Scheiden doet lijden

De mogelijkheid om zonder tussenkomst van een rechter een einde te maken aan uw huwelijk bestaat niet meer: de flitsscheiding is afgeschaft. Belangrijkste reden hiervoor is het verstevigen van de positie van de kinderen ten opzichte van hun (ruziënde) ouders. Op zijn weblog schrijft minister Rouvoet over dit onderwerp

Het jongetje kijkt triest in de camera. ‘Ik heb eigenlijk geen zin meer in het leven van nu, ik wil liever het leven van vroeger weer, met papa en mama’.

(Kenners weten uit welke klassieker de minister put). Op korte termijn zijn de effecten van deze wetswijziging duidelijk: er zal minder snel gescheiden worden en meer aandacht worden besteed aan de afwikkeling. Op lange termijn zijn de effecten ook duidelijk: minder mensen zullen trouwen en meer koppels zullen hun kinderen opvoeden vanuit een, makkelijk te ontbinden, geregistreerd partnerschap. Econoom Tyler Cowen schreef er eerder dit over.

Correctie anoniempje

Gisteren plaatsten we kanttekeningen bij Manpower’s anoniem solliciteren initiatief. Uit een nieuw bericht in het AD (en ook de Volkskrant) blijkt het toch anders in elkaar te zitten:

Manpower doet dit voor het eigen personeel, niet voor de bedrijven die bij het uitzendbureau aankloppen. Het gaat om vierhonderd vacatures, waarop belangstellenden anoniem kunnen reageren.

Waarvan akte. Maar nu doet zich een veel groter probleem voor. De crux zit hem natuurlijk in dat kunnen. Kansarme allochtonen zullen inderdaad graag anoniem solliciteren. Maar een kansrijke autochtoon zet natuurlijk z’n naam onder z’n brief. Gevolg: een personeelschef die een anonieme sollicitatie binnen krijgt, weet al hoe laat het is. En dus is zo’n sollicitatie nauwelijks nog anoniem te noemen. Inderdaad, Fokke en Sukke slaan de spijker op z’n kop (bedankt Pim!)

Anoniempje

Uitzendbureau Manpower gaat een proef nemen met anoniem solliciteren. Bij het aanbieden van kandidaten aan bedrijven die tijdelijke banen te vergeven hebben, worden geen namen meer vermeld, maar alleen feitelijke mededelingen over opleiding en ervaring,

zo lezen wij vanochtend in het AD. Sympathiek initiatief. OK, het is al eens eerder onderzocht, maar meer onderzoek juichen wij altijd toe.

Valt er dan helemaal niets op aan te merken? Nou ja, toch wel. Stel u hebt een bedrijf en bent op zoek naar een werknemer. Er komt een stapel sollicitaties binnen.  De meeste sollicitaties zien er uit zoals sollicitaties er altijd uitzien. Maar een aantal komt via Manpower, en hebben alleen “feitelijke mededelingen over opleiding en ervaring”. Dat is een stuk minder informatief. U zult dus al snel geneigd zijn de werkzoekenden van Manpower links te laten liggen en voor de reguliere kandidaten te gaan. Dan weet je tenminste waar je aan toe bent.

Het probleem is dus dat hier maar een gedeelte van de sollicitaties anoniem is. En dat zal de resultaten beinvloeden. De uitkomst kon wel eens zijn dat haast niemand van Manpower nog wordt aangenomen, allochtoon of autochtoon. In een ideale onderzoeksopzet zou je alle sollicitaties anoniem willen hebben. Of zelfs allochtonen gewoon onder Nederlandse namen laten solliciteren, zoals in de eerder aangehaalde Amerikaanse onderzoeken het geval was.

Levens redden

Goed, we zijn allemaal een beetje van de kaart door de grote Donorshow en op zulke momenten is het moeilijk om het hoofd koel te houden. Maar dit bericht spant wat mij betreft de kroon.

In de vergelijking beschikbare organen = aantal doden maal fractie donoren gaat de aandacht volgens VVD TK-lid Van Miltenburg teveel uit naar de tweede factor. Meer organen komen ook beschikbaar als het aantal vroeg overledenen wat stijgt. En dus het logische voorstel: schaf de verplichte autogordel af.

Gewaagd en een beetje gek, dat voorstel, maar vooral: ineffectief. De reden: het Peltzman effect.

Slim Uitstoot Verminderen?

Het kabinet wil iets aan het milieu doen en gaat daarom de aanschaf van ‘benzineslurpende SUV’s’  (we hadden het er al eens eerder over) zwaarder belasten en de aanschaf van zuinige auto’s stimuleren.

Goed plan? Niet echt. Allereerst: het milieu vervuil je als je in een auto rondrijdt, niet als je hem aanschaft. Als we iets voor het milieu willen doen, dan ligt het dus veel meer voor de hand om een hoger prijskaartje te hangen aan elke uitgestote kilo CO2 en dus de prijs van benzine te verhogen. Iemand die heel veel in zijn zuinige auto rondrijdt stoot immers nog steeds meer CO2 uit dan iemand die weinig in zijn SUV rondrijdt.

Ten tweede. Door een hogere belasting op SUVs zullen er inderdaad mensen zijn die  hun keus op een iets zuinigere auto laten vallen. Maar er zullen ook mensen zijn die op dit moment een auto te duur vinden, maar vanwege een extra subsidie op zuinige auto’s er wel eentje gaan aanschaffen. Per saldo zal door deze maatregel het aantal auto’s dus toenemen. Dat kan niet de bedoeling zijn. En nog erger: daardoor zou uiteindelijk de CO2-uitstoot zelfs kunnen toenemen.

