Categorie: On line

Clubblad

Sinds vandaag is VoxEU.org on line. De site, gerund door het gerenommeerde CEPR, belooft artikelen van economen die te lang zijn voor de krant maar niet technisch genoeg voor een journal. En relevant voor beleid. Er is zelfs sprake van een, toekomstige, Nederlandse editie.

Wij zijn benieuwd. Het tableau de troupe is indrukwekkend, en het formaat van een website lijkt makkelijker dan dat van de Amerikaanse evenknie, The Economists’ Voice. En economen hebben leuke meningen, dat weet u al, dus kan het een interessante site worden. Een goed teken is deze oproep om de inkomstenbelasting te verlagen. Voor vrouwen.

Grabbelton

  • Vorige week vrijdag vond het eindexamen VWO plaats voor de vakken economie 1 (bijvak) en economie 1,2 (hoofdvak). De reacties van Sterken en Heertje en Schöndorff staan hier. De examens zelf plus uitwerking staan hier en hier.
  • Hebben economen ook een mening over de op handen zijnde Grote Donorshow? Reken maar. Zie hier of hier. Tim Worstall vindt het walgelijk. De reacties van politici en medici dan. Ook lezenswaardig: Sally Satel, zelf ontvanger van een nier. Zij is medicus, maar aanzienlijk genuanceerder dan het Nederlandse medisch establishment.
  • We schreven meermalen over pogingen om zwarte handel in kaartjes te verbieden. De New York Times meldt dat de staat New York nu deze handel legaliseert [via].
  • Mijn collega Laura Spierdijk is onderwerp van een bericht bij Freakonomics.

Onze maffia

Vorige week publiceerde journalist Christopher Hayes in The Nation een artikel waarin de beoefenaars van neo-klassieke economie een maffia worden genoemd die veel te weinig oog hebben voor de afwijkende meningen van zich heterodox noemende economen.

U zult begrijpen dat het stuk in de de economenblogwereld nogal wat stof heeft doen opwaaien.  Hier is bijvoorbeeld een reactie. En hier is zelfs een pagina geopend waar economen van verschillende pluimage met voors en tegens over elkaar heen mogen vallen.  Bijzonder lezenswaardig allemaal. Zo heeft gerenommeerd weblogger en econoom Tyler Cowen (die van marginalrevolution) inmiddels zijn mening gegeven, en de website belooft binnenkort te komen met een reactie van Paul Krugman.

U wilt mijn mening? Een aantal waarnemingen:

Lees verder “Onze maffia”

Louche handel

Stel, u heeft 25 euro betaald voor een kaartje voor een popconcert. Nu komt er iemand langs die bereid is om 100 euro voor uw kaartje te betalen. Na enige overweging gaat u akkoord. Een mooie transactie. U wordt er beter van, anders had u het immers niet gedaan. En ook de koper wordt er beter van, om dezelfde reden. Economen likken er hun vingers bij af. Deze transactie maakt beide partijen beter af. Niemand wordt er slechter van.

Niemand? Nou ja, behalve Arda Gerkens dan, Tweede-Kamerlid van de SP. Volgens haar “loopt het de spuigaten uit en worden duizenden muziekliefhebbers benadeeld”. Hebben we dat geluid niet eerder gehoord? Jawel, bij Kamervoorzitter Verbeet bijvoorbeeld, en recent nog bij het WK Schaatsen.

Nu beweert Gerkens dat de websites die de ‘woekerprijzen’ hanteren, zelf de schaarste creëren. In theorie is dat mogelijk. Stel, iemand koopt alle kaartjes van een concert op. Dan zou het winstmaximerend kunnen zijn om die vervolgens door te verkopen tegen een prijs die zo hoog is dat je niet al je kaartjes verkoopt. Immers: een monopolist kan er belang bij hebben om het aanbod te beperken. Maar het lijkt mij dat geen enkele kaartjeswebsite zo veel marktmacht heeft. Gerkens heeft pas een punt wanneer blijkt dat er grote lege plekken zijn bij concerten waarvan op internet de kaartjes tegen woekerprijzen worden verkocht.

De publiekscapaciteit van concertzalen is beperkt. Met dat gegeven kun je maar het beste de kaartjes verkopen aan diegene die er het meeste voor over heeft. Gedupeerde fans zijn er altijd: zij die er niet in kunnen. Maar dat aantal wordt bepaald door de zaalcapaciteit, niet door de manier waarop de kaartjes worden verkocht.

Illegaal downloaden heeft geen effect op CD-verkoop

Het gebeurt niet vaak dat een artikel in het Journal of Political Economy in Nederland in het nieuws komt. Het artikel van Oberholzer-Gee and Strumpf is dan ook nogal opvallend. De auteurs laten ondubbelzinnig en overtuigend zien dat illegaal downloaden geen merkbaar effect heeft op de verkoop van CDs.

