De rechter in Amsterdam heeft uitspraak gedaan in de Dexia-leasezaak. In het kort: beleggers lieten zich verleiden om te speculeren met geleend geld, verloren en bleven zitten met een schuld. Daarna spanden ze een zaak aan tegen de bank die erom draait dat de beleggers van tevoren niet op de hoogte waren gesteld van de risico’s.
De uitspraak is bijzonder: een vergoeding gaat worden vastgesteld op basis van “salaris, opleidingsniveau, beleggingservaring en vermogen van de gedupeerde”. Hoe minder ervaren en opgeleid, hoe meer vergoeding, dat begrijp ik. Immers, die zaken maken het meer waarschijnlijk dat het contract niet goed begrepen is. Maar hoe rijker, hoe lager de vergoeding… wat zou daar achter zitten?
update: Hier staat een samenvatting van de uitspraak, dit is de relevante passage:
Daarbij gaat het erom of de afnemer de lease-overeenkomst ook zou hebben gesloten indien Dexia haar zorgplicht niet zou hebben geschonden. Omdat dit achteraf niet meer goed is vast te stellen, moet volgens de rechtbank een schatting worden gemaakt.
De rechtbank veronderstelt hier dus dat beleggers met veel geld eerder risico genomen zouden hebben dan beleggers met weinig geld. Is dat redelijk? Uit de standaard beleggingstheorie ken ik geen Euler-vergelijking waarin het vermogen een rol speelt. Maar zo goed zit ik daar ook niet in. Iemand?
