Nieuwe concurrent

Vanaf heden is Nederland een nieuw economenweblog rijker. Een “collectief van topeconomen,” aldus het persbericht, slaat de handen ineen en gaat bloggen op domeinnaam http://www.economie.nl. Inderdaad. Geen punt. Nu maar hopen dat dat niet al te veel verwarring oplevert.

Dan nog iets. Onder het motto “if you can’t beat them, join them” doen ook uw eigen trouwe bloggers mee. Op de andere deelnemers is de kwalificatie topeconoom wel degelijk van toepassing: Eric Bartelsman, Arnoud Boot, Lex Hoogduin, Bas Jacobs en Sweder van Wijnbergen. Iniatiefnemers Sandra Phlippen (hoofdredacteur ESB) en Marcel Canoy (hoofdeconoom Ecorys) bloggen mee.

Oplettende lezertjes weten nog dat Marcel Canoy een paar weken geleden een bericht schreef over de vraag wat te doen met de domeinnaam economie.nl. Dat was geen toeval.

De trouwe lezer die zich beperkt tot eco.nomie.nl (met punt) hoeft niets te missen. Alles van onze hand wat op de nieuwe site verschijnt, zal ook hier te lezen zijn. En meer. Andersom zal niet alles wat wij hier spuien terug te vinden zijn bij economie.nl

Blog!?

Stel, je bent econoom en wordt uitgenodigd om mee te doen aan een economenweblog. Wat doe je dan? Lijkt me duidelijk. Kosten en baten afwegen. Het mag dan leuk zijn, maar carrieretechnisch is dat niet noodzakelijk een heel sterk argument. Als modern econoom wordt je vooral afgerekend op publicaties in internationale toptijdschriften en Nederlandstalige weblogs zijn daar duidelijk geen onderdeel van. Anderzijds: economen van de Wereldbank hebben er onderzoek naar gedaan en concludeerden

[E]vidence is thus consistent with the view that blogging helps build prestige and recognition in the profession, with bloggers being more likely to be admired or respected than other academics of similar (or in many cases better) publication records.

Kijk, dat klinkt goed. Dat jarenlange geblog heeft dus op zijn minst prestige opgeleverd, zo schijnt. Een paar maanden geleden was ook The Economist al lyrisch over op z’n minst de Amerikaanse economenblogosfeer:

Blogs have given ideas that failed to prosper in the academic marketplace [?¦] They have also given voice to once-obscure scholars advancing bold solutions to America’s economic funk and Europe’s self-inflicted crisis.

Of de vlag er in Europa en, vooral, Nederland net zo bij hangt is natuurlijk maar de vraag. Volgens denktank Bruegel stelt het maar weinig voor, die Europese bloggers. Iedereen roept maar wat, maar niemand verwijst naar elkaar. Het wordt dus tijd daar iets aan te veranderen. En ik doe mee.

Kruispost van economie.nl

Gemeente/Gevangene

In het Prisoner’s Dilemma (zie eerder hier) is er een gemeenschappelijk belang en een prikkel om daartegen in te gaan. Doen er meer dan twee mensen mee, dan ontaardt het probleem in een Tragedy of the Commons (hier). In beide gevallen heeft het iets tragisch, eigenbelang verpest het voor iedereen, de goeden moeten maar onder de kwaden lijden, u kent het wel.

Nou is een Commons in sommige gevallen een natuurlijk gegeven (zie: het leegvissen van de zee) maar er zijn er ook die met opzet zo bedacht zijn. Wist u bijvoorbeeld dat, als Nederlandse gemeentes gemiddeld genomen de belastingen teveel verhogen, de centrale overheid ze allemaal straft met een korting? Voor een enkele gemeente is een verhoging van de ozb dus alleen nuttig als anderen het niet doen. Drie keer raden wat er gebeurt.

De opbrengst van de onroerendezaakbelasting (ozb) stijgt dit jaar met 4,0 procent. Dat is meer dan de 3,75 procent die als bovengrens was afgesproken.

en

Wethouder financiën Ruud Luchtenveld van Lelystad hoopt ook dat de sanctie uitblijft. Lelystad heeft dit jaar de ozb-inkomsten juist verlaagd met 6%. ‘Het zou toch niet eerlijk zijn als wij de dupe worden van lastenverhoging in andere gemeenten.

Nou is het al onfortuinlijk als de natuur ons opscheept met een Commons, maar gegeven dat het gedrag van alle gemeentes toch al geobserveerd wordt, moet dit vast slimmer kunnen.

U mag weer downloaden

Door de berichtgeving over de kabinetscrisis dreigt het onder te sneeuwen, maar het is wel degelijk van belang: de rechtbank heeft geoordeeld dat de thuiskopieheffing ook van toepassing moet zijn op harddisks en dergelijke, en dat gedupeerde artiesten alsnog recht hebben op schadevergoeding van de Nederlandse overheid. Over dit onderwerp hebben wij ons in het verleden al regelmatig opgewonden. Waarschijnlijk is de implicatie dat u gewoon gecopyright materiaal mag downloaden, kopieren en op uw harde schijf zetten. Daar is immers voor betaald.

