Categorie: Zelfpromotie

X, Bluesky en eigendomsrechten

Nog even over de micro-berichtenservice, het onderwerp houdt ons bezig. Het probleem is als volgt: door te schrijven op deze website blijven we zelf eigenaar van ons werk, zodat we bijvoorbeeld altijd terug kunnen linken naar een bericht uit 2006. De “content” wordt niet hergebruikt, in een andere context geplaatst of uitgebuit.

Maar berichten zijn pas leuk als ze gelezen worden en er discussie plaatsvindt. Daarvoor moeten mensen naar deze site gelokt worden, en iedereen die zelf wil schrijven zou een eigen site in de lucht moeten houden waar ook weer lezers naartoe moeten. Het weblog-model, zeg maar. Dat is niet efficiënt als er heel veel mensen meedoen, je kunt dan beter met zijn allen op een centrale site een netwerk opbouwen. Het Twitter/Facebook model.

Zo’n centrale site kost geld – moderatie, hosting, voldoen aan voorschriften – en dus moet er verdiend worden. En dat verdienmodel gaat ten koste van de gebruiker, die moet betalen, advertenties moet slikken of opgejut wordt. Veel controle over de omgeving is er niet. Die tegenstelling van belangen kwam voor ons al in 2016 aan het licht bij de bookmarkservice delicious, en recent bij het geval Twitter.

Nu is er een alternatief dat enorm op Twitter lijkt maar voorlopig nog niet dezelfde problemen heeft, BlueSky. De belofte is dat het bedrijf geen eigenaar wordt van de content, en dat de gebruiker in de toekomst het netwerk mee kan nemen naar een andere aanbieder. Aan de goede bedoelingen kan het niet liggen, maar het is niet goed in te schatten of dit echt een alternatief is of een zoveelste iteratie van hetzelfde probleem.

In tegenstelling tot wat ik eerder verwachtte lijkt er nu wel een kritieke massa van Twitter naar BlueSky te gaan, in ieder geval van de mensen die berichten over economie lezen. Omdat alles begint met publiek gaan we mee: er is een eco.nomie.nl account op BlueSky waar de berichten op deze site op zullen verschijnen, plus de interactie die we niet met onze eigen accounts willen doen. Of het allemaal future-proof is zullen we over een paar jaar wel weer zien. Op Twitter draait ons account gewoon door, totdat we ervoor moeten betalen. Het sterven van Twitter is kostbaar, we beginnen weer op nul volgers in plaats van de 462 invloedrijke lezers die we opgebouwd hadden.

Mijn persoonlijke goede voornemen is om mijn BlueSky berichten hier verder uit te werken, zodat ik het werk in eigendom hou als het netwerk er onverhoopt mee ophoudt. Bovendien is BlueSky nog niet voor iedereen toegankelijk, het systeem werkt nog met toegangscodes die bestaande gebruikers kunnen weggeven. We hebben er op dit moment geen, sorry, u bent nog even aan uw eigen netwerk overgeleverd. Hopelijk tot snel!

Professor Haan

Hallo vanuit de trein. In de begindagen van deze site zat ik mij regelmatig in dit vervoermiddel te verbijten vanwege gebrek aan netwerk. Daardoor kon ik pas bij thuiskomst mijn ideeën over het openbaar vervoer publiceren. Vijftien jaar later is er overal permanent netwerk, maar moet ik met een mondkapje op reis. De toekomst is altijd weer anders dan gedacht.

De trein rijdt naar Groningen, de geboorteplaats van deze site. Bijna 17 jaar geleden zag ik links en rechts de “weblogs” uit de grond schieten en bedacht ik me dat het gebied van de Nederlandstalige economie nog brak lag. Zelf meer op macro georiënteerd, was het duidelijk dat ik een goed schrijvende, wereldwijze, technisch vaardige (want internet) micro-econoom nodig had om de site tot een succes te maken. Dat kon er maar een zijn: Marco Haan, mijn oude AIO-collega van de RuG, die ik nog kende als mede-redactielid van de GAXEX. Marco accepteerde en publiceerde in de jaren die volgden 704 berichten op de site, ruim meer dan de 650 die ik er zelf schreef.

