij marginalrevolution inmiddels uitgeroepen tot Politically Incorrect Paper of the Day