De kopieerheffingssoap neemt inderdaad absurde vormen aan. Ook gisteren in het nieuws: de Stichting Thuiskopie moet een flinke schadevergoeding betalen aan Imation, producent van informatiedragers. Wat blijkt? Thuiskopie int de heffingen op informatiedragers, maar geeft een select groepje producenten daar in het geheim 20% korting op. De reden is volstrekt onduidelijk. De club klopt de consumenten dus niet alleen met oneigenlijke argumenten geld uit de zak, maar blijkt op deze manier ook nog eens effectief een informatiedragersproducentenkartel te organiseren.
Auteur: Marco
Broken Windows XP
Daar gaan we weer. Dit keer heeft een onderzoeksbureau berekend dat de introductie van het nieuwe Microsoft besturingssysteem Windows Vista goed is voor de Nederlandse economie.
In Europa levert volgens IDC elke euro die voor Windows Vista aan omzet binnenkomt, 13 euro aan omzet voor andere bedrijven op. In Nederland is dit zelfs 17 euro […] “In 2007 kan het Nederland meer dan 5 miljard euro opleveren”, vertelt Theo Rinsema, directeur Microsoft Nederland, trots.
Nog los van het feit dat deze bedragen mij absurd hoog lijken: een groot gedeelte van de extra omzet lijkt te worden veroorzaakt door allerlei applicaties die opnieuw geprogrammeerd en geinstalleerd moeten worden. In dat geval is hier dan ook sprake van een wel erg letterlijk geval van de Broken Windows Fallacy, waar Thijs al eens naar verwees.
McPeace?
Een intrigerende waarneming van een columnist van de New York Times: het schijnt in de wereldgeschiedenis nog nooit te zijn voorgekomen dat twee landen met allebei een vestiging van McDonald’s binnen hun landsgrenzen, met elkaar in oorlog zijn geweest. Al ben ik er niet helemaal zeker van welke conclusie we hieruit moeten trekken (een standbeeld lijkt me zeker wat voorbarig) [via].
Meer over PAM en peilingen
Net als Thijs was ik ook aan het rekenen geslagen met de prestaties van de Politieke Aandelenmarkt, en die van de opiniepeilers. Voor de PAM ben ik, op basis van de grafiekjes op de website, uitgegaan van de meest voorkomende koers in de vooravond van de 22e november (dus een paar uur voor het sluiten van de stembussen). Dat vermenigvuldigen met anderhalf geeft ruwweg het voorspelde aantal zetels. De SP laat ik buiten beschouwing, omdat de PAM daarvoor een te lage bovengrens had gesteld. Ook kijk ik niet naar de kleinste partijen, waarvoor de PAM oplegde dat ze minstens 1% van de stemmen moesten halen. Ik vergelijk de prestaties met de exit-polls van De Hond en TNS/Nipo zoals die op de verkiezingsavond bekend zijn gemaakt. Tenslotte kijk ik naar de som van de absolute verschillen tussen peiling en uitslag. Daar gaan we, met natuurlijk de kanttekening dat de einduitslag nog niet definitief is:
Ruilhandel in lichaamsdelen
Vroeger was er geen geld. Men was aangewezen op ruilhandel. Als je aardappels verbouwde, kon je proberen bij de buurman een paar aardappelen te ruilen tegen een krop sla, om zo toch een gevarieerde maaltijd bij elkaar te krijgen. Als de buurman helemaal niet van aardappelen hield, kon je altijd nog proberen om eerst bij de andere buurman een paar aardappelen te ruilen tegen een bloemkool, om vervolgens bij de eerste buurman die bloemkool weer te ruilen tegen de begeerde krop sla. Hield die andere buurman ook niet van aardappelen, dan kon je altijd nog proberen om bij de overbuurman een paar aardappelen te ruilen tegen een portie tuinbonen, om die bij de andere buurman weer te ruilen tegen een bloemkool en die weer… afijn, u begrijpt het al. Door de introductie van geld als ruilmiddel kon dit hele ruilproces een stuk soepeler verlopen.
Gelukkig hebben we tegenwoordig geld, dus hoeven we niet meer van die ingewikkelde ketens van ruiltransacties te organiseren. Zou je zeggen. Maar dat blijkt niet altijd het geval. Deze week werd in Baltimore een vijfvoudige niertransplantatie uitgevoerd, simultaan, door twaalf chirurgen in zes operatiekamers. Waarom? Meneer A had een donornier nodig. Zijn vrouw was graag bereid een nier aan hem af te staan, maar helaas bleek die nier niet geschikt voor haar man. Maar de nier van mevrouw A bleek wel geschikt voor meneer B, die ook een nier nodig had. De vrouw van meneer B was ook bereid haar nier voor haar man af te staan, maar helaas, haar nier pastte niet in haar man en ook niet in meneer A. Gelukkig was daar echtpaar C… afijn, u begrijpt het al. Uiteindelijk moesten er vijf families aan te pas komen om alle ruilen kloppend te maken (plus een aantal economen om een algoritme te verzinnen waarmee vragers en aanbieders aan elkaar gekoppeld konden worden: zie het werk van Al Roth). Alle operaties werden gelijktijdig uitgevoerd om te voorkomen dat een familie zich plotseling zou bedenken als ze al wel een nier hadden ontvangen, maar nog niet een nier hadden afgestaan.