Overigens willen wij natuurlijk geenszins suggereren dat de stichting Thuiskopie, BUMA/STEMRA of welke soortgelijke organisatie dan ook een kartel is dat misbruik maakt van zijn monopoliemacht. Natuurlijk niet. Dat zou een mooie boel worden. Ook dergelijke suggesties uit het verleden zijn echt niet zo bedoeld. Heus. En dat zeggen we niet alleen maar omdat een Spaanse collega die dat wel claimde door de Spaanse pendant voor de rechter wordt gesleept. [dank aan Bastiaan]

De postcodefietsen

Blijkbaar is hier in het dorp een tijdje geleden ook de postcodekanjer gevallen, want het verkeersbeeld wordt compleet gedomineerd door de groen-witte fietsen die door de loterij als wijkprijs worden weggegeven. Lokale fietsenmakers zijn tegen deze praktijk, omdat op die manier opeens een heel postcodegebied wordt voorzien van nieuwe fietsen, waardoor de fietsenmaker zelf niets meer verkoopt. De branchvereniging Bovag wil met de loterij in overleg.

Zou de Bovag ooit van het begrip verzekering gehoord hebben? Ze verkopen ze zelf, dus misschien wel. Bij een verzekering kopen individuën samen een risico af, gebruik makend van de statistische wijsheid dat ze nooit allemaal tegelijk de klos zijn. Er zitten wat haken en ogen aan het principe: soms werkt de statistiek niet mee (maar daarvoor kun je herverzekeren) en klanten hebben de neiging de zaak te flessen. Maar nu het mooie: als alle fietsenhandelaren bij de Bovag een verzekering afsluiten tegen het vallen van de wijkprijs in hun wijk, speelt geen van die problemen een rol: de kans dat exact één wijk getroffen wordt is 1, en het gedrag van de fietsenmaker doet er niet toe. De loterij heeft geen zin in een gesprek. Misschien is dit een ideetje?

De tanden erin

Die orthodontisten toch. Ze hadden toch al de naam de zakkenvullers van zorgend NL te zijn en nu dit weer. De vraag is of het verstandig was tarieven vrij te geven voor een sector waar consumentensoevereiniteit nog zo zwak ontwikkeld is. Zie ook hier. 

Even een NZA rapportje erbij pakken dan maar. Dit rapport (niet door het grootste schrijftalent van de NZa geschreven trouwens, lees de conclusies maar eens) probeert aan te tonen dat de tariefdaling die de NZa in 2011 heeft afgedwongen niet leidt tot toegangsproblemen. Nee dat had ook niemand verwacht natuurlijk.

Een ander NZa onderzoek kijkt hoe consumenten omgaan met mondzorg. Wat blijkt: 1) Het al dan niet transparant zijn van de mondzorg kan consumenten weinig schelen; 2) consumenten switchen alleen als ze verhuizen; 3) de meeste (76%) consumenten zijn niet op de hoogte van het bestaan van een tarievenlijst; .4) meer dan de helft van de consumenten weet niet dat de tarievenlijst fungeert als maximumprijs; 5) 87% van de respondenten is geheel of gedeeltelijk verzekerd voor mondzorg (de meest bizarre statistiek, omdat dit een van de meest nutteloze verzekeringen is) .

Een ideaal moment dus om tarieven vrij te geven. Toch is dit te kort door de bocht. Het is denkbaar dat VWS en NZa anticiperen op een situatie waarin minder mensen verzekerd zijn en zich meer gaan aantrekken van prijs — en kwaliteitsverschillen. De kamerbrief lijkt dit te impliceren.

Evenwel heeft de minister een perversiteit ingebouwd. Ze zegt namelijk

Tegelijkertijd heb ik mij helder uitgesproken over de grenzen van het experiment, namelijk daar waar zich onaanvaardbare prijsstijgingen voordoen ?¦Ik heb u gemeld dat indien deze grenzen worden overschreden, ik niet zal twijfelen om het experiment voortijdig te beëindigen.”

Stel ik ben orthodontist en ik heb een hekel aan vrije tarieven. Hup omhoog met die boel en na een paar maandjes is het weer over. Zucht.

Met geloofwaardige sancties bij onuitlegbare prijsstijgingen in plaats van de handdoek gooien zou het vrijgeven op lange termijn wel gunstig kunnen zijn voor de dienstverlening. En hoef ik niet meer verbaasd te kijken als ik 78 euri moet aftikken omdat de assistent van de orthodontist vier en halve seconde in het gebit van mijn dochter gekoekeloerd heeft.

Aardappelen

Als jong huisvader wil je ook wel eens wat anders dan de hele dag je hersens breken over Grote Economische Dilemma’s. Een ochtend met zoonlief op pad bijvoorbeeld. Maar ja. U begrijpt het al. Er is geen ontkomen aan. Sta je bij de plaatselijke Albert Heijn, wordt je geconfronteerd met de aardappelen. Inderdaad. Een zak van 3 kilo iets kruimige AH aardappelen doet momenteel slechts 99 cent. En dat terwijl een zak van 1 kilo van precies diezelfde aardappelen voor 1.19 in de schappen ligt. Kwantumkorting, dat kende ik (typisch gevalletje tweedegraads prijsdiscriminatie), maar dit gaat te ver. Welke diepere prijszettingsstrategie hier achter zit, ik ben er nog niet uit. En maar klagen dat de Nederlands consument zoveel voedsel weggooit.