Marco

Zielige mensen kopen meer

Nieuw onderzoek laat zien dat mensen die zich ietwat depressief voelen, ineens een stuk meer gaan uitgeven. Meer concreet: dat het bekijken van een zielige video bleken proefpersonen bereid om gemiddeld $2.11 te betalen voor een flesje water, na het bekijken van een helemaal niet zielige video bleek dat maar 56 cent. En de proefpersonen bleken zich helemaal niet bewust van het effect van het bekijken van zielige videos op hun betalingsbereidheid.

Een en ander lijkt de weg te openen naar een nieuwe conjunctuurtheorie. Ga maar na: mensen gaan minder verdienen, daar worden ze depressief van, waardoor ze meer uit gaan geven, waar de economie weer een flinke oppepper van krijgt, waarop ze minder zielig zijn en dus ook weer minder uitgeven. Etcetera.

[via]

Wit of blauw?

Een centrale vraag in de judometrie, zo leerden wij vorige week, is of de kleur van het pak invloed heeft op de uitslag van een wedstrijd. De heersende opinie scheen te zijn dat mannen in witte pakken een nadeel hebben ten opzichte van mannen in blauwe pakken, maar recent onderzoek, onder meer van ene Peter Dijkstra, suggereert anders. Voor de details moeten we ons wenden tot de buitenlandse pers. Reuters heeft het hele verhaal:

However, Dijkstra said those [earlier] studies did not take into account that higher seeded — and therefore more skilled — competitors wore the blue uniforms. So it made sense that they would win more often, he said.

Moment. De eerdere studies hielden er geen rekening mee dat sporters die hoger op de wereldranglijst staan nu eenmaal vaker een blauw pak dragen? Ja maar, ja maar, zouden ze niet juist zo hoog staan omdat ze altijd in een blauw pak strijden? Met andere woorden, het probleem van causaliteit lijkt hier nog steeds niet mee opgelost.

Ook sluit ik niet uit dat de optimale pakkeuze van de tegenstander afhangt. Tegen sommige tegenstanders is misschien een wit pak slimmer, tegen ander een blauw. Om die reden adviseer ik dan ook dit pak.

Wat zegt u? Judo heeft niets met economie te maken? Jawel hoor, kijk maar eens hier.

500!

Mijlpaal. Wie, op het moment dat dit bericht nog bovenaan de pagina staat, in het vakje “Distributie” in de rechterkolom kijkt, ziet daar Marco (261), Thijs (239). Inderdaad. Dat brengt het totaal aantal berichten op precies 500. Van harte! Vooral als u ze ook alle 500 gelezen hebt, natuurlijk.

Wij bereikten deze mijlpaal na 2 jaar en 8 maanden bloggen, wat neerkomt op net iets meer dan 1 bericht per twee dagen. Met deze voortgang mag u inderdaad in oktober 2010 het duizendste bericht verwachten.

Afkickprikkels

Ik mag graag geloven in de kracht van economische prikkels. Maar dit bericht, dat een paar dagen geleden op nu.nl langs kwam, heb ik toch met stijgend ongeloof tot mij genomen:

Het geven van een beloning in combinatie met gedragstherapie helpt drugsverslaafden succesvol afkicken van drugs. Dat concludeert het Nijmeegse verslavingsinstituut Nispa, onderdeel van de Radboud Universiteit.

En welke beloning kregen deze verslaafden? Welke prikkel bleek voldoende om hen het laatste zetje te geven om van een ongetwijfeld vele duizenden euro’s kostende verslaving af te komen?

Als de verslaafden een bepaalde periode van de drugs wisten af te blijven, kregen zij beloningen in de vorm van een bioscoopkaartje of een abonnement op een fitnessclub.

Pardon!? Een bioscoopkaartje!? Tja. Misschien is er een ingenieuze gedragseconomische verklaring die ik even over het hoofd zie, maar vooralsnog lijkt het me een nogal onwaarschijnlijk verhaal. Om dezelfde redenen die Thijs al eens beschreef in het kader van een proef die destijds niet doorging. Mogelijkerwijs is er iets mis met de opzet van het onderzoek. Een selectie-effectje misschien?

Kaarsenmakers

In 1845 schreef Frédéric Bastiat een satire waarin hij de Franse kaarsenmakers liet oproepen tot protectionistische maatregelen wegens de komst van een agressieve en oneerlijke buitenlandse concurrent. Thijs verwees er al eens naar:

We are suffering from the ruinous competition of a rival who apparently works under conditions so far superior to our own for the production of light that he is flooding the domestic market with it at an incredibly low price; for the moment he appears, our sales cease, all the consumers turn to him, and a branch of French industry whose ramifications are innumerable is all at once reduced to complete stagnation. This rival, which is none other than the sun, is waging war on us […]

Ultieme ironie. In 2008 roepen de Europese kaarsenmakers op tot protectionistische maatregelen wegens de komst van een agressieve en oneerlijke buitenlandse concurrent:

European candlemakers […] recently filed an anti-dumping complaint with the European Commission targeting booming Chinese imports. The European Candle Institute, […] said imports of Chinese-made candles had nearly doubled from 2002 to 2006 while prices had tumbled, eating into European manufacturers’ profit margins. “The massive underselling from China cannot be explained with economic advantages, particularly on account of lower wages,” the association said in a statement. […] “This competition is only possible on account of unfair and therefore non-legal methods.”

