Auteur: Marco

Dan Doen We Het Zelf Wel

U weet het, we zijn hier dol op voorspelmarkten. De teleurstelling was dan ook groot toen bleek dat de Volkskrant geen nieuwe Politieke Aandelenmarkt voor de aanstaande kamerverkiezingen zou gaan organiseren.

Maar niet getreurd. Dan doen we het zelf wel. Op Inkling.com kunt u nu handelen op een heuse eco.nomie.nl politieke aandelenmarkt! Natuurlijk gaat dat allemaal alleen werken als de markt voldoende liquide is, maar als al onze trouwe lezertjes zich gaan aanmelden en actief gaan handelen moet dat geen enkel probleem zijn. Doe schrijf u in en doe mee! En vertel het uw vrienden!

Hoe het werkt? Op de markt worden aandelen van politieke partijen verhandeld. De prijs van een aandeel weerspiegelt het aantal zetels dat de markt denkt dat die partij gaat halen. Meer uitleg op de markt.

Helaas zijn er wat kleine nadelen. Voorspelmarkten werken het best als er echt geld op het spel staat. Bij Inkling is dat helaas niet het geval. U gaat handelen met een budget van 5000 virtuele dollars. Doe dus gewoon alsof het om echt geld gaat.

Wat er verder te halen valt? Eh, eigenlijk niets, behalve dan het genoegen deel te mogen uitmaken van een goed functionerende efficiente markt. We zouden een prijs kunnen uitreiken voor degene die het het beste doet, maar dat is niet verstandig want werkt alleen maar bubbels in de hand. Er kan overigens ook short worden gegaan.

In de rechterkolom van deze site zullen we de koersen bij houden. Fijne handel! En klik hier om naar de markt te gaan.

Stemparadox in Meppel

Vorige week nog beweerde Thijs dat stemmen eigenlijk weinig zin heeft omdat de kans dat jouw stem de doorslag geeft uiterst miniem is.

Nu betekent een kleine kans natuurlijk niet dat het nooit gebeurt. We gaven al eens wat voorbeelden uit de VS. En zowaar, in Meppel haalden PvdA en Christenunie allebei precies 550 stemmen, waardoor voor de laatste raadszetel geloot moest worden.

Een aantal thuisblijvende Meppelse Christenuniesympathisanten trekt zich momenteel de haren uit het hoofd.  Hun stem had wel degelijk de doorslag gegeven.

Stemmen op een Oscar

Nu we het toch over verkiezingen hebben: aanstaande zondagnacht vindt de uitreiking van de Oscars plaats. Niet iets waar we hier normaal gesproken aandacht aan zouden besteden, maar dit jaar is er iets interessants aan de hand met de verkiezingsprocedure. Tot nu toe waren er in elke categorie 5 genomineerden, en won degene met de meeste stemmen van de leden van de Academy. Dit jaar telt de categorie Beste Film tien genomineerden.

Veel interessanter is echter dat niet langer degene met de meeste stemmen wint. Iedereen moet niet alleen zijn eerste keuze opgeven, maar ook een rangschikking van alle andere mogelijkheden. Iedere stemmer levert dus een volledige top 10 in. Stel dat niemand een absolute meerderheid krijgt. De kandidaat met de minste stemmen wordt dan van de lijst geschrapt en van iedereen die op die kandidaat had gestemd wordt haar stem toegewezen aan haar tweede voorkeur. Vervolgens wordt gekeken of er nu wel een absolute meerderheid is. Zo niet dan herhaalt de procedure zich, net zolang totdat er wel een absolute winnaar is. De facto is het systeem identiek aan bijvoorbeeld het Franse systeem met meerdere kiesronden, met als verschil dat iedereen bij voorbaat al opgeeft wat zijn tweede keus zou zijn. In de literatuur staat deze procedure afwisselend bekend als Instant Runoff Voting of Single Transferable Vote of Alternative Vote. Het systeem wordt onder meer gebruikt bij de Australische verkiezingen. Zie ook hier.

Net als elk stemsysteem heeft ook deze z’n nadelen. Dit is een erg mooie video waarin wordt uitgelegd wat er mis kan gaan.

Het effect op de uitslag? Anders dan vroeger moet elke winnaar nu een absolute meerderheid krijgen. Dat maakt het lastiger voor outsiders om toch te winnen. Verwacht dus minder verrassingen.

Jacques Polak

En weer is een belangwekkend Nederlands econoom overleden. Jacques Polak, monetair econoom en grondlegger van het IMF overleed afgelopen vrijdag op 95-jarige leeftijd. Zoals altijd heeft Wikipedia een uitstekende biografie. De man promoveerde in 1937 aan de UvA en publiceerde in bladen als Econometrica en de American Economic Review, in die laatste met een belangwekkende analyse van Scrabble die eerder nog onze kolommen haalde.

