Marco

Wimax

Bij de UMTS-veilingen in Nederland, acht jaar geleden, is er nogal wat misgegaan. De opbrengst was veel lager dan in omliggende landen. Dat kwam met name omdat er destijds 5 aanbieders van mobiele telefonie waren, terwijl er 5 UMTS-licenties werden aangeboden. De uitslag lag dus nogal voor de hand; de vijf zittende aanbieders wonnen allemaal een licentie. Omdat die uitslag zo voor de hand lag, namen nieuwkomers ook nauwelijks de moeite om aan de veiling mee te doen, waardoor de licenties voor een relatief prikje van de hand gingen. Zie bijvoorbeeld deze evaluatie. [pdf]

Daarom is het uitstekend nieuws dat er bij de op handen zijnde Wimax-veilingen op iniatief van PvdA-Kamerlid Martijn van Dam ruimte wordt gereserveerd voor nieuwkomers. Al is het nog even afwachten hoe dat precies wordt ingevuld.

FNV weet oplossing voor economische crisis

Soms kom je economische logica tegen die dermate absurd is dat je even niet weet waar je moet beginnen om uit te leggen dat het nergens op slaat.

De FNV vindt dat er helemaal geen loonmatiging moet komen nu het economisch slecht gaat. Integendeel zelfs. Immers:

Als mensen meer te besteden hebben, kopen ze meer en is dat goed voor de economie, stelt de bond.

Laat ik het maar eens met wat ironie proberen.

Goed plan! Als we gewoon alle lonen vertienvoudigen, dan is de economische groei helemaal niet meer bij te houden!

Leestip

Trouwe lezer Bart schrijft:

Kennen jullie het boek “Economic Gangsters” (2008, Princeton UP) van Ray Fisman en Edward Miguel al? Ik heb er afgelopen weekend een aantal hoofdstukken uit gelezen. Weer zo’n geinig populair-wetenschappelijk economieboek, voor de donkere dagen voor Kerst!

Persoonlijk had ik zelfs nog nooit van het boek gehoord, dus dank voor de tip. Dit is de website van het boek, en toevallig had de Wall Street Journal gister een interview met de auteurs.

Pareto en zorg (2)

(Dit is een vervolg op deel 1)

Een ander voorbeeld. Stel, er staat een rij bij de kassa van uw lokale supermarkt. Er zijn tien wachtenden. De supermarkt is bereid een extra kassa te openen, mits daarvoor wordt betaald. Nummer 6 in de rij is bereid die betaling te doen, en wordt dus meteen geholpen bij de nieuwe kassa. Da’s een duidelijke Pareto-verbetering. Meneer 6 is beter af, anders betaalde hij niet. Voor wachtenden 1 tot en met 5 verandert er niets. Nummers 7 tot en met 10 schuiven zomaar gratis en voor niets een plaatsje naar voren en zijn blij. Niemand kan daar tegen zijn, zou je zeggen.

Maar helaas. Als die rij niet voor een kassa staat maar voor een medisch specialist, dan zien mensen dat plots heel anders. Dan heet het voorkruipzorg en vindt minister Klink dat het niet moet mogen. Toch jammer (zie ook hier).

Pareto en zorg (1)

Pareto-verbeteringen zijn de natte droom van elke econoom. Bij zo’n verbetering gaat niemand er op achteruit, terwijl er wel mensen op vooruit gaan. Wat wil een mens nog meer. In de praktijk is zoiets natuurlijk lastig te verwezenlijken. Inkomensherverdeling bijvoorbeeld, da’s duidelijk geen Pareto-verbetering. Als de kans op zo’n verbetering zich dan toch voordoet, grijpt iedereen die natuurlijk met beide handen aan. Zou je denken.

Gisteren maakten een aantal grote zorgverzekeraars bekend dat ze orgaandonoren een korting gaan geven op hun zorgpolis. Briljant plan, lijkt me. Verzekeraars gaan er op vooruit, anders boden ze het niet aan, verzekerden gaan er op vooruit, anders doen ze gewoon niet mee, en mensen die organen nodig hebben worden er al helemaal beter van. Letterlijk. Een win-win-win situatie dus eigenlijk.

Maar helaas. De kamer vindt het maar niks, zo’n Pareto-verbetering.

Het zou niet om een financiële prikkel moeten gaan, maar om bezorgheid met de medemens.

zegt CDA-er Ormel. Aandoenlijk altijd, mensen die in zo’n droomwereld leven. Ook zorgverzekeraar CZ heeft aangekondigd niet mee te doen. Uit principe. Dat er in Nederland mensen dood gaan wegens een gebrek aan donororganen, dat schijnt voor CZ geen enkel punt te zijn, principieel gezien.

We schreven al veel vaker over orgaandonatie: u kunt hier beginnen en dan verder klikken. Overigens gaat Singapore het nu mogelijk maken om donoren te betalen.

Met Sony geen stress

Het nadeel van al dat gedragseconomisch onderzoek is dat bedrijven er weer dankbaar misbruik van gaan maken. Neem nu Sony. Die doet sinds kort in de VS aan verticale prijsbinding, en verbiedt detailhandelaren om korting te geven op bepaalde Sony producten.

