Paul Samuelson

Diverse media melden dat eerder vandaag Paul Samuelson is overleden. Samuelson was, naast tekstboekauteur, een zeer succesvol academisch econoom. Hij werkte in een tijd waarin grote stappen werden gezet, waarvan vele door hemzelf (de lijst is lang; hier zijn twee theorema).

Het is met Samuelson’s geweldige oevre een beetje als met de Beatles: als eerste succesvolle popband hadden ze de liedjes voor het uitkiezen; er was immers nog niks. Aan de andere kant: als de Beatles er niet geweest waren zaten we misschien nog steeds in de Middeleeuwen.

Hier is een interview met Samuelson over macro uit 2004; dit is de biografie naar aanleiding van de Nobelprijs in 1970.

Ebay: scherpschieten of kraken

Twee jaar geleden wond ik mij hier op over inefficiënt biedgedrag op de veilingsite Ebay. Het onmisbare economenblog Cheap Talk biedt vandaag een verhelderend inzicht in de zaak. Mijn strategie om meteen het maximum bod te doen heet squatting en heeft als voordeel dat je andere gegadigden wegjaagt. Tot het laatste moment wachten met je bod is sniping en heeft als voordeel dat je mensen die hun bod langzaam verhogen te snel af bent. Nuttige informatie: uiteindelijk maakt het niet uit.

Coase op Schiphol

Na geruime tijd volgt hier weer een bericht uit onze langlopende serie Coase is overal, waarin externe effecten geïnternaliseerd en afgekocht worden.

Ooit nam ik met mijn lieve vriendin een binnenlandse vlucht in de VS, waarbij het arme kind een nogal corpulente Amerikaan met vliegangst naast zich trof. De man had ernstige twijfels over het vliegvermogen van ons toestel en die bleken na een tijdje besmettelijk. Vooral vanwege zijn (achteraf wat overtrokken) opmerking we’re all gonna die hadden we misschien toch liever naast een lege stoel gezeten.

Het kan, tegenwoordig. Voor €25 per enkeltje koop je gemoedsrust en wat armruimte op weg naar de vakantie. Geen geld!

Kokosnoten

In elk micro tekstboek staat ie wel: de backward bending supply curve of labour. Het idee: als lonen stijgen kan het inkomenseffect zo groot zijn dat door dat hogere inkomen mensen besluiten meer vrije tijd te nemen. Hoge lonen leiden dan tot een lager arbeidsaanbod en dat is vreemd.

Prachtig verhaal op de Amerikaanse Publieke Radio. [via] Op het eiland Kiribati, ergens in de Pacific, doet men in essentie twee dingen: vissen en kokosnoten plukken. Om overbevissing en de daarmee gepaard gaande vernietiging van het koraalrif te voorkomen, werd besloten het plukken van kokosnoten te subsidiëren. Als mensen meer kokosnoten gaan plukken gaat men minder vissen en dat is goed voor het koraalrif, zo was het idee. Slim bedacht.

Helaas. De overbevissing werd alleen maar erger. Wat was er aan de hand? Inderdaad, de terugbuigende arbeidsaanbodcurve. Vanwege het hogere loon werden er minder kokosnoten verzameld en koos de bevolking voor meer vrije tijd. En wat ging men doen in die vrije tijd? Vissen.

De beleidsimplicaties zijn even pijnlijk als voor de hand liggend. Een kokosnotenbelasting zal ervoor zorgen dat die arme Kiribatianen(!?) zo hard moeten werken dat ze amper nog aan vissen zullen toekomen.

De gelegenheid maakt de dief

Niet dat ik voor het bedreigen van eerlijke burgers ben, maar de krokodillentranen die hier geplengd worden door concertorganisator Mojo en de KNVB zijn wel erg bespottelijk. Beiden geven aan bedreigd te worden door lieden uit de zwarthandelarij als ze pogingen doen om de tussenhandel aan te pakken.

We schreven er al vaker over: er is een makkelijke manier om de zwarte handel compleet stil te leggen en dat is het verhogen van de prijs van de kaartjes. Wie, om welke reden dan ook, de prijs laag houdt creëert meer vraag dan aanbod en daarmee een zwarte markt. Tussenhandelaren leven van het verschil tussen de marktprijs en de ticketprijs. Wie dat verschil opheft heeft nergens last van.

De klachten over bedreiging kwamen boven tafel bij een kamerdebat over zwarte handel. Strengere wetten tegen die praktijk is wel het laatste dat we nodig hebben.

Goud

De goudprijs bereikt een nieuw record, zo melden de kranten. Het NRC weet zelfs dat goud “dit jaar al een derde meer waard is geworden”.

Voordat u meteen uw trouwring gaat omsmelten; het valt allemaal nogal mee. Punt is natuurlijk dat de goudprijs standaard in dollars wordt berekend en wij nu eenmaal in euro’s leven. En dat plaatje ziet er een stuk minder dramatisch uit dan die in dollars:

image Met 771 euro staat goud hoog, maar nog net niet zo hoog als de 781 die in februari werd bereikt. Zie ook hier. En deze passage in het NRC is op zijn minst nogal kort door de bocht:

Daarnaast stijgt de goudprijs door de waardevermindering van de dollar. De goudprijs wordt standaard uitgedrukt in dollars en als de Amerikaanse munt daalt stijgt automatisch de prijs van goud.

Economen aan de macht

De benoeming van Van Rompuy en Ashton tot president en buitenlandse vertegenwoordiger van de EU is natuurlijk een historische gebeurtenis. Helemaal voor deze website, omdat zowel de president als de vertegenwoordiger van huis uit econoom zijn.

Oftewel: aan het werk, dame en heer! Op de schop met het landbouwbeleid, de tarieven en de opkoopregeling. Over een jaar komen we controleren.

Luxe = schaarste

Mooi economisch verhaal in de New York Times vanochtend over de reactie van de luxe winkels in die wereldstad op de recessie: veel minder voorraad. Typisch gevalletje adaptief evenwicht waarbij de winkelier altijd een jaar achterloopt op de vraag van de consument. Vorig jaar lagen de winkels vol en kwam men niet van de spullen af; de kortingen beliepen zo’n 70%, tot afgrijzen van de winkeliers. Dit jaar is het aanbod zeer beperkt en is alles weer exclusief en je kunt erop wachten dat volgend jaar de winkels hun luxe goederen niet aan kunnen slepen.

Het nare voor winkeliers is natuurlijk dat onverwacht lage vraag leidt tot (veel) lagere prijzen, terwijl bij onverwacht hoge vraag het omgekeerde niet meteen geldt. Hoogstens zijn de schappen halverwege het seizoen leeg. Over de hele cyclus komt winkelier er dus slechter uit.

Corrupt zootje

Krijg me daar ineens toch een enorm deja vu en ja hoor, een soortgelijk bericht is er een paar jaar geleden ook al eens uitgegaan. Maar het heeft weinig geholpen, nog maar eens proberen dus.

De Telegraaf meldt op last van Transparency International dat Nederland minder corrupt is geworden. Werkelijk? Vorig jaar was de corruptiescore 8.9, terwijl die dit jaar, eh, tja, ook 8.9 is. Hoezo is het dan minder geworden? Nou, vorig jaar stonden we daarmee wereldwijd op plaats 7, nu op op plaats 6.

Het feit dat een ander land corrupter is geworden betekent natuurlijk nog niet dat Nederland minder corrupt is geworden.