Auteur: Thijs

Econoom. Krantenlezer. Stuurman aan wal.

Paul Samuelson

Diverse media melden dat eerder vandaag Paul Samuelson is overleden. Samuelson was, naast tekstboekauteur, een zeer succesvol academisch econoom. Hij werkte in een tijd waarin grote stappen werden gezet, waarvan vele door hemzelf (de lijst is lang; hier zijn twee theorema).

Het is met Samuelson’s geweldige oevre een beetje als met de Beatles: als eerste succesvolle popband hadden ze de liedjes voor het uitkiezen; er was immers nog niks. Aan de andere kant: als de Beatles er niet geweest waren zaten we misschien nog steeds in de Middeleeuwen.

Hier is een interview met Samuelson over macro uit 2004; dit is de biografie naar aanleiding van de Nobelprijs in 1970.

Ebay: scherpschieten of kraken

Twee jaar geleden wond ik mij hier op over inefficiënt biedgedrag op de veilingsite Ebay. Het onmisbare economenblog Cheap Talk biedt vandaag een verhelderend inzicht in de zaak. Mijn strategie om meteen het maximum bod te doen heet squatting en heeft als voordeel dat je andere gegadigden wegjaagt. Tot het laatste moment wachten met je bod is sniping en heeft als voordeel dat je mensen die hun bod langzaam verhogen te snel af bent. Nuttige informatie: uiteindelijk maakt het niet uit.

Coase op Schiphol

Na geruime tijd volgt hier weer een bericht uit onze langlopende serie Coase is overal, waarin externe effecten geïnternaliseerd en afgekocht worden.

Ooit nam ik met mijn lieve vriendin een binnenlandse vlucht in de VS, waarbij het arme kind een nogal corpulente Amerikaan met vliegangst naast zich trof. De man had ernstige twijfels over het vliegvermogen van ons toestel en die bleken na een tijdje besmettelijk. Vooral vanwege zijn (achteraf wat overtrokken) opmerking we’re all gonna die hadden we misschien toch liever naast een lege stoel gezeten.

Het kan, tegenwoordig. Voor €25 per enkeltje koop je gemoedsrust en wat armruimte op weg naar de vakantie. Geen geld!

De gelegenheid maakt de dief

Niet dat ik voor het bedreigen van eerlijke burgers ben, maar de krokodillentranen die hier geplengd worden door concertorganisator Mojo en de KNVB zijn wel erg bespottelijk. Beiden geven aan bedreigd te worden door lieden uit de zwarthandelarij als ze pogingen doen om de tussenhandel aan te pakken.

We schreven er al vaker over: er is een makkelijke manier om de zwarte handel compleet stil te leggen en dat is het verhogen van de prijs van de kaartjes. Wie, om welke reden dan ook, de prijs laag houdt creëert meer vraag dan aanbod en daarmee een zwarte markt. Tussenhandelaren leven van het verschil tussen de marktprijs en de ticketprijs. Wie dat verschil opheft heeft nergens last van.

De klachten over bedreiging kwamen boven tafel bij een kamerdebat over zwarte handel. Strengere wetten tegen die praktijk is wel het laatste dat we nodig hebben.

Economen aan de macht

De benoeming van Van Rompuy en Ashton tot president en buitenlandse vertegenwoordiger van de EU is natuurlijk een historische gebeurtenis. Helemaal voor deze website, omdat zowel de president als de vertegenwoordiger van huis uit econoom zijn.

Oftewel: aan het werk, dame en heer! Op de schop met het landbouwbeleid, de tarieven en de opkoopregeling. Over een jaar komen we controleren.

Luxe = schaarste

Mooi economisch verhaal in de New York Times vanochtend over de reactie van de luxe winkels in die wereldstad op de recessie: veel minder voorraad. Typisch gevalletje adaptief evenwicht waarbij de winkelier altijd een jaar achterloopt op de vraag van de consument. Vorig jaar lagen de winkels vol en kwam men niet van de spullen af; de kortingen beliepen zo’n 70%, tot afgrijzen van de winkeliers. Dit jaar is het aanbod zeer beperkt en is alles weer exclusief en je kunt erop wachten dat volgend jaar de winkels hun luxe goederen niet aan kunnen slepen.

Het nare voor winkeliers is natuurlijk dat onverwacht lage vraag leidt tot (veel) lagere prijzen, terwijl bij onverwacht hoge vraag het omgekeerde niet meteen geldt. Hoogstens zijn de schappen halverwege het seizoen leeg. Over de hele cyclus komt winkelier er dus slechter uit.

The informant!

Okay, even niet opgelet maar het is nog niet te laat: sinds vorige week draait in de Nederlandse bioscopen The Informant!, een film over kartels en de besprekingen in achterkamertjes die daarbij horen. En het is een comedy!

Gebaseerd op een waargebeurd verhaal en als ik vanochtend in de file niet naar de bijbehorende aflevering van This American Life (de overigens waanzinnige radioshow) had geluisterd dan hadden we het helemaal gemist. Daarin trouwens de echte opnamen van internationale kartelafspraken waarin de prijs van lysine in de jaren ’90 wereldwijd werd opgedreven, een misdaad waarvoor de boete uiteindelijk meer dan $100 mln. bedroeg.

AOW

Vergrijzing betekent dat er (relatief) steeds meer oude mensen in ons land wonen. Oude mensen met stemrecht. Wie iets aan de hoogte van pensioenen wil doen moet er dus snel bij zijn. Hans-Werner Sinn heeft voor Duitsland berekend dat een hervorming op zijn laatst in 2016 mogelijk is. Daarna hebben gepensioneerden de meerderheid en komen lagere pensioenen er niet meer door.

Onlangs heeft een student bij ons iets dergelijks berekend wat betreft de verhoging van de AOW-leeftijd in Nederland. De verrassende uitkomst was dat die maatregel met de tijd steeds makkelijker door te voeren is. Dat zit ‘m erin dat, wie eenmaal met de AOW is, er geen last meer van heeft dat latere generaties langer door moeten werken. En dat terwijl het bespaarde geld ook voor gepensioneerden voordelig is.

Maar zijn de gepensioneerden dan niet solidair met de generaties na hen? Nou, in ieder geval niet allemaal. Kijk naar de uitkomst van deze peiling in het propagandablad van het ABP. De uitkomsten van pensioenopbouwers en gepensioneerden zijn gesplitst. Verhogen van de AOW-leeftijd (al dan niet met uitzonderingen): 14% van de werkenden, 30% van de gepensioneerden. Leeftijd niet veranderen: 42% werkenden, 34% gepensioneerden.

P1030202.JPG