Jongens waren we, maar aardige jongens. De site trok verkeer, er was discussie, we werden gehackt, we kwamen op tv en in de ESB. En zoals dat gaat namen met de jaren de verantwoordelijkheden toe. Marco werd opleidingsdirecteur, ik deed inmiddels iets in de financiële sector. Tijd om berichten te schrijven werd schaars, lezers klaagden maar de economie eiste zijn tol.

Waarom deze terugblik? En waarom de trein naar Groningen? Omdat de toenemende verantwoordelijkheden uiteindelijk ook tot iets moois leidden. Ik ben onderweg naar de oratie van Professor Haan, om hem daarna te feliciteren met zijn hoogleraarschap. Een professor als auteur, het kon nog wel eens wat worden met deze site.

update: Het was mooi.

De hoogleraar oreert.
Er was een borrel, het leek wel 2019.

Goede vooruitzichten

Het aantal berichten per jaar is nog steeds niet heel hoog, maar over de hit ratio van dit weblog hadden we in 2021 niet te klagen.

Bij de traditionele Nobelprijsvoorspelling zaten we 2/3 goed (en met wat hulp zelfs helemaal).

De effecten van de haken en ogen aan de overdrachtsbelasting kwamen bijna exact uit, zie het krantenbericht uit maart onderaan de pagina.

En dan de waarneming van een jaar geleden dat de verwachte groei van 3% voor het Nederlands bbp misschien wel wat aan de lage kant was. Op de data over het laatste kwartaal moeten we nog even wachten, maar de kans dat we hier opnieuw beet hadden lijkt aanzienlijk. Wim Suijker bracht een paar dagen geleden de laatste prognose voor 2021 in beeld: 4,4% groei.

De enige conclusie na zoveel scherp inzicht moet zijn: jammer dat er niet meer berichten verschijnen. Wellicht volgend jaar beter.

Alvast goede feestdagen!

De overheid en het territorium

In de publieke economie is de overheid het resultaat van mensen die zich organiseren om dingen voor elkaar te krijgen. Dingen die ze alleen niet kunnen: (gelijke) regels vaststellen en handhaven voor iedereen, publieke goederen en diensten aanbieden, disputen oplossen. En in een goed werkende democratie is dat inderdaad wel ongeveer wat de overheid doet.

Op onze wereld zijn overheden bijna zonder uitzondering gebaseerd op territorium: binnen de landsgrenzen is één overheid de baas. In zekere zin een logisch systeem: wie bij elkaar in de buurt woont valt onder dezelfde regels en gebruikt dezelfde publieke goederen. En het zijn ook vaak die mensen waar je een dispuut mee hebt.

Wie als burger een andere overheid wil hebben moet dus verhuizen. Naar een land met wellicht een minder prettig klimaat, en zonder vrienden en kennissen. Is dat niet een wat achterhaald systeem? Voor bedrijven geldt allang dat ze de overheid (of: het belastingregime) kunnen kiezen dat ze het beste bevalt. Meer dan een brievenbus is er niet voor nodig.

Wanneer zou je als burger van overheid kunnen wisselen zonder te moeten verhuizen? Mij lijkt dat daar nog wat technische ontwikkeling voor nodig is, die het mogelijk maakt om je veiligheid en eigendom zelf af te dwingen, maar niet veel meer. Zou een  keuze voor een eigen overheid niet passend zijn in deze tijd van maatschappelijke tweedeling?

Maar misschien onderschat ik het probleem. Ik besloot het voor te leggen aan Tyler Cowen, de econoom achter het weblog Marginal Revolution (één van de weinige economie-blogs die al langer bestaat dan deze).

Het antwoord staat hier. Cowen komt met een lijst van overheidsdiensten die volgens hem moeilijk van afstand af te nemen zijn: politie, wegen (en water, stroom en de school – hoewel mij die toch wel verhandelbaar lijken). Het hete hangijzer is natuurlijk de sociale zekerheid en de directe belastingen. Cowen stelt dat vermogende mensen daar nu al een keuze in hebben door bijvoorbeeld in Monaco te gaan “wonen”. Het enige verschil is dat ze er dan nog minder dagen per jaar door hoeven te brengen.

Cowen verwacht dat de meeste mensen, ook als ze de mogelijkheid van een andere overheid hebben, niet zo snel zullen wisselen. Uit honkvastheid, of nationalisme. Dat lijkt me een onderschatting.