[via]

Staatssteun

De afgelopen weken verbleef ik op kakelvers EU-lid Malta, vandaar dat u, trouwe lezer, mijn bijdragen heeft moeten missen. Sinds 1 januari jongstleden is Malta trots voerder van de Euro, wat in mijn geval het curieuze effect had dat je als bezoeker meer vertrouwd bent met de lokale valuta dan de plaatselijke bevolking.

Economie is overal, en zelfs op vakantie is er geen ontkomen aan. In de haven van Mgarr, Gozo, betrapte ik bijgaande tankwagen die de traditionele lokale industrie een steuntje in de rug lijkt te geven.

Benieuwd wat Neelie daarvan vindt.

What’s in a name?

Economen hebben zeer sterk de gewoonte om achternamen in alfabetische volgorde te zetten als er meerdere auteurs bij een artikel zijn betrokken. Bij andere wetenschappen schijnt het veel vaker te gebeuren dat de auteur die de grootste bijdrage heeft geleverd voorop staat. Economen doen dat in veel mindere mate. Maar bij het citeren van artikelen, vooral van meer dan twee auteurs, wordt vaak alleen maar de eerste auteur genoemd, gevolgd door een hatelijk “et al.”.

Het gevolg? Volgens dit artikel, zojuist gepubliceerd en geschreven door twee auteurs die gelukkigerwijs allebei van Praag heten, zijn auteurs met een achternaam voor in het alfabet produktiever en hebben ze een betere reputatie dan auteurs met een achternaam achter in het alfabet.

Ik denk dat ik de eerste letter van mijn achternaam maar eens ga schrappen.

[dank aan Linda].

Manpower werft anoniem

Misschien weet u het nog. In juni berichtten wij (hier en hier) over het initiatief van Manpower om de effectiviteit van anoniem solliciteren te onderzoeken. Vandaag heeft de organisatie de resultaten bekend gemaakt. Het onderzoek blijkt degelijker dan de aanvankelijke berichtgeving suggereerde. Manpower gebruikte het om 20 nieuwe werknemers te werven:

Ieder CV dat via internet bij ons binnenkwam, is beoordeeld door ‘ziende’ en ‘blinde’ lezers. De ‘blinde’ lezers zagen van de personalia alleen de woonplaats. Naam, geslacht, leeftijd, geboorteplaats en huwelijkse staat waren onzichtbaar gemaakt.

De uitkomst? Volgens Manpower dat anoniem solliciteren geen invloed heeft op de kans op een vervolggesprek. Het persbericht staat vol met cijfers, maar jammer genoeg nu net niet de cijfers die nodig zijn om te beoordelen of die conclusie valide is. Bij hoeveel sollicitanten trokken de ziende en blinde lezers een andere conclusie? Hoe vaak waren de blinden positiever over een allochtoon? Hoe vaak juist niet? En hoe vaak over een autochtoon? Hoe vaak juist niet? Van die dingen. Ook is de vraag hoeveel ‘lezers’ er nu eigenlijk bij het onderzoek betrokken waren. Als beide commissies uit twee lezers bestonden, dan kunnen we hooguit conclusies trekken over die vier medewerkers van Manpower, niet over de arbeidsmarkt in het algemeen.

Grabbelton

Wie de Tragedy of the Commons niet begrijpt, kan het online zelf naspelen middels de Tragedy of the Bunnies. Economie voor de lagere school. Geinig. Al zou het toch leuk zijn geweest als er na de eerste ronde op z’n minst nog een paar konijnen zouden overblijven in de Public Game. [via]
Alweer een oplossing voor uitstelgedrag: deze wekker, de SnÅ«zNLÅ«z, schrijft volautomatisch minimaal 10 dollar over naar uw meest gehate goede doel, elke keer als u op de snooze-knop drukt. [via]
In Mexico schijnt een heus interactief economiemuseum te zitten. Dit is de nogal vermoeiende website. Tyler Cowen is niet onverdeeld positief.

Coase in de polder

Externe effecten hoeven op zich geen probleem te zijn, zo leerde Coase ons. Als er vrij onderhandeld kan worden, dan komt er toch wel een efficiënte uitkomst tot stand, ongeacht de verdeling van eigendomsrechten. In de gemeente Voorne-Putten willen ze het proberen, zo meldt het AD:

Wat […] als [een] uitzichtbelemmerende bouwwerk verplaatst kan worden? Is het dan redelijk dat de buur meebetaalt? Wethouder Barbara Geers noemt het één van de mogelijke oplossingen voor het kassenprobleem. Iemands huis wordt immers meer waard als de kas ernaast verdwijnt. Meebetalen aan de verhuizing is volgens haar dus niet heel onredelijk.

Er schijnt zelfs sprake te zijn van een Trend:

Het komt vaker voor dat omwonenden meebetalen aan een beter uitzicht, reageert Paul Levelink van het overheidsadviesorgaan Raad voor het Landelijk Gebied. “Vooral in steden willen omwonenden nogal eens meebetalen aan een plantsoen voor hun huis.”

Nu werkt het Coase Theorema alleen als de transactiekosten verwaarloosbaar zijn. Gelukkig zijn de beleidsmakers daar ook van doordrongen:

Levelink waarschuwt wel voor een tijdrovende procedure. “Het moet iedere omwonende naar de zin worden gemaakt.”