Grabbelton

  • Vorige week vrijdag vond het eindexamen VWO plaats voor de vakken economie 1 (bijvak) en economie 1,2 (hoofdvak). De reacties van Sterken en Heertje en Schöndorff staan hier. De examens zelf plus uitwerking staan hier en hier.
  • Hebben economen ook een mening over de op handen zijnde Grote Donorshow? Reken maar. Zie hier of hier. Tim Worstall vindt het walgelijk. De reacties van politici en medici dan. Ook lezenswaardig: Sally Satel, zelf ontvanger van een nier. Zij is medicus, maar aanzienlijk genuanceerder dan het Nederlandse medisch establishment.
  • We schreven meermalen over pogingen om zwarte handel in kaartjes te verbieden. De New York Times meldt dat de staat New York nu deze handel legaliseert [via].
  • Mijn collega Laura Spierdijk is onderwerp van een bericht bij Freakonomics.

Vakantiegeld

Persbureau Novum komt met de volgende intrigerende samenvatting van een onderzoek van financieringsonderneming InterBank:

Meer dan de helft van de Nederlanders verwacht dat hun knip in de vakantie sneller leeg is dan voorzien.

Uhm. Het kan aan mij liggen, maar volgens mij staat hier toch echt dat de bewuste burgers verwachten dat ze meer gaan uitgeven dan ze verwachten te gaan uitgeven. In de behavioral economics is het niet ongebruikelijk om een huidige zelf te modelleren die beperkingen oplegt aan toekomstige zelven, maar iemand die al op dit moment iets anders denkt dan wat hij nu denkt, dat wordt wel een heel ingewikkeld verhaal. Misschien verschaft de rest van het artikel duidelijkheid:

De overschrijding van het vakantiebudget zou volgens de ondervraagden vooral komen doordat het eten en drinken op de vakantiebestemming duurder uitvalt. […] Het gemiddelde huishouden schat de vakantiekosten in op 1036 euro maar verwacht daar dus ook overheen te gaan.

Nee hoor, ik begrijp het nog steeds niet. Bovendien vraag je je af welke conclusie je hieruit zou moeten trekken. Zijn Nederlanders gewoon slechte financiële planners? Zijn vakanties duurder dan je zou verwachten, al is dat niet onverwacht? Is hier sprake van ontkenningsgedrag, dat overigens wel als zodanig erkend wordt? Van hoogst merkwaardig onderzoek? Of van een journalist die een en ander wat ongelukkig weergeeft? Je weet het niet. 

Nieren

Orgaandonatie: het lijkt wel of iedereen deze week van de Donorshow met nieuws komt. De Europese Unie kan niet achterblijven en dus komt commissaris Kyprianou met, onder meer, het idee voor een Europees codicil. Bij overlijden “kunnen mensen in de hele EU organen afstaan”, schrijft teletekst.

Zoals wij al eerder schreven is marktwerking bij organen ongebruikelijk. Het Europese codicil zal misschien zorgen dat de bestaande verzameling beschikbare organen beter gebruikt wordt, maar draagt het ook bij aan een grotere bereidheid om een codicil te tekenen?

Ik denk het niet. Wie zijn organen beschikbaar stelt doet een ander een plezier. Dat altruïsme neemt zeker niet toe, en kan zelfs afnemen, als het om buitenlandse anderen gaat. Een tweede motivatie kan zijn dat men reciprociteit verwacht. Wie een codicil tekent hoopt dat anderen dat ook doen, zodat de eigen kans op een beschikbaar orgaan omhoog gaat. Maar hoe groter de totale populatie, hoe kleiner dat effect. Wie na het zien van de Donorshow vrijdag een codicil invult omdat hij verwacht dat de rest van Nederland dat ook doet, laat dat misschien na als de populatie wachtenden bestaat uit heel Europa.

Onze maffia

Vorige week publiceerde journalist Christopher Hayes in The Nation een artikel waarin de beoefenaars van neo-klassieke economie een maffia worden genoemd die veel te weinig oog hebben voor de afwijkende meningen van zich heterodox noemende economen.

U zult begrijpen dat het stuk in de de economenblogwereld nogal wat stof heeft doen opwaaien.  Hier is bijvoorbeeld een reactie. En hier is zelfs een pagina geopend waar economen van verschillende pluimage met voors en tegens over elkaar heen mogen vallen.  Bijzonder lezenswaardig allemaal. Zo heeft gerenommeerd weblogger en econoom Tyler Cowen (die van marginalrevolution) inmiddels zijn mening gegeven, en de website belooft binnenkort te komen met een reactie van Paul Krugman.

U wilt mijn mening? Een aantal waarnemingen:

Lees verder “Onze maffia”

Slijtageslag

Een war of attrition is een spelletje waarbij spelers kosten maken zolang ze blijven meedoen. Wie als laatste afhaakt, wint de hoofprijs. Bij twee spelers is het een Nash-evenwicht om op elk moment met een bepaalde kans af te haken, en natuurlijk te hopen dat de andere speler eerder afhaakt. Bulow en Klemperer hebben laten zien [pdf] dat bij meer dan twee spelers alle deelnemers op twee na al bij het begin van het spel zouden moeten afhaken.

Aardige anekdote via Tim Harford: Het schijnt dat Avinash Dixit, de beste econoom die nog geen Nobelprijs heeft, aan het einde van zijn speltheoriecolleges $40 uitlooft aan de student die als laatste stopt met applaudiseren. Inderdaad, een war of attrition. Recent schijnen zes studenten het langer dan twee uur te hebben volgehouden. Waarschijnlijk zijn ze alsnog gezakt.