Het nieuwe Relax!?

Toegegeven, in deze tijden van politieke crisis en Olympische rampspoed zijn er belangrijker zaken om je druk over te maken. Maar ik zit nu toch al een paar weken mijn hoofd te breken over de laatste reclamecampagne van T-Mobile, zie bijvoorbeeld deze commercial. Waar het op neer komt is dat je met T-Mobile nooit meer aan het eind van de maand beltegoed kwijtraakt, terwijl dat met andere aanbieders wel het geval is. Vervolgens is de vraag wat jij zou doen met al die extra minuten, waarbij de antwoorden varieren van “meer zinloze gesprekken” tot “het voetbalteam weer bij elkaar brengen”. Relatief onbelangrijke gesprekken dus.

Maar dat klopt dus niet. Om eens een economische parallel te trekken: stel dat je elke maand een bepaald inkomen krijgt, maar je moet dat verplicht opmaken. Hou je aan het eind van de maand geld over, dan raak je dat kwijt. En vergelijk dat eens met een situatie waarin je geld dat je overhoudt gewoon mag sparen. In welk geval zou je dan meer onbelangrijke uitgaven doen? Uiteraard in het eerste: als je je geld toch kwijt raakt, dan kan je er net zo goed nutteloze dingen mee doen.

Maar zo zal het ook moeten gaan met dat beltegoed. Al die nutteloze gesprekken waar de commercial zo enthousiast over doet, die zal je juist meer gaan voeren als je ongebruikte minuten aan het einde van de maand kwijt raakt.

Ik blijf maar gewoon bij mijn oude provider.

Olympisch

Aan de vooravond van de Olympische winterspelen een mooi verhaal over transparentie, kartels en, eh, kunstschaatsen. De strekking: vroeger waren juryleden nogal eens geneigd om hoge cijfers te geven aan landen die aan hun schaatsers ook hoge cijfers geven. In een poging dat te voorkomen zijn de regels veranderd en wordt niet meer bekend gemaakt wie welke cijfers heeft gegeven. Het gevolg: het is allemaal alleen nog maar erger geworden omdat ook voor het publiek niet meer te controleren valt wie de zaak zit te flessen.

Kwisje

In de eindeloze stroom kwisjes die het internet over ons uitstort, duikt er zowaar ook eentje op over speltheorie.  De titel, “Hoe strategisch ben jij”, suggereert dat het een aardig strategisch kwisje is, maar wie de kwis doet merkt dat een PhD welhaast vereist is om de juiste antwoorden te geven of zelfs maar om de antwoorden te begrijpen. Voor de vermeend correcte definitie van een Nash evenwicht (“Een evenwicht waarbij de speler zijn kansen alleen kan vergroten afhankelijk van de ander”) gaan de handen ook al niet op elkaar.

Het schijnt dat de Universiteit van Wageningen er achter zit, maar hoe of wat is onduidelijk. Hoe dan ook, toch leuk.

[dank aan Peter]

Allocatie

Het is een regelmatig terugkerend thema te worden op deze weblog. Er zijn een aantal manieren om schaarse goederen te alloceren. Met een markt komen de goederen terecht bij degene met de hoogste waardering, en dat is efficient.  Alternatieven zijn een wachtrij of een loting. Naast de inefficientie is een nadeel van die methodes dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan en er dus toch vaak een zwarte markt ontstaat.

De voorbeelden van vandaag:

De NS en autoverzekeringen

Een op het eerste gezicht aardige actie van de NS: vaste klanten kunnen nu 50% korting krijgen op hun autoverzekering. Immers, zo beweert de vervoerder, mensen die vaak met de trein gaan, gaan minder met de auto en maken dus minder schade. Ah, zou je denken, typisch gevalletje adverse selectie, maar dan andersom.

Maar er moet meer aan de hand zijn. Een voordeelurenkaart kost 55 euro en dat is minder dan 50% van de kosten van een autoverzekering.  Als het zo mooi is als het lijkt zou je dus verwachten dat iedereen een voordeelurenkaart koopt en daarmee die 50% korting incasseert, zelfs zonder ooit de trein te nemen (voor de liefhebbers: er is niet aan de incentive constraints voldaan). En dan gaat het selectie-verhaal niet meer op.

Wie kijkt op de website van de verzekeraar (Inshared: zie eerder) ziet dan ook dat er een aantal flinke adders onder het gras schuilen. Ten eerste: de kortingklanten delen niet in de Jaarbeloning, wat reguliere klanten wel doen. Ten tweede: de korting geldt alleen in het eerste jaar. En de allergrootste adder:

Mocht u toch schade claimen [?¦] dan betaalt u alsnog die andere 50%.

Juist. Er lijkt dus eerder sprake van gebruik van moral hazard dan van adverse selectie: wie hier op ingaat zal aanzienlijk veiliger rijden en minder schade claimen.