Hoe dan ook, voor wie dit onderwerp net zo interessant vindt als ik, in de 55 comments staan voldoende historische en huidige voorbeelden waar dit idee wel/niet werkt(e). Het enthousiasme is bij de meesten vrij beperkt. Met name wordt het idee gezien als (weer) een mogelijkheid voor rijke mensen om zich aan hun maatschappelijke plichten te onttrekken. Maar misschien is dat typisch Amerikaans.

2016

Ach, verhip, is het alweer 5 januari? Dan krijgt u van mij al een tijdje de statistieken over het voorgaande jaar. 29 berichten, da’s nog steeds geen weekblad maar er zit groei in ten opzichte van 2015. Ook het aantal bezoekers nam weer toe, naar een nieuw record van iets meer dan 925.000 pageviews. Daarvan kwamen er precies 702 via de versleutelde site, waarvoor complimenten.

Er gebeurde genoeg in 2016: we stopten met Elders en gingen over op Twitter, deden en passant een correcte voorspelling, en ik verhuisde naar een ver buitenland. En ik kan natuurlijk  nog uren doorgaan, maar dan verstrijkt de termijn waarop ik u nog behoorlijk het beste kan wensen: een gelukkig en optimaal 2017!

Het meest gelezen van 2016

Gelukkig nieuwjaar! U was nog het overzicht te goed van de best gelezen berichten in 2016. Tussen haakjes, indien relevant, de positie in 2015.

1.   Dag elders mrt 2016
2. (3) De econoom in de kaartenbak mei 2015
3.   Hoe win ik de voetbalpool jun 2010
4.   Vluchtelingendeal mrt 2016
5.   Incentive compatible advertising mrt 2016
6.   Spannend tot het eind mei 2016
7.   De optimale giscorrectie aug 2016
8.   Grijs gedraaid mei 2016
9.   Selten is dood sep 2016
10.   Sannikov mei 2016

Ik ben er nog niet helemaal uit wat het betekent dat het met afstand best gelezen bericht handelt over een ter ziele gegaan onderdeel van dit weblog, maar dit terzijde. Nummer 2 is een bericht van 2015 dat ook in 2016 verrassend goed scoorde. Nummer 3 is de ultieme clickbait van die om het jaar in aanloop naar EK of WK weer veel verkeer genereert.

Bayesiaans updaten in Hong Kong

De bus zet zich in beweging en rijdt naar de grote straat. Nu wordt het spannend. Is het druk? Laat het verkeer ons makkelijk invoegen? Met ingehouden adem volg ik de verrichtingen van de chauffeur, want elke minuut vertraging kost mij uren per jaar. Gisteren, toen ik mijn eerste wagen boodschappen hier afrekende, was het al net zo spannend. En dan moet de eerste salarisstrook nog komen.

U begrijpt, ik ben bezig met een grote operatie op het gebied van Bayesiaans updaten. Onlangs ben ik met gezin en al verhuisd naar Hongkong, om een aantal jaar in het Aziatisch kantoor van mijn bedrijf te werken. Natuurlijk hadden we onze priors over het leven hier, maar die waren, laten we zeggen, wat diffuus. Hoe lang de rit naar de zaak in de praktijk zou duren, hoe toereikend het salaris in Hongkong dollar zou blijken: we hadden een vaag idee en hoopten er verder het beste van. En dus bevatten de eerste kassabon, en de eerste rit naar kantoor, extreem veel informatie. De kassajuffrouw en de buschauffeur weten het niet, maar voor elke dollar en elke minuut die zij in rekening brengen, verschuift de kansverdeling in mijn hoofd met vrijwel hetzelfde bedrag; dat, maal het aantal dagen dat we hier zullen zijn, verklaart de onnatuurlijke spanning bij deze dagelijkse beslommeringen.

Hier houdt het natuurlijk niet op. We maakten ons zorgen over de hoge temperaturen in de zomer; in de praktijk blijkt het erg mee te vallen. Maar zojuist vertelde een collega mij dat deze zomer ongekend mild was. De verdeling zwaait heen en weer.

De onzekerheid over deze belangrijke elementen in mijn leven is enerverend, en niet noodzakelijk slecht, om dezelfde reden dat onzekerheid in bijvoorbeeld beleggingen aantrekkelijk kan zijn. Als de wereld zich een beetje normaal gedraagt, is er voor elk risico een risicopremie — we zouden dus uiteindelijk beter af moeten zijn dan onze vrienden die in hun vertrouwde omgeving zijn gebleven. En bovendien, zonder onzekerheid is er nooit een onverwachte meevaller. Alleen — hoe hoog is de risicopremie, en hoeveel wordt er in ons geval uitbetaald?

