Auteur: Marco

Sloddereconomie

Voor het onwaarschijnlijke geval dat u het gemist heeft; gisteren ontplofte het economeninternet bijkans door deze kwestie. In een nogal invloedrijke paper in de American Economic Review van 2010 laten Reinhart en Rogoff zien dat landen met een schuld boven de 90% minder hard groeien. Dat resultaat geldt als belangrijke onderbouwing voor de stevige bezuinigingen die her en der worden doorgevoerd. Wat blijkt? Er zijn wat foutjes gemaakt bij de data-analyse. Of, nou ja, Reinhart en Rogoff bedienden zich van praktijken waar we tot nu toe vooral sociaal-psychologen van beschuldigden:

Three main issues stand out. First, Reinhart and Rogoff selectively exclude years of high debt and average growth. Second, they use a debatable method to weight the countries. Third, there also appears to be a coding error that excludes high-debt and average-growth countries. All three bias in favor of their result, and without them you don’t get their controversial result.

Dat laatste is met name koddig: er bleek een foutje te zitten in de Excel-spreadsheet waarmee de regressie gedaan werd, waardoor een paar landen niet meegenomen werden. Tja. Wat eigenlijk vooral schokkend is, is dat de analyse blijkbaar zo weinig robuust is dat zulke keuzes en foutjes uberhaupt het oorspronkelijk gepubliceerde resultaat volledig onderuit halen.

Pijlsnel kwamen Reinhart en Rogoff met een reactie, die vooral als onthutsend zwak wordt beschouwd.

Meer hier en hier.

Ballen blijven steken

Drama woensdagavond bij de Duitse Lotto, zo schijnt het.

De trekking, die in Duitsland live op televisie wordt uitgezonden, moest ongeldig verklaard worden omdat twee balletjes in de trommel waren blijven steken. Wie de zes juiste cijfers had aangekruist, mocht zich exact 22 minuten rijk rekenen. Toen doorprikte de Lotto de droom van vele miljoenen. De trekking werd als ongeldig verklaard en overgedaan.

Toch vraagt een mens zich af waarom. A priori mag je aannemen dat het voor alle ballen even waarschijnlijk is dat ze blijven steken. En dat betekent weer dat de uitslag als er een paar ballen blijven steken net zo willekeurig is als een uitslag waarbij dat niet het geval is.

En mocht het voor bepaalde ballen al waarschijnlijker zijn dat ze blijven steken, dan kan iedereen daar bij het invullen van zijn lottoformulier rekening mee houden en wordt er dus niemand bevoordeeld. Strikt genomen zou er pas reden zijn om de trekking over te doen als er aanwijzingen zijn dat er bepaalde mensen zijn met meer informatie over mogelijke steekballen dan anderen. Maar daarvan lijkt geen sprake.

Eigenlijk zou het de trekking alleen maar spannender maken, als er zo af en toe eens een bal blijft steken. En er dan meteen bij verteld wordt welke dat is.

Date een econoom

Vandaag is het Valentijnsdag. Nu staan economen doorgaans niet bekend als het meest romantische deel der natie. Wie er desondanks toch eentje aan de haak wil slaan, doet er goed aan op z’n minst hun taal te spreken. Op deze pagina staan 14 uitingen die het hart van een econoom sneller zouden kunnen doen kloppen. Met de essentiele grafieken.

En wat krijg je, als een econoom over De Liefde gaat praten? Tja, dan kom je toch al snel op een internationale vergelijking, op basis van Gallup data (Best interessant trouwens; Filippijnen en Rwanda staan bovenaan, in Armenie, Mongolie en Oezbekistan is het vrij hopeloos gesteld) en passages als

More broadly, love has the power to mitigate the free-rider and moral hazard problems associated with social (and private) insurance.

Of op verhalen als deze.

Gaat het toch mis, zo’n relatie met een econoom, dan ben je de pineut. Uitmaken gaat namelijk op deze manier. It’s not you, it’s my utility function. Dat werk.

Fijne Valentijn.

Risico

11 maart 2011: de nucleaire ramp in Fukushima. De politieke oproer die ontstaat is enorm. Iedereen is het eens: dit nooit meer. Veel belangrijke vragen moeten worden beantwoord. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Hoe kan voorkomen worden dat het nog eens gebeurt? Zijn alle veiligheidsprocedures in orde? En werden ze correct nageleefd? De discussies in het parlement spitsen zich in de week na de ramp dan ook toe op die ene cruciale vraag: of het salaris van de nieuw aangestelde directeur niet te hoog is.

Tja, ik kan het ook niet helpen. Maar na alle discussies van de afgelopen week krijg je het onbehaaglijke gevoel dat de geschiedenis er zo uit zou hebben gezien als Fukushima in Nederland had gelegen.

Natuurlijk is het begrijpelijk dat er vraagtekens bij het salaris van de nieuwe topman worden gesteld. Maar ook weer niet. Ten eerste omdat er vragen zijn die veel belangrijker zijn. Inderdaad, hoe dit heeft kunnen gebeuren, hoe we het kunnen voorkomen, of alle veiligheidsprocedures in orde waren en of die correct werden nageleefd. Ten tweede omdat het getuigt van heel slecht risicomanagement.

