Ook namens mij. Het afgelopen jaar was inderdaad bijzonder enerverend voor De Econoom. Mochten wij u er in het verleden nog graag enthousiast op wijzen wanneer er weer een econoom ergens in de media verscheen, de afgelopen maanden was het werkelijk niet meer bij te houden en waren die mannen (en zelfs ook een enkele vrouw) niet meer van het scherm te slaan.
Wie goed leest, heeft gemerkt dat dat niet de enige manier is waarop het karakter van dit weblog het afgelopen jaar subtiel is verschoven. In het verleden mochten wij ons ook graag en vaak opwinden over onzinnige proefballonnetjes en anderszins kortzichtige uitspraken met een economische inslag, of vooral, een gebrek daaraan. Het afgelopen jaar werd dat minder. Misschien werd er minder van dergelijke onzin uitgekraamd (iedereen had het immers druk met de kredietcrisis), of misschien ontstond er bij ons op dit punt enige vermoeidheid en waren we er minder alert op. Vaak gaan die voorstellen immers ook over dezelfde onderwerpen en maken ze dezelfde denkfouten, en er zijn grenzen aan hoe vaak we kunnen uitleggen dat de woningmarkt niet gebaat is bij het subsidieren van starters, en dat files alleen kunnen worden opgelost door het in de file staan duurder te maken.
Dat betekent ook dat er in het afgelopen jaar in onze kolommen te weinig genomineerden waren te vinden voor de uitreiking van nog een Jopie Award. Helaas. Maar als het toch had gemoeten, dan was het FNV wat mij betreft een uitstekende kandidaat geweest, vanwege het beweren dat hoge lonen goed zijn voor de economie. Verder heb ik mij in ernstige mate gestoord aan minister Bos, die leek te vinden dat die kredietcrisis toch ook vooral de schuld is van al die consumentistische consumenten die zich alleen maar laten leiden door de hoogste rente. Foei!
Als u vindt dat de PvdA de beste partij is, dan raad ik u aan bij de komende verkiezingen ergens anders op te stemmen. Als burgers moeten wij immers maar eens leren niet steeds het allerbeste te willen.
