iWait

Het zal u niet ontgaan zijn: vorige week stonden in de VS mensen dagen in de rij om de Apple’s nieuwe iPhone te bemachtigen. Een duur speeltje. Je zou daarom verwachten dat mensen die zich zo’n apparaat kunnen veroorloven hoge opportuniteitskosten hebben en dus niet zomaar dagenlang in de rij gaan staan. En inderdaad, dat klopt. De wachtenden bleken grotendeels te bestaan uit twee categorieen:


  1. Mensen die door anderen betaald werden om in de rij te staan. Het tarief schijnt zo’n 250 dollar te zijn geweest.
  2. Mensen met shirtreclame, die er op speculeerden dat een paar wachtenden voor een iPhone veel media zou gaan trekken en dat dus hun shirtreclame volop in beeld zou komen. Ze hadden gelijk.

Toch mooi, die vrije markt.

Hiernamaals

Chinezen hebben de gewoonte om wat papiergeld mee te geven aan overledenen. Ook wordt bij sommige festivals papiergeld verbrand, om boze geesten tevreden te stellen. Nu zijn die Chinezen wel zo snugger om geen echt papiergeld in de fik te steken, maar namaakgeld te gebruiken. En als het toch niks extra kost, dan kan je er net zo goed nog een paar nulletjes bij zetten. Hier staat een uitgebreid en amusant overzicht van de biljetten die zoal in omloop zijn. Hoogst waargenomen denominatie: 8 miljard dollar:

This means one of two things: either everyone in the afterworld is wealthy beyond imagination, or inflation is staggering.

[via]

Wimbledon

Tussen de regenbuien door is het tennistoernooi van Wimbledon inmiddels in volle gang. Op Wimbledon verdient de winnaar bij de heren net zo veel als de winnaar bij de dames. In het echte leven is dat vaak niet het geval, en worden vrouwen slechter betaald. Economen proberen te verklaren waarom. Sommigen zoeken die verklaring op Wimbledon.

Daniele Paserman (die, hoewel zijn voornaam wellicht anders doet vermoeden, wel degelijk een man is) keek naar 32,000 punten bij 238 wedstrijden op Grand-Slam toernooien. Op statistische gronden maakt hij onderscheid tussen ‘belangrijke’ en ‘minder belangrijke’ punten. Wat blijkt? Mannen presteren op belangrijke punten even goed als op onbelangrijke punten, maar vrouwen maken vaker fouten bij belangrijke punten dan bij onbelangrijke punten. Ook blijken mannen harder te gaan serveren bij belangrijke punten, en vrouwen juist zachter.

Zijn conclusie? Kort samengevat: Vrouwen presteren slechter onder druk dan mannen en zijn daarom minder vaak te vinden op topposities. [via]

Update: Het onderzoek is bij marginalrevolution inmiddels uitgeroepen tot Politically Incorrect Paper of the Day. 

Wisselverlies

De stichting Wisselverlies.nl is officieel van start gegaan. De stichting stelt vast dat de gulden 12% te goedkoop de euro in is gegaan. Daardoor zijn Nederlanders financieel ernstig benadeeld. Op de website wordt voorgerekend dat het verlies voor de gemiddelde burger inmiddels is opgelopen tot een slordige 30% per jaar. Wij willen ons geld terug! De stichting gaat juridische procedures beginnen om het geld voor burgers en bedrijfsleven terug te claimen. Inderdaad, het is dat het bij lange na geen begin april is, want anders had ik het ook niet geloofd. De website is dan ook een bonte verzameling van denkfouten en kromme redeneringen.

Lees verder “Wisselverlies”

Allemaal in het belang van de consument

Bij Makelaarsland kun je tegenwoordig voor 795 euro je huis verkopen. Dat is heel erg weinig. Bij andere NVM-makelaars betaal je een kleine 2% van de verkoopsom, en dan zit je al gauw rond de 4000 euro. Bij Makelaarsland doet de verkoper namelijk de bezichtigingen zelf, en is de makelaar ook niet bij het tekenen van de koopakte aanwezig. Bij andere NVMers moet je het complete pakket aan diensten afnemen, of je ze nu wil of niet. En omdat Makelaarsland ook lid is van de NVM, komt je huis gewoon op Funda. Natuurlijk is Makelaarsland een doorslaand succes. Het schijnt al een marktaandeel van een paar procent te hebben en is daarmee verreweg de grootste makelaar.