Pakken we er eens de achterkant van een sigarendoosje bij. Stel dat het kabinet gelijk heeft: met een salaris van 550.000 euro is het mogelijk een goede topman aan te stellen voor staatsbank SNS, met een salaris van 150.000 is dat niet mogelijk. Als de man voor vijf jaar wordt aangesteld zijn de additionele salariskosten dus twee miljoen. De afgelopen weken hebben we gezien wat voor de staatskas het verschil is tussen een goede en een slechte topman aan het roer bij SNS: een kleine 4 miljard euro. Als het kabinet gelijk heeft, dan betaalt dat hoge salaris zich dus 2000voudig terug.

Anders gesteld: als de kans dat het kabinet gelijk heeft, en je met Balkenendenorm geen fatsoenlijk bankier krijgt, slechts 0.1% bedraagt, dan nog is het dubbel en dwars de moeite waard om dat hoge salaris toch maar uit te betalen. Durft u het risico aan? Ik ook niet.

Outsource jezelf

Een geweldig verhaal deed deze week de ronde op het internet, zie hier. Een programmeur bij een groot Amerikaans infrastructuurbedrijf blijkt al geruime tijd zijn eigen baan (salaris: $250.000 per jaar) te hebben uitbesteed aan een Chinese programmeur in Shenyang:

Bob was paying a Chinese firm about $50,000 a year to do his work, then spent the day surfing the web, watching cat videos and updating his Facebook page.

Hoe lang dat dealtje al liep is onduidelijk, want “de log-files gaan maar een half jaar terug”. Al een behoorlijke tijd dus. Inmiddels was de baas meer dan tevreden over het geleverde werk:

Quarter after quarter, his performance review noted him as the best developer in the building.

Een en ander kwam aan het licht toen het bedrijf beveiliger Verizon inschakelde wegens verdachte activiteit op het netwerk, zie hun oorspronkelijke bericht.

De cruciale vraag is natuurlijk waarom de werkgever zelf niet op het idee is gekomen om het werk van deze programmeur uit te besteden en dus 80% te besparen. En of ze dat nu wel gaan doen.

Het meest gelezen van 2012

Gelukkig nieuwjaar! Ook al weer traditioneel (zie vorig jaar) een overzicht van de meest gelezen berichten van 2012, met dezelfde methodologische kanttekeningen als vorig jaar. Overigens beperken wij ons hier tot reguliere berichten, en tellen we pagina’s zoals die met info over de PAM en het aanmeldformulier niet mee.

Het is wat. Verwoede pogingen tot doorwrochte economische analyses ten spijt, de hoogste kijkcijfers gingen naar een onschuldig bericht dat constateerde dat 3 kilo aardappelen bij de AH goedkoper waren dan 1 kilo. Via Twitter liep dat volledig uit de hand, met als gevolg deze topscore.

Gastblogger Marcel prijkt op plaats 4, terwijl de multipliertrilogie van Thijs integraal de top 10 haalt, op plaatsen 2, 5 en 8. Het enige bericht van voor 2012 in de lijst staat op 3.  Twee berichten over de politieke aandelenmarkt halen op de valreep de top 10.

Kartels Kraken

Prijzen in een kartel zijn vaak stabieler dan wanneer bedrijven concurreren. In een recente paper met twee collega’s ontwikkelen we een methode om te toetsen of de bedrijven met de meest stabiele prijzen willekeurig over het land verdeeld zijn, of dat er sprake is van clustering — wat zou kunnen duiden op lokale kartels.

En vandaag staat die paper zomaar uitgebreid genoemd in The Economist. Dat lijkt mij een volledig citaat meer dan waard:

In a 2012 paper Pim Heijnen and Marco Haan, both of Groningen University, and Adriaan Soetevent of Amsterdam University analysed location and price data for around 3,300 Dutch petrol stations. Their first step was to calculate the distribution of petrol prices and label the most stable as suspicious. The next step was to use location data and maps. If the cause of smooth prices was something innocent (lazy managers, say) then suspect stations should have been randomly scattered across the country. But they weren’t. Stable pricing patterns often appeared in clusters, suggesting local collusion.

Het is een mooie dag.

Kerst

Op de virtuele burelen van uw favoriete weblog beginnen wij al behoorlijk in de kerstsfeer te komen. Nu hoor ik u vragen: kerstsfeer en aandacht voor de huidige economische problemen, gaat dat wel samen? Het antwoord is een ondubbelzinnig Wel Degelijk. Kijk bijvoorbeeld eens naar dit nogal geniale filmpje (waarschijnlijk minder geschikt voor verstokte Keynesianen), van de makers van deze.

En alsof dat nog niet genoeg is hebben we ook nog deze, al vond ik die zelf beduidend minder:

Hoe dan ook, alvast een fijne kerst!