Slecht nieuws voor consumenten natuurlijk. Maar niet volgens Sony. Iedereen kan nu met een gerust hart zijn Sony gadgets kopen, meldt de multinational enthousiast, zonder de stress dat het ergens anders misschien goedkoper zou kunnen zijn! [via]

Gepromoveerden

Gepromoveerde academici succesvol op arbeidsmarkt

zo kopt de Volkskrant, op gezag van het CBS. Waaruit blijkt dat succes?

Ruim driekwart heeft een betaalde baan.

Mijn hemel. Volgens mij betekent dat dat bijna 25% van de gepromoveerden geen betaalde baan heeft. Daarmee doen ze het aanzienlijk slechter dan die andere probleemgroep op de arbeidsmarkt, de jonge allochtone schoolverlaters, waarvan momenteel slechts 15% werkloos is. Hoezo succesvol!?

Inderdaad, die ‘ruim driekwart’ is onmogelijk te plaatsen zonder referentiekader. Dat is dus blijkbaar best wel veel, driekwart? Hoe ligt dat dan bij andere bevolkingsgroepen? En waarom wordt een kwart van gepromoveerden dat niet werkt, niet absurd hoog gevonden? Of mis ik misschien iets?

Het is om moedeloos van te worden.

Wisselkoersen

Vaste lezer Enno wijst op een hilarische misser gisteren in de Telegraaf. De krant wil graag berichten over de groeiende weerstand in Groot-Brittannië tegen de EU. Volgens tegenstanders zou het verlaten van de unie de Britse burger een belastingbesparing opleveren van zes pence per betaald pond.

Dan gaat het op de Telegraaf-redactie helemaal mis. Eens even rekenen, denkt de dienstdoende redacteur, de wisselkoers staat momenteel op 1 euro 18 per Brits pond, zes pence is dan net zo’n beetje vijf eurocent. Jammer. Het is net andersom, vijf pence is dan zes eurocent.

Maar het wordt nog veel erger. De arme ziel vergeet ook nog eens dat hij dat “per pond” volgens precies dezelfde wisselkoers moet omzetten in “per euro”, en dat het dan uiteindelijk natuurlijk geen ene fluit uitmaakt of je het nu over pence per pond of cent per euro hebt. En dus schrijft de krant doodleuk:

De tegenstanders hebben doorgerekend dat het verlaten van de EU een verlaging van de belasting voor burgers zou betekenen van 6 pence per pond, ofwel van ongeveer 5 eurocent per verdiende euro.

Baarmoederhalskanker

Thijs heeft gelijk. Alles komt terug. Een half jaar geleden hadden we het al eens over het plan om alle meisjes van 12 jaar in te enten tegen baarmoederhalskanker. Een goed idee, betoogden wij, want de baten zoals wij die veronderstelden zijn hoger dan de kosten.

Maar vandaag waarschuwt het Nederlands Huisartsengenootschap (NHG) dat de baten wel eens nul zouden kunnen zijn. Anders dan wij in het oorspronkelijke bericht, houdt het NHG namelijk ook rekening met prikkels, waarvoor alle hulde. Het AD bericht:

Via bevolkingsonderzoek komen nu nog vaak alle virussen die baarmoederhalskanker veroorzaken tijdig aan het licht. Artsen kunnen dan ingrijpen om de ziekte de kop in te drukken. Onderzoekers van het NHG vrezen echter dat vrouwen straks zo veel vertrouwen hebben in het vaccin, dat zij het bevolkingsonderzoek links zullen laten liggen.

In theorie zou het NHG gelijk kunnen hebben. Het bericht suggereert dat het vaccin in slechts 70% van de gevallen effectief is. Maar de resterende 30% zou laag genoeg kunnen zijn om de individuele baten van het meedoen aan bevolkingonderzoek lager te laten zijn dan de kosten. Als het bevolkingsonderzoek effectief genoeg is, kan dat uiteindelijk leiden tot meer slachtoffers.

Nu leidt regelmatig bevolkingsonderzoek natuurlijk wel tot meer huisartsbezoeken dan een eenmalig vaccinatieprogramma. Huisartsen hebben dus ook een prikkel om te claimen dat niet vaccineren veel beter is. Maar waarchijnlijk ben ik dan te cynisch.

Staatsschuld

Op 16 september jongstleden kopte het ANP nog:

Staatsschuld naar historisch laag niveau.

Vanochtend meldt het NRC echter:

Nederlandse staatsschuld naar hoogste niveau ooit.

Nu zou de argeloze en ietwat oppervlakkige lezer uit deze berichtgeving de conclusie kunnen trekken dat de overheidsfinancien door toedoen van de kredietcrisis in twee maanden tijd volledig naar hun mallemoer zijn gegaan. Dat is niet het geval. Het eerste bericht heeft het over de schuld als percentage van het bruto binnenlands product, een redelijk zinvolle maatstaf die sinds 1815 niet zo laag zou zijn geweest. Het tweede bericht gaat over de absolute staatsschuld, waarvan het volstrekt onzinnig is om die te vergelijken met historische gegevens.

Toevalligerwijs maakte de BBC gisteren precies hetzelfde punt. Ook de Britse staatsschuld bereikt dit jaar een record. Andere naoorlogse jaren waarin dat gebeurde? Eh,

1946, 1947, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 2004, 2005, 2006, 2007.

Voor Nederland zal het lijstje waarschijnlijk vergelijkbaar zijn: het CBS meldt de cijfers alleen per 5 jaar. Inderdaad, zulke cijfers vergelijken is volstrekt zinloos als je geen rekening houdt met inflatie en groei. [via]