Niet leuk voor de andere NVMers, al die concurrentie. De vereniging kwam dus in actie. Met een nieuw pakket kwaliteitseisen waar leden aan moeten voldoen, en die Makelaarsland het werken onmogelijk maakt. De Volkskrant schreef er al eens over. Vooralsnog heeft de NMa geen toestemming geven, meldde het AD gisteren.  Het meest absurde is de motivatie die voorzitter Ger Hukker geeft voor de nieuwe eisen. Als het niet zo triest was, zou het haast grappig zijn. Consumenten schijnen zich massaal tot de NVM te hebben gewend met smeekbedes om hun keuzevrijheid te beperken en de verwerpelijke praktijken van Makelaarsland een halt toe te roepen:

De NMa zal kijken of de kwaliteitseisen marktbelemmerend werken. Wij vinden van niet, omdat de consument er zelf om gevraagd heeft.

Poolse wortels

We staan aan de vooravond van weer een EU top. Deze keer liggen de Polen dwars over de stemverhoudingen die in het ontwerpverdrag worden voorgesteld. Polen wil dat bij stemmingen elk land een gewicht krijgt dat gelijk is aan de wortel van het bevolkingsaantal.

Zijn die Polen nu helemaal gek geworden!? Bepaald niet. Integendeel zelfs. Deze regel zorgt er voor dat elke EU-burger bij benadering een even grote kans heeft om de doorslaggevende stem te hebben, zo betogen Richard Baldwin en Mika Widgrén in een fascinerende bijdrage bij Vox EU. De regel is bedacht door de Engelse wiskundige Penrose, weet het NRC.

Programmagegevens

Het was ons bijna ontschoten, maar het is de moeite waard om nog even bij stil te staan. Vorige week bleek dat de omroepen hun monopolie op programmagegevens gaan verliezen. Ook historisch aardig: ooit was dit een van de allereerste zaken die bij kartelwaakhond NMa speelde.

De SP is tegen. Het opgeven van het monopolie gaat 20 miljoen euro kosten, redeneert de partij, en dat mag niet ten koste van de programma’s gaan. Toch vreemd. Je zou verwachten dat die 20 miljoen efficienter op te brengen is middels een belastingverhoging dan via een marktverstorende monopolieprijs.

Geen dank

Econoom en provocateur Steven Landsburg heeft vandaag een artikel in de Wall Street Journal waarin hij de opmerkelijke economische groei van de laatste drie eeuwen beschrijft. Dat verhaal kan niet vaak genoeg verteld worden. Het provocerende gedeelte bestaat eruit dat hij een gedeelte van onze welvaart toeschrijft aan, jawel, economen.

I’m writing this on a personal computer instead of an electric typewriter partly because someone said, “Hey! I wonder if we can make computer chips out of silicon!” and partly because someone said “Hey! I wonder if we can finance startups with junk bonds!”

Landsburg schrijft leuke stukken, ook deze is aanbevolen.

De marktwaarde van een nier

De discussie over nierdonatie blijft onze virtuele kolommen vullen (zie hier, hier, hier, hier, hier, en hier). Geen wonder, want een ander onderwerp waarbij een vleugje meer economie leidt tot zo’n spectaculaire welvaartsverbetering, is nauwelijks denkbaar.

En het gaat de goede kant op. Hoogleraar orgaantransplantatie en donatie Andries Hoitsma pleit er voor om iedere levende donor een ‘onkostenvergoeding’ van 50.000 euro te geven voor het afstaan een nier. Zijn redenering is interessant. Als een systeem van automatisch donorschap niet wordt toegestaan met het argument dat iedereen zelf moet kunnen beschikken over zijn organen, dan moet de politiek ook consequent zijn en toestaan dat iedereen al bij leven over zijn organen mag beschikken, en dus een nier mag verkopen.

Nu lijkt die 50.000 euro wat aan de royale kant, zeker omdat er al 8 mensen zijn opgedoken die het voor 5.000 tot 10.000 doen. De redenering?

Omdat dat de marktwaarde is. Nierpatiënten […] gaan naar China of Pakistan en krijgen daar -illegaal, natuurlijk- een nieuwe nier. Dat kost dan zo’n 50.000 euro.”

Aha. Maar als iedereen hier zijn nieren ook legaal mag verkopen, dan gaat het aanbod omhoog en dus de marktprijs naar beneden. Dat kan dus goedkoper.

Terug naar de eurometer

We schreven er gisteren al over. Wetenschappelijk verantwoord was het natuurlijk allemaal niet, maar omroep MAX deed toch een hele verdienstelijke poging om het Nederlandse volk genuanceerd over de euro te laten denken, met de onvermijdelijke Arnold Heertje als deskundoloog in de zaal. In een nogal chaotische finale bleek dat iedereen er op vooruit is gegaan, behalve de AOW’ers. Of dat de werkelijke situatie of de perceptie van de ondervraagden was, dat werd niet helemaal duidelijk. De test kunt u zelf hier doen, het programma is hier terug te zien.

Hilarisch hoogtepunt: Paul Hermanides van Koninklijke Horeca Nederland wist met een stalen gezicht te beweren dat de horecaprijzen zo gestegen zijn omdat in de sector nu niet meer zwart gewerkt wordt.