De huisarts loopt naar zijn printer om de rekening voor ons eerste bezoek op te halen. Nog even en ik ben weer een stukje dichter bij de realisatie.

(kruispost vanaf ESB)

Dag elders

Zoals gebruikelijk waren we onze tijd weer ver vooruit. In de begindagen van deze site hadden we al snel door dat niet iedere leuke vondst een heel bericht waard was. Een simpel linkje en een korte tekst konden de bezoeker ook prima verder wijzen.

Twitter in de dop, we noemden het “Elders te lezen” en jarenlang stond de rubriek rechtsboven op de site.

elders

Op de achtergrond maakten we gebruik van de gratis bookmark-site Delicious, en dat had ons natuurlijk aan het denken moeten zetten. Wie een gratis service gebruikt, is zelf het product, en langzaam maar zeker ging het mis met delicious. Advertenties die zomaar in onze rubriek opdoken, deden het doek vallen.

We moeten maar met de tijd mee. In het vervolg delen we korte linkjes via twitter, en als alles werkt komen de tweets ook weer rechtsboven op de site tevoorschijn.

Blijft over het archief van 1057 “elders” berichten. Het is te prijzen dat delicious niet moeilijk doet over het exporteren van onze bookmarks. Voor de verzamelaars staan ze, nog een keer, onder dit bericht.

Lees verder “Dag elders”

2015

Een jaar met 23 berichten, het kon dus ook nog minder dan vorig jaar (31). Maar ook: een jaar met een jubileum, gequoot worden door de Telegraaf en een nieuw uiterlijk. Dat laatste was bittere noodzaak, omdat onze antieke 2005-pagina steeds slechter doorkwam op de kleine schermpjes van tegenwoordig. En tenslotte, opmerkelijk, kunnen we een kleine groei in het aantal bezoekers melden:

2015

Het zal het grote archief wel zijn, dat iedereen die googlet op een economische term subiet naar deze site verwijst.Nog even en we zijn weer terug op het niveau van 2013.

We zullen wel weer het een en ander schrijven, het komende jaar, en hopen opnieuw op uw onregelmatige bezoek in 2016. Alvast het beste!

10 jaar!!!

Het is haast niet te bevatten. Vandaag is het precies 10 jaar geleden dat het allereerste bericht op dit weblog verscheen. Hier staat ie nog, in volle glorie.

Het waren barre tijden op het internet. Twitter en Facebook moesten nog uitgevonden worden. De iPad kwam pas vijf jaar later. In de VS was George Bush net aan zijn tweede termijn begonnen, in Nederland gold hetzelfde voor Jan Peter Balkenende. De crisis zag niemand nog aankomen. Op het gebied van economie was er op het Nederlandstalige internet nauwelijks iets te vinden. Geen MeJudice. Geen economie.nl. Geen fikse lijst twitterende economen. Zelfs geen Eijffinger. Toegegeven, Peter van Bergeijk was al net iets langer bezig. Maar toch. Het was een gat in de markt.

Hoe het allemaal begon? Alle eer voor Thijs, die het initatief nam en de eerste twee maanden alleen volschreef. Op 5 augustus 2005 mailde hij mij de legendarische woorden

Een tijdje geleden, lezend in de ‘economie’ sectie van nu.nl, bekroop mij het gevoel dat veel dagelijkse zaken niet genoeg worden bekeken vanuit economisch oogpunt. In een gekke bui besloot ik hier iets aan te doen en registreerde daarvoor het domein nomie.nl [?¦]

Je begrijpt het, ik zou het leuk vinden als je mee zou doen. [?¦] Het doel is onduidelijk, we doen het voor de lol maar wie weet worden we beroemd.

En de rest is geschiedenis. Inmiddels zijn we 1260 berichten verder en valt er op het net aanzienlijk meer over economie te vinden. In die mate dat onze relevantie beduidend minder is geworden. Daar hebben we in onze jaaroverzichten al eens over gefilosofeerd.

Uiteraard gaan we door. Al was het alleen al om af en toe nostalgisch terug te kunnen kijken. Ik kan het aanraden, eens rondstruinen in de archieven.

Dit was Andere Tijden. Terug naar de onze.