Categorie: Zwarte markt

Al eerder hadden we het over het verdeelmechanisme voor WK-kaartjes, waarbij niet de hoogst biedende, maar degene wiens uurtarief het laagst is (dan wel wiens oranjeliefde het grootst) de kaarten krijgt. Maar wie de legale markt afsluit krijgt een zwarte markt terug, en dus zijn er inmiddels extra kaarten voor de rijken.

Nooit te beroerd om de markt tegen te werken, vaardigt de arbeiderspartij vandaag Gerdi Verbeet af naar de dagbladen, met de oproep om de vrije handel in kaartjes een halt toe te roepen. Met het, voor Gerdi ongetwijfeld nieuwe, argument “de Engelsen doen het ook zo” vraagt ze de minister de vrije handel zwaar te straffen.

De vergelijking met de drugsmarkt dringt zich op: een markt die verboden wordt en waar dus, voor de minder gezagsgetrouwen, aardig te verdienen valt. De risico’s voor de klant (verslaafde?) nemen toe, omdat de kwaliteit van het product niet meer gegarandeerd is als de handel niet onder overheidstoezicht valt. Een verslechtering van de situatie dus, en één die de overheid op grote kosten jaagt. Voor drugs is dat misschien de minst slechte oplossing (hoewel), maar voor voetbalkaartjes?

Iemand moet mij toch eens uitleggen wat er mis is met het verkopen van, zeg, het halve stadion op de openbare markt.

Tijdens het vorige EK vroeg ik aan een kennis, vers terug uit Portugal, hoe ik mijzelf kon verzekeren van een kaartje voor een wedstrijd van Oranje tijdens het aanstaande WK. Het recept luidde als volgt: zsm lid worden van de erkende supportersclub, een aantal oninteressante kwalificatieduels bijwonen en aldus tot de groep toetreden waaronder opties om kaarten te kopen verloot worden. En dan maar hopen.

Een interessant allocatiemechanisme waarbij niet de prijs, maar het doorzettingsvermogen en misschien wel de echte liefde voor het elftal bepalend zijn. Het argument om op deze manier de kaarten te verdelen bestaat uit twee delen: (1) Het komt de sfeer ten goede als het stadion gevuld is met liefhebbers in plaats van tweeverdieners en (2) Het Nederlands elftal is nationaal bezit en mag niet uitsluitend optreden voor mensen met een grote beurs. Hoewel je vragen kunt hebben bij de efficiëntie van het huidige verdelingsmechanisme is voor de argumenten wel iets te zeggen, al is het de vraag of je álle kaarten op die gronden moet voorbehouden aan liefhebbers.

Maar ja, wie markttransacties verbiedt loopt het risico op een zwarte markt. Zo is daar nu ticket unlimited, dat 10,000 extra kaarten gaat verkopen aan mensen met een grote beurs. Best lullig, als je 90 minuten Nederland-Andorra hebt aangezien en bij de loterij net buiten de boot bent gevallen. Maar onvermijdbaar als je kijkt naar de officiële prijs (€ 60) en de marktprijs (tot € 2000).

Maar is het erg? Waarschijnlijk komen de kaarten van buitenlandse bonden die ze liever aan ons verkopen dan aan hun landgenoten. Netto leidt de operatie dus tot een verruiming van het aanbod, en tot meer Oranje in het stadion. Daar kan eigenlijk niemand tegen zijn. Het bericht dat de CDA-fractie de staatssecretaris van voetbalzaken heeft gevraagd “hoe dergelijke zaken zijn te voorkomen” zal dan ook wel op een foutje berusten.

(Overigens blijft het nog steeds lastig om toe te slaan)