Het valt niet mee om het effect van illegaal downloaden op de verkoop van CD’s te meten. Immers: muziek die populair is wordt vaak gedownload en vaak verkocht, maar het een is natuurlijk niet een direct gevolg van het ander. Maar Oberholzer-Gee and Strumpf hebben een uiterst slimme manier om dat probleem te omzeilen. Kort samengevat komt dat op het volgende neer. De auteurs kijken naar alle CDs die gedurende een aantal maanden door Amerikanen zijn gedownload op een wereldwijd muziekuitwisselnetwerk. Die gegevens koppelen ze aan verkoopcijfers, en aan gegevens over Duitse schoolvakanties.
Lees verder “Illegaal downloaden heeft geen effect op CD-verkoop”

Op de pof

De rente op mijn spaarrekening bedraagt op dit moment 2,75%. Wie bij mijn bank leent betaalt 10%. Het is duidelijk hoe mijn bank, en alle andere banken in Nederland, hun geld verdienen.

Kan het anders? Ja: ik had degene die bij mijn bank leent direct kunnen benaderen (als ik wist wie het was) en mijn geld voor voor, zeg, 6,5% weg kunnen zetten. Daar hebben we beide voordeel bij, zo lijkt het. Dat is ongeveer het idee achter Boober, de nieuwe financiële broker: de site brengt individuele leners en investeerders bij elkaar. Ze pakken ook nog een procent commissie mee, maar er blijft genoeg winst over, lijkt het. Goed idee?

Dat hangt ervan af. Hoewel het hierboven lijkt of de bank niets doet voor zijn geld, heeft de financiële sector wel degelijk een functie. De kredietnemers worden gescreend en door het poolen van leningen worden de verliezen op dubieuze debiteuren uitgemiddeld. De vraag is of die dienst de marge van 7,25% waard is. Boober denkt van niet: de site spreekt over “mooie bankgebouwen en bonussen” alsof er overwinsten gemaakt worden. Dat impliceert dat er te weinig concurrentie in de banksector zou zijn, iets dat mij niet heel waarschijnlijk lijkt. Maar goed, de rendementen zijn mooi en er is enig onderzoek naar de leners (kredietbureau, verplichte spreiding). De wet is er nog niet klaar voor, de kamer huiverig, maar we zullen eens zien. Ik breng mijn geld er niet heen totdat de eerste wanbetaler succesvol is aangeklaagd.

Luddisme!

De geschiedenis herhaalt zich, razendsnel, in de wereld van on-line spelen zoals second life. Inmiddels zijn we ongeveer aangekomen in de industriële revolutie, te oordelen aan het verschijnen van de eerste Luddisten.

In onze eigen wereld zien we de Luddisten aan het begin van de 19e eeuw in Engeland. Het zijn textielarbeiders wiens werk overgenomen dreigt te worden door een nieuwe uitvinding, het mechanische weefgetouw. Als protest tegen de technologische vooruitgang worden enkele weefgetouwen vernield en, uiteraard, aangedrongen op een verbod. De autoriteiten gaan niet akkoord, hetzij vanwege diep economisch inzicht, hetzij omdat de kapitaalbezitters destijds de baas waren. Hoe dan ook, er wordt een aantal Luddisten opgeknoopt en dat was dat.

Hoe anders is de virtuele wereld. Zoals misschien bekend wordt er heel wat afgeploeterd on line om de speelomgeving zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Economieën ontstaan (en economen) rondom de productie van gewilde items. Die productie vindt plaats door urenlang saaie handelingen te verrichten (of te laten verrichten) achter een toetsenbord en dus is er een levendige handel in het eindproduct.

Totdat een nieuwe techniek de saaie handelingen overbodig maakt. Een slimme programmeur bedacht onlangs een programmaatje dat eindproducten eindeloos kan kopiëren, waarmee de noeste arbeid van tal van mensen overbodig dreigde te worden. Vooruitgang? Niet voor de bezittende klasse, die dure dollars had betaald voor (voorheen) schaarse goederen. En dus volgde een demonstratie en, welja, een verbod.

Het verschil is duidelijk: de autoriteiten van de on line wereld hebben helemaal geen belang bij het opheffen van schaarste. Als iedereen alles had (in een virtuele wereld geen enkel probleem) zou het spelen snel saai worden. En dat is slecht voor de omzet. [meer hier] [nog meer]

Micro in Space!

Schrik niet als u op deze link klikt die leidt naar de homepage van het vak Principles of Microeconomics van de University of North Carolina. Het vak heeft een, ahum, iets andere opzet dan het gemiddelde micro-vak. De hele cursus is opgezet als video game in een Star Wars achtige zetting en gaat over een kolonie buitenlandse wezens die crasht op aarde en middels microeconomische principes het hoofd boven water moet houden. Spectaculair. Meer info hier. In Nederland hebben we trouwens al een tijdje Miniconomy. Iets bescheidener van opzet en je krijgt er geen studiepunten voor.

Sowieso hebben economen steeds meer belangstelling voor wat er zich allemaal afspeelt in games en virtuele werelden. Zie bijvoorbeeld het werk van Edward Castronova. De Amerikaanse belastingdienst overweegt inmiddels belasting te gaan heffen op transacties in Second Life.