Op de fiets

Amerikanen kijken mij altijd geschokt aan als het over fietsen gaat. Al die Nederlanders die maar een beetje zonder helm rondfietsen. Levensgevaarlijk is het! Ik probeer dan uit te leggen dat dat allemaal reuze meevalt, dat automobilisten hier aan fietsers gewend zijn en ze dus niet zomaar omver kegelen en dat ik eigenlijk niemand ken die ooit met zijn hoofd op het asfalt is gestuiterd. Als mijn gesprekspartner een econoom is, mag ik daar nog graag aan toevoegen dat fietsers dus positieve externe effecten op elkaar hebben.

En, kijk eens aan, mijn verhaal blijkt empirisch ondersteund. Dit artikel laat zien dat er minder slachtoffers per fietskilometer en per fietstocht zijn naarmate er ergens meer gefietst wordt. Hetzelfde geldt overigens voor wandelen. En dit artikel trekt dezelfde conclusie. [via]

Meer immigranten, lagere prijzen

Lezers uit Amsterdam en Groningen hadden vorig jaar aan de respectievelijke universiteiten een seminar kunnen bijwonen van Saul Lach. Daar presenteerde deze econoom van de Hebrew University te Jeruzalem een paper waarin hij laat zien dat de toestroom van een groot aantal Joodse immigranten vanuit de Sovjet-Unie in 1990 in Israel heeft geleid tot lagere prijzen. Als het aandeel van immigranten in de totale bevolking van een stad met 1% toeneemt, dan dalen de prijzen gemiddeld met 0,5%. De reden: immigranten zullen in het algemeen een hogere prijselasticiteit hebben, en lagere zoekkosten. Met andere woorden, ze zijn bereid langer te zoeken naar een betere deal. Dat leidt tot meer concurrentie waar uiteindelijk ook de autochtone bevolking van profiteert.

De paper is nu gepubliceerd in het prestigieuze Journal of Political Economy. Inmiddels heeft de Washington Post het verhaal ook opgepikt. En dat heeft vervolgens weer de aandacht van The Economist getrokken.

Inkomenseffecten

Uhm. In principe ben ik altijd een voorstander van meer onderzoek, maar ik weet niet helemaal zeker of ik dit nu echt had willen weten. Volgens dit artikel (zie ook hier) verdienen lapdancers (v) meer in de vruchtbare periode van hun menstruele cyclus. Het verschil met de periode waarin zij menstrueren is zelfs een factor twee. Vrouwen die aan de pil zijn presteren aanzienlijk constanter maar verdienen gemiddeld minder. De data? 18 vrouwen, in 296 diensten en goed voor 5300 lapdances. [via]

Mogelijk vervolgonderzoek? Uitslagen van sportwedstrijden misschien? Of verkiezingsuitslagen?

Apple profiteert van aanklacht iPhone

Misschien heeft u het meegekregen. Na de introduktieprijs van 599 dollar en daarmee gepaard gaande poeha verlaagde Apple al snel de prijs van een iPhone naar 399 dollar. Gevolg: de kopers van het eerste uur zijn boos, eisen compensatie, en krijgen uiteindelijk een waardebon van 100 dollar ter besteding in de Apple-muziekwinkel. Niet iedereen neemt daar genoegen mee. Dongmei Li uit de New Yorkse wijk Queens spant zelfs een rechtzaak aan. Wegens prijsdiscriminatie.

Allereerst is het natuurlijk een beetje dom van de vroege kopers dat ze die prijsverlaging niet aan zagen komen. Coase schreef er al over in 1972. Een monopolist die een duurzaam goed verkoopt, zal geneigd zijn om te beginnen met een hoge prijs om vervolgens, als iedereen die bereid is die prijs te betalen het produkt heeft aangeschaft, de prijs geleidelijk te verlagen. Maar Coase ging nog een stap verder. Als consumenten slim zijn, dan voorzien ze dat gedrag, en zullen ze in het meest extreme geval niet bereid zijn om het produkt aan te schaffen tegen een prijs die hoger is dan de marginale kosten. Ze weten weten immers dat voor elke hogere prijs de monopolist een prikkel heeft om in de toekomst de prijs toch te verlagen. En daar wachten ze liever nog even op. De monopolist is dan de pineut.

De enige manier waarop zo’n monopolist nog een winst kan halen is dus door aannemelijk te maken dat hij in de toekomst zijn prijs niet zal verlagen. En een ideale manier om dat te doen is door te beloven dat alle oorspronkelijke kopers alsnog met terugwerkende kracht een korting krijgen als de prijs daalt. Een prijsverlaging in de toekomst wordt voor de monopolist dan veel te duur, omdat oorspronkelijke consumenten ook gecompenseerd moeten worden. Dat heeft als gevolg dat alle consumenten weten dat het geen zin heeft om op een prijsverlaging te wachten, en dus dat alle consumenten al meteen tegen die hoge prijs gaan kopen.

Ergo. Door consumenten als Dongmin Lei zal Apple in de toekomst wel uitkijken om zijn prijzen te verlagen. En omdat iedereen dat weet zal geen enkele consument in de toekomst zo’n prijsverlaging afwachten. Apple spint daar garen bij.

Heeft illegaal downloaden geen effect op de CD-verkoop?

Eerder dit jaar berichtten wij over een artikel in de Journal op Political Economy dat “ondubbelzinnig en overtuigend zien dat illegaal downloaden geen merkbaar effect heeft op de verkoop van CDs.”