Inderdaad, dat kan een stuk efficienter. Door het gebruik van geld als ruilmiddel. Of desnoods door het uitgeven van tegoedbonnen goed voor een donornier, als dat politiek haalbaarder blijkt. Handel in organen is nog steeds een enorm taboe. Maar, zo betogen veel economen, het zou dergelijke gecompliceerde ruilhandel wel een stuk eenvoudiger maken. Bovendien zouden de wachtlijsten voor donornieren verdwijnen.
Toevalligerwijs had The Economist vorige week al een artikel over de handel in nieren. Zo blijkt dat er 1 land in de wereld is waar het betalen voor nieren inderdaad is toegestaan. Daar zijn geen moeilijke vijfvoudige operaties nodig, een nier doet ruwweg 3000 dollar en de wachtlijsten zijn verdwenen. Welk bolwerk van platvloers kapitalisme betreft het hier?, hoor ik u al vragen. Eh… Iran.
Achtste finales
In de voetbalwereld is ophef ontstaan. Bij de loting van de achtste finales van de KNVB-beker blijken de drie topclubs die nog in competitie zijn (Ajax, AZ, PSV) niet elkaar te hebben geloot en ook nog eens alledrie een thuiswedstrijd te mogen spelen. Iets te toevallig, volgens sommigen. Ajax-trainer Henk ten Cate roept zelfs dat hier sprake is van “een kans van één op een miljoen”.
De heren overdrijven schromelijk. Er zijn nog 16 teams in competitie. Er zijn precies 2.027.025 mogelijkheden om die in 8 koppels van 2 teams te verdelen. Van al die mogelijkheden zijn er 405.405 waarbij een van de drie topclubs tegen elkaar spelen. Het aantal mogelijkheden waarbij dat niet gebeurd is dus 1.621.620 ofwel een kans van precies 80%. Dat alle drie de topclubs thuis spelen is inderdaad iets onwaarschijnlijker. Van elke 8 lotingen (2x2x2) waarbij de topclubs niet tegen elkaar spelen zal er 1 zijn waarbij ze allemaal thuis spelen. Dat brengt de kans op drie thuisspelende topclubs die niet tegen elkaar uitkomen, op 10%.
Toegegeven, de tegenstanders die de topclubs hebben geloot (Haarlem, Go Ahead Eagles, MVV) zijn niet bepaald sterk, maar van tegenstanders als Jong AZ, De Graafschap, of RKC zouden de topclubs ook niet echt hebben wakker gelegen. Vooralsnog is er dus weinig reden om aan te nemen dat er met de loting geknoeid is.
Milton Friedman
Na de meest invloedrijke linkse econoom van de vorige eeuw, overlijdt nu ook de meest invloedrijke rechtse econoom. Milton Friedman. Hier staat het uitstekende overlijdensbericht van het ANP. Hier staan een aantal memorable uitspraken van de man. Hier en hier staan videos. (Hilarisch is het Milton Friedman Choir dat het gedachtengoed van de man kernachtig samenvat) Meer links hier. [via].
Spaanse immigranten
Voor de VVD is een generaal pardon voor 26.000 asielzoekers een breekpunt, zo laat minister Verdonk weten. Daarbij wijst de partij voortdurend op wat er in Spanje gebeurde: “daar zijn 600.000 illegalen gelegaliseerd. Niet voor niets gaan alle mensen daar naartoe.”
Waar heeft dat toe geleid, economisch gezien, die enorme toestroom van migranten in Spanje? Spanje geldt inmiddels als Europees succesverhaal, met een economische groei van 3.4%, ruim twee keer zoveel als het Europees gemiddelde. Hoe dat komt? Volgens een rapport dat vandaag verscheen (maar nog niet werd opgemerkt door de Nederlandse media) is de helft van de groei toe te schrijven aan immigranten. Precies het verschil tussen het groeicijfer van Spanje en dat van de rest van de EU. Toch grappig.
Hoe rijk ben jij?
Woningloterij
Er zijn nogal wat verstoringen op de Nederlandse woningmarkt. Er worden nogal wat plannen gelanceerd om die verstoringen op te lossen. Menig plan is niet zo’n heel goed idee en leidt alleen maar tot meer verstoringen (zoals deze of deze). Maar bij de meeste goedbedoelde plannen snap je op z’n minst nog waar de denkfout zit. Waar het mis gaat. Maar nu begrijp ik het niet meer. Ik heb mijn best gedaan. Heus. De Amsterdamse woningbouwverenigingen hebben een plan gelanceerd om de doorstroming op de Amsterdamse woningmarkt te stimuleren. Hoe? Door woningen te verloten in plaats van ze aan te bieden aan de langstwachtende. Hu!? Tja, ik zag het verband ook niet. Zelfs niet het vermeende verband. Ik begrijp het gewoon niet.
Over verloten zegt Ruud de Kort van woningcorporatie Ymere: ‘Dat zou eerlijker zijn. Nu gaan alle woningen naar degene die het langst wacht.’ Tja, dat is natuurlijk niet eerlijk, dat iedereen op zijn beurt moet wachten (misschien moet ik dat argument ook eens gebruiken als ik straks in de kantine weer achteraan sluit, maar dit terzijde). En Maaike Alles van Woongroep Holland zegt: ‘De bedoeling van het project is dat er meer mensen op de plek wonen waar ze willen wonen.’ Ja maar. Iedereen op de wachtlijst wil toch ook op die plek wonen waarvoor ze op de wachtlijst staan!? Wat win je dan met loten?
Er zit vast een hele goede bedoeling achter, maar ik begrijp het nog steeds niet. Blijkbaar zie ik iets over het hoofd. Help!