Het blijkt dat niet iedereen het met die interpretatie eens is. Stan Liebowitz publiceerde een paar dagen geleden een paper op internet waarin hij het oorspronkelijke artikel volledig aan mootjes hakt. Allereerst is de regressie-analyse niet reproduceerbaar omdat de auteurs weigeren hun data ter beschikking te stellen. Verder worden er een aantal aanvullende “quasi-experimenten” uitgevoerd waaruit ook zou blijken dat downloaden geen effect heeft op CD-verkoop. Liebowitz claimt dat zijn pogingen om deze resultaten te reproduceren, tot niets hebben geleid. Tenslotte: de auteurs van het oorspronkelijke onderzoek

… provide factual details about the industry that appear to be consistent with their overall conclusion. Surprisingly, these ‘facts’ were almost never supported by reference to actual data. My attempts to verify many of these factual claims indicate that these […] statements appear to be at variance with actual data.

En dat lijkt me een vrij sympathieke manier om te zeggen dat ze de kluit belazeren. [via]

Overigens is Liebowitz met name bekend omdat hij eerder al eens de mythe doorprikte dat wij allemaal het inefficiente QWERTY-toetsenbord gebruiken vanwege sterke netwerk-effecten.

AC/DC

Soms krijg je wel eens de indruk dat er teveel geld naar experimenteel economen gaat. Neem bijvoorbeeld deze bijdrage aan de wetenschap, waarin wordt ingegaan op de aloude vraag of Bon Scott of Brian Johnson de betere zanger van AC/DC is. Nu wordt deze vraag niet direct beantwoord, maar wel welke zanger leidt tot efficientere resultaten. Pardon!? Echt waar, lees maar mee:

[U]sing tools from the field of experimental economics, we consider which vocalist results in individuals arriving at more efficient outcomes in a simple bargaining game. Our results suggest that having participants listen to songs by AC/DC in which Brian Johnson served as vocalist results in participants realizing more efficient outcomes.

De beleidsimplicatie is dan ook evident:

when policy makers are engaging in negotiations (or setting up environments in which other parties will negotiate) and are interested in playing the music of AC/DC, they should choose from the band ’s Brian Johnson era discography.

[via]

Wimbledon

Tussen de regenbuien door is het tennistoernooi van Wimbledon inmiddels in volle gang. Op Wimbledon verdient de winnaar bij de heren net zo veel als de winnaar bij de dames. In het echte leven is dat vaak niet het geval, en worden vrouwen slechter betaald. Economen proberen te verklaren waarom. Sommigen zoeken die verklaring op Wimbledon.

Daniele Paserman (die, hoewel zijn voornaam wellicht anders doet vermoeden, wel degelijk een man is) keek naar 32,000 punten bij 238 wedstrijden op Grand-Slam toernooien. Op statistische gronden maakt hij onderscheid tussen ‘belangrijke’ en ‘minder belangrijke’ punten. Wat blijkt? Mannen presteren op belangrijke punten even goed als op onbelangrijke punten, maar vrouwen maken vaker fouten bij belangrijke punten dan bij onbelangrijke punten. Ook blijken mannen harder te gaan serveren bij belangrijke punten, en vrouwen juist zachter.

Zijn conclusie? Kort samengevat: Vrouwen presteren slechter onder druk dan mannen en zijn daarom minder vaak te vinden op topposities. [via]

Update: Het onderzoek is bij marginalrevolution inmiddels uitgeroepen tot Politically Incorrect Paper of the Day

Onze maffia

Vorige week publiceerde journalist Christopher Hayes in The Nation een artikel waarin de beoefenaars van neo-klassieke economie een maffia worden genoemd die veel te weinig oog hebben voor de afwijkende meningen van zich heterodox noemende economen.

U zult begrijpen dat het stuk in de de economenblogwereld nogal wat stof heeft doen opwaaien.  Hier is bijvoorbeeld een reactie. En hier is zelfs een pagina geopend waar economen van verschillende pluimage met voors en tegens over elkaar heen mogen vallen.  Bijzonder lezenswaardig allemaal. Zo heeft gerenommeerd weblogger en econoom Tyler Cowen (die van marginalrevolution) inmiddels zijn mening gegeven, en de website belooft binnenkort te komen met een reactie van Paul Krugman.

U wilt mijn mening? Een aantal waarnemingen:

Lees verder “Onze maffia”

Slijtageslag

Een war of attrition is een spelletje waarbij spelers kosten maken zolang ze blijven meedoen. Wie als laatste afhaakt, wint de hoofprijs. Bij twee spelers is het een Nash-evenwicht om op elk moment met een bepaalde kans af te haken, en natuurlijk te hopen dat de andere speler eerder afhaakt. Bulow en Klemperer hebben laten zien [pdf] dat bij meer dan twee spelers alle deelnemers op twee na al bij het begin van het spel zouden moeten afhaken.

Aardige anekdote via Tim Harford: Het schijnt dat Avinash Dixit, de beste econoom die nog geen Nobelprijs heeft, aan het einde van zijn speltheoriecolleges $40 uitlooft aan de student die als laatste stopt met applaudiseren. Inderdaad, een war of attrition. Recent schijnen zes studenten het langer dan twee uur te hebben volgehouden. Waarschijnlijk zijn ze alsnog gezakt.

Eurovisie

Vanavond is de halve finale van het Eurovisie Songfestival. In een veld van 28 deelnemers start Nederland als tiende. Dat is slecht nieuws. Belangwekkend onderzoek van onder meer ondergetekende (pdf hier) laat zien dat iemand die later optreedt veel beter scoort in de einduitslag, en dat dat effect nog veel sterker is bij televoting, zoals ook vanavond het geval is. Voeg daarbij dat buurlanden in hoge mate op elkaar stemmen (bijvoorbeeld gedocumenteerd hier en hier) en Edsilia Rombley is bij voorbaat vrijwel kansloos. Wij moeten